۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Yqorbani@noornet.net صفحهٔ ظهير فاريابي، طاهر بن محمد را به ظهیر فاریابی، طاهر بن محمد که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type='authorbirthDate'| | |data-type='authorbirthDate'|قرن ششم هجری | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type='authorBirthPlace'| | |data-type='authorBirthPlace'|فاریاب بلخ | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
اصل ظهیرالدین از فاریاب و فاریاب از نواحی بلخ است. در برهان قاطع، فاراب را مخفف آن میداند و این خطاست چراکه فاراب از ترکستان و محل تولد ابونصر است و فاریاب از بلخ و مولد ظهیر است. نیز او را فریاب گویند. این استاد در ابتدای زندگی از وطن به نیشابور مسافرت کرده و قبل از ورود به نیشابور با خواجه شمسالدین نامی از فضلای آنزمان دوستی و مودت داشته است. مدت اقامت وی در نیشابور شش سال میباشد و چنین به نظر میآید که در این شهر تحصیلات خود را تکمیل کرده چنانکه گوید: | اصل ظهیرالدین از فاریاب و فاریاب از نواحی بلخ است. در برهان قاطع، فاراب را مخفف آن میداند و این خطاست چراکه فاراب از ترکستان و محل تولد ابونصر است و فاریاب از بلخ و مولد ظهیر است. نیز او را فریاب گویند. این استاد در ابتدای زندگی از وطن به نیشابور مسافرت کرده و قبل از ورود به نیشابور با خواجه شمسالدین نامی از فضلای آنزمان دوستی و مودت داشته است. مدت اقامت وی در نیشابور شش سال میباشد و چنین به نظر میآید که در این شهر تحصیلات خود را تکمیل کرده چنانکه گوید: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|'' مرا بمدت شش سال حرص علم و ادب ''|2='' بخاکدان نشابور کرد زندانی ''}} | |||
{{ب|'' بهر هنر که کسی نام برد در عالم ''|2='' چنان شدم که ندانم بجهد خود ثانی''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
مدت ده سال نیز در مازندران اقامت داشت تا قزل ارسلان به تخت سلطنت جلوس کرد. حکیم نیز از مازندران به آذربایجان رفت و قزل ارسلان او را محترم داشت؛ ولی پس از دو سال از وی گریخته به اتابک ابوبکر نصرتالدین بن محمد بن ایلدگز پیوست. چهارده سال که بقیه عمر او بود در تبریز به سر برد و مداحی ابوبکر را مینمود تا در تبریز وفات نمود ولیکن مشهور است که در اواخر عمر عزلت اختیار کرده به طاعت و عبادت پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص97-96</ref>. | مدت ده سال نیز در مازندران اقامت داشت تا قزل ارسلان به تخت سلطنت جلوس کرد. حکیم نیز از مازندران به آذربایجان رفت و قزل ارسلان او را محترم داشت؛ ولی پس از دو سال از وی گریخته به اتابک ابوبکر نصرتالدین بن محمد بن ایلدگز پیوست. چهارده سال که بقیه عمر او بود در تبریز به سر برد و مداحی ابوبکر را مینمود تا در تبریز وفات نمود ولیکن مشهور است که در اواخر عمر عزلت اختیار کرده به طاعت و عبادت پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص97-96</ref>. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۳: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# جلالپور، حسین، «دیوان ظهیر فاریابی در سفینهی تبریز»، پایگاه مجلات تخصصی نور: متن شناسی ادب فارسی، بهار 1394، شماره 25، صفحه 93 تا | #[[:noormags:1088148|جلالپور، حسین، «دیوان ظهیر فاریابی در سفینهی تبریز»، پایگاه مجلات تخصصی نور: متن شناسی ادب فارسی، بهار 1394، شماره 25، صفحه 93 تا 114]]. | ||
#: | #[[:noormags:140634|گلشاییان، عباسقلی، «تحقیق در شرححال ظهیرالدین فاریابی»، پایگاه مجلات تخصصی نور: یغما، اردیبهشت 1329، شماره 24، صفحه 96 تا 102]]. | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده: | [[رده: تیر(98)]] | ||
[[رده:25 خرداد الی 24 تیر(98)]] | [[رده:25 خرداد الی 24 تیر(98)]] | ||