طالقانی، سید عبدالوهاب: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'طباطبایی، محمدحسین' به 'طباطبایی، سید محمدحسین')
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class='wikiInfo'>
    <div class="wikiInfo">
    [[پرونده:NUR01924.jpg|بندانگشتی|طالقانی، عبدالوهاب]]
    [[پرونده:NUR01924.jpg|بندانگشتی|طالقانی، عبدالوهاب]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    |-
    |-
    ! نام!! data-type='authorName'|طالقانی، عبدالوهاب
    ! نام!! data-type="authorName" |طالقانی، عبدالوهاب
    |-
    |-
    |نام‌های دیگر  
    |نام‌های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'|  
    | data-type="authorOtherNames" |  
    |-
    |-
    |نام پدر  
    |نام پدر  
    |data-type='authorfatherName'|
    | data-type="authorfatherName" |سيد على
    |-
    |-
    |متولد  
    |متولد  
    |data-type='authorbirthDate'|
    | data-type="authorbirthDate" |20 فروردین سال 1309ش
    |-
    |-
    |محل تولد
    |محل تولد
    |data-type='authorBirthPlace'|
    | data-type="authorBirthPlace" |اصفهان
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|
    | data-type="authorDeathDate" |
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    |data-type='authorTeachers'|
    | data-type="authorTeachers" |
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    |data-type='authorWritings'|[[‏آشنایی با مقررات عربستان]]  
    | data-type="authorWritings" |[[‏آشنایی با مقررات عربستان]]  


    [[طرح مقدماتی دایره‌المعارف القرآن الکریم به انضمام برنامه‌ها و هدف‏های دار القرآن الکریم]]
    [[طرح مقدماتی دایره‌المعارف القرآن الکریم به انضمام برنامه‌ها و هدف‏های دار القرآن الکریم]]
    |-class='articleCode'
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE01924AUTHORCODE
    | data-type="authorCode" |AUTHORCODE01924AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>


    '''سيد عبدالوهاب طالقانى'''، فرزند سيد على و داماد آيت‌الله حاج سيد مرتضى موحد ابطحى، در سال 1309ش در شهر اصفهان متولد گرديد.
    '''سيد عبدالوهاب طالقانى''' (متولد 1309ش-اصفهان)، قرآن‌پژوه، معلم، استاد، داماد [[آيت‌الله حاج سيد مرتضى موحد ابطحى]]، آیت‌الله [[موحد ابطحی اصفهانی، محمدباقر|سید محمدباقر موحد ابطحی]] پسرخاله و برادر همسر ایشان است.  


    ==کسب علم و دانش==
    == ولادت ==
    او فرزند سيد على و در 20 فروردین سال 1309ش در شهر اصفهان متولد گرديد.


    تحصيلات حوزوى را تا پايان سطح در حوزه علميه اصفهان به پايان رسانيد. وى با جديت و تلاش كم‌نظير، به موازات فعالیت‌های دينى و تدريس در آموزش و پرورش در دانشكده الهيات دانشگاه تهران تحصيلات خود را براى گرفتن ليسانس دامه داد و در همان دوران سال 1363 به لبنان رفت و دوره تخصصى «روانشناسى پرورشى» را در دانشگاه بيروت در مدت يكسال طى نمود.
    ==تحصیلات==


    ==تدریس==
    دوران ابتدایی در مدرسه عالیه اصفهان و پس ‌از آن به حوزه علمیه اصفهان راه یافت تا سال 1333 و در همین سال با گواهی تصدیق مدرسی از مدرسه عالیه سپهسالار به استخدام آموزش‌وپرورش در آمده و در حال کارمندی آموزش‌ و پرورش به اخذ لیسانس و فوق‌لیسانس در سال 1348 و دکتری علوم قرآن در سال 1354 از دانشکده الهیات (دانشکده علوم معقول و علوم منقول سابق) نائل گردید.
     
    قبل از استخدام در آموزش‌وپرورش در ضمن تحصیل در حوزه، در مدارس جامعه تعلیمات اسلامی به تدریس اشتغال داشته است. سال 1336 (در حالی‌ که استخدام آموزش ‌و پرورش بوده و دانشجوی سال دوم الهیات) با استفاده از بورس به دانشگاه آمریکایی بیروت رفته و یک سال دوره تعلیم و تربیت و روانشناسی گذرانده است.
     
    - در ابتدای همین سفر توفیق یافت تا به محضر مبارک علامه شرف‌الدین مشرف شود و دو شبانه ‌روز در صیدا مهمان ایشان بودند.
     
    سوابق آموزشی و کاری:
     
    سال 1343 با گرفتن امتیاز تأسیس دبیرستان ملی حکیم سنایی، دبیرستان آبرومندی دایر نمود و سه سال اول با دعوت از مرحوم دکتر محسن هشترودی جهت سخنرانی و معرفی مدرسه بر وزانت این مدرسه افزون نمود.
     
    این مدرسه با موفقیت چشمگیر سال­ها به کار خود ادامه داد تا سال 1357 با شروع انقلاب، این مدرسه و مدارس دیگر به نحو دیگر تغییر یافتند و ایشان با پیشنهاد مرحوم [[مطهری، مرتضی|علامه مطهری]] و کسب اجازه شرعی از مرحوم [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام]] (توسط آیت‌الله سید محمدباقر ابطحی) در اسفند 1357 به‌عنوان استاندار شهرکرد و چهارمحال و بختیاری منصوب گردید.
     
    تیرماه سال 1358 با پایان یافتن مأموریت استانداری، چند ماهی به‌عنوان مشاور و بازرس مرحوم [[محمدعلی رجایی]]؛ وزیر آموزش‌وپرورش وقت در جنوب به انجام‌وظیفه اشتغال داشته و سرانجام با حکم مرحوم رجایی به‌عنوان مدیرکل دفتر ارزشیابی و گزینش وزارتی منصوب گردید.
     
    سال 1363 در حالی‌ که در آموزش‌ و پرورش قم تدریس می­‌نمود به ‌افتخار بازنشستگی نائل آمد. پس‌ از آن از ابتدای بازنشستگی به‌عنوان نماینده سازمان حج و زیارت راهی عربستان شد. محل اقامت و فعالیت او شهر جده بود و پس از چهار سال اقامت در آنجا، از سال 1367 به مدت سه سال به علت قطع رابطه ایران و عربستان به ایران بازگشت و در این مدت به امر و دستور حضرت [[گلپایگانی، محمدرضا|آیت‌الله گلپایگانی]]، رئیس دارالقرآن الکریم در قم شد. در این مدت همه ‌ساله در 27 رجب جشن بزرگ بعثت، کنفرانسی بسیار عظیم و باشکوه به نام کنفرانس تحقیقاتی علوم و معارف قرآن با حضور آیات عظام و مدرسان و دانشمندان علوم قرآنی دایر می‌­نمود.
     
    پس از برقراری روابط دو کشور در فروردین 1370 به عربستان بازگشت و سرانجام آذر 1373 با اتمام مأموریت راهی وطن شد.
     
    == دیدارهای تاریخی و علمی ==
    1. ملاقات با [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|علامه سید شرف‌الدین]]، صاحب کتاب «[[المراجعات]]» در صور و صیدای بیروت و بیتوته در منزل ایشان دو شبانه‌روز در سال 1336 و بازدید از فعالیت­های فرهنگی ایشان از مدرسه شبانه‌روزی جعفری؛
     
    2. سال 1349 در اولین سفر حج، ملاقات با شیخ [[احمد شنقیطی]]، صاحب تفسیر «[[ایضاح القرآن بالقرآن]]» (در 6 جلد) در مدینه منوره؛
     
    3. ملاقات در سال 1350 با آقای [[صالح، صبحی|صبحی الصالح،]] صاحب کتاب «[[المباحث فی علوم القرآن]]» و تألیفات دیگر در بعلشمیه بیروت – واسطه ملاقات علامه فقید [[امام موسی صدر]] بودند؛
     
    4. سال 1352 ملاقات با [[ذهبی، محمدحسین|محمدحسین ذهبی]]، صاحب کتاب «[[التفسير و المفسرون|التفسیر و المفسرون]]» در دانشگاه الازهر قاهره و همچنین ملاقات با شیخ [[محمد محمد فحام]]؛ رئیس دانشگاه الازهر قاهره در همین سال.
     
    5. سال 1354 ملاقات با حاجیه‌خانم [[امین، نصرت‌بیگم|امین]] در خدمت علامۀ عارفِ واصلِ فقیدِ مفسر [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبائی]] در اصفهان.
     
    6. ملاقات با مرحوم [[الهی قمشه‌ای، مهدی|الهی قمشه­‌ای]]؛ دانشمند متفکر مفسر، مواقعی که به اصفهان می‌­آمدند برای دیدار مرحوم آیت‌الله حاج‌آقا [[رحیم ارباب]].
     
    7. ملاقات و مصاحبه طولانی با علامه [[مغنیه، محمدجواد|محمدجواد مغنیه]]، صاحب تفسیر قرآن در اصفهان و از اصفهان به قم.
     
    8. برگزاری جلسات متعدد در منزل آیت‌الله علامه بزرگوار [[طباطبایی، سید محمدحسین|محمدحسین طباطبائی]] جهت استفاده و تکمیل مباحث رساله‌ دکتری به‌اتفاق آیت‌الله [[موحد ابطحی اصفهانی، محمدباقر|سید محمدباقر موحد ابطحی]] (پسرخاله و برادر همسر ایشان) صاحب کتاب «[[المدخل الی التفسیر الموضوعی]]».
     
    9. در دورانی که ریاست دارالقرآن کریم آیت‌الله گلپایگانی را بر عهده داشت (در دوران قطع رابطۀ سیاسی ایران با عربستان بالاجبار به ایران برگشت. از سال 1407 هجری در دارالقرآن به خدمت مشغول شد.) 6 سال به طور مرتب در 27 رجب؛ روز بعثت پیامبر اعظم(ص) کنفرانس علوم قرآن و مفاهیم آن را تشکیل می‌­دادند که از آقایان آیات عظام: [[جوادی آملی، عبدالله|جوادی آملی]] - [[مکارم شیرازی، ناصر|مکارم شیرازی]] - [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانی]] - [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|فاضل لنکرانی]] - [[هاشمی شاهرودی، سید محمود|سید محمود هاشمی شاهرودی]] - علامه [[عسکری، سید مرتضی|سید مرتضی عسکری]] - [[عاملی، جعفرمرتضی|سید جعفر مرتضی عاملی]] - [[مصباح یزدی، محمدتقی|محمدتقی مصباح یزدی]] و دیگر اعاظم از حوزه­‌های علمیه دعوت می‌­نمودند، سروران ارجمند نامبرده با حضور در جلسات و سخنرانی بر وزانت جلسه می‌­افزودند و نیز کارشناسان قرآن مانند مرحوم [[معرفت، محمد هادی|محمدهادی معرفت]] و حجج‌اسلام آقایان [[شهرستانی، سید علی|شهرستانی]] - [[سید علی میلانی]] - [[آصفی، محمدمهدی|محمدمهدی آصفی]] - [[بی‌آزار شیرازی، عبدالکریم|عبدالکریم بی‌­آزار شیرازی]] – [[عبدالمحمد آیتی]] مترجم - دکتر [[نفیسی، سعید|نفیسی]] - [[مهدوی‌راد، محمدعلی|مهدوی راد]] و [[جعفریان، رسول|رسول جعفریان]] (مورخ) و دیگر کارشناسان قرآنی در این اجلاس شرکت می‌کردند.
     
    در مراجعت به اصفهان عده­‌ای از اعضای هیئت‌مدیره بنیاد فرهنگی حضرت امام محمدباقر(ع) با توجه به آشنایی زیادی که با ایشان داشتند به دیدنشان آمدند و از وی رسماً دعوت نمودند که با این بنیاد فرهنگی همکاری کند. دعوت ایشان پذیرفته شد و رسماً از فروردین 1374 به‌عنوان مدیرعامل و رئیس پیش‌دانشگاهی بنیاد مشغول به فعالیت گردید.
     
    پس از ده سال با انتخابات مجدد هیئت‌مدیره، فرد دیگری مدیرعامل گردید و ایشان فقط به‌عنوان رئیس پیش‌دانشگاهی به انجام‌وظیفه اشتغال داشت.


    در سال 1337 آموزشگاه زبان تاسيس نمود و در كنار تدريس در دبيرستان‌ها، با مديريت آموزشگاه و تدريس در آن فعالیت‌های آموزشى خود را با جديت بيشترى دنبال نمود تا اينكه در سال 1344 با تاسيس دبيرستان حكيم سنايى و گسترش آن به مجموعه مدارسى آموزشى حكيم سنائى، يكى از موفق‌ترين مراكز آموزشى آن سال‌ها را پايه ريزى نمود.
    == مسافرت­های علمی – فرهنگی ==
    1- فرودین 1349 با برنامه­ریزی عده­ای از مدیران مدارس ملی تهران همراه آن‌ها جهت بازدید مدارس آمریکا و اطلاع از وضع تعلیم و تربیت آن سرزمین به مدت یک ماه در ایالات مختلفِ از مدارس بازدید شد. در پایان سفر، جدای از دوستان به کشورهای آلمان، فرانسه، انگلیس مسافرت نمود و پس‌ازآن راهی ایران شد.


    ايشان بعد از آن كه موفق به دريافت مدرک  فوق ليسانس از دنشگاه تهران در رشته الهيات شد در سال 1354 با استفاده از تحقيقاتى گسترده كه حاصل سفرهاى علمى او به كشورهاى عربستان، مصر، لبنان، سوريه و على الخصوص از محضر مفسر بزرگ قرآن [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]]،- موفق به اخذ دكترى خود با عنوان رساله «علوم قرآن و اهم فهرست منابع» شد.
    2- سال 1350 مجدداً به مدت 40 روز با استفاده از بورس آموزش‌وپرورش در دانشگاه آمریکایی بیروت دوره­ای را گذرانده و در همین سفر دوست دیرینه خود امام موسی صدر را چندین بار ملاقات نموده و با وساطت ایشان در یکی از محلات بیروت با آقای صبح صالح ملاقات و دیدار داشتند.


    ==مسئولیت‌ها==
    3- سال 1352 جهت تکمیل رساله دکتری خود به مصر سفر نمود و در دانشگاه الازهر قاهره با رئیس دانشگاه و آقای محمدحسین ذهبی مصاحبه‌ا­ی طولانی داشت. 


    پس از انقلاب اسلامى ايران با پيشنهاد مرحوم [[مطهری، مرتضی|آیت‌الله مطهرى]] به عنوان اولين استاندار جمهورى اسلامى ايران در استان چهارمحال وبختيارى انتخاب شد. سپس به عنوان مشاورعالى شهيد رجايى (وزير وقت آموزش و پرورش) مشغول به كار شد.
    ==تدریس==


    در سال‌هاى 1363 تا 1367 و 1370 تا 1374 نماينده دائمى سازمان حج و زيارت ايران در عربستان بود از سال 1362 به امر حضرت آیت‌الله گلپايگانى مسئول دارالقرآن الكريم گرديد و با طرح‌هاى: دايرةالمعارف القرآن الكريم، الكشاف الموضوعى لايات القرآن الكريم، معجم مصنفات الشيعه حول القرآن، تشكيل 5 دوره " كنفرانس تحقيقات علوم و مفاهيم قرآن "، انتشار نشريه مخصوص قرآن به عربى به نام " رساله القرآن " به اين مؤسسه رونق خاصى بخشيد.
    در سال 1337 آموزشگاه زبان تاسيس نمود و در كنار تدريس در دبيرستان‌ها، با مديريت آموزشگاه و تدريس در آن فعالیت‌های آموزشى خود را با جديت بيشترى دنبال نمود تا اينكه در سال 1344 با تاسيس دبيرستان حكيم سنايى و گسترش آن به مجموعه مدارسى آموزشى حكيم سنائى، يكى از موفق‌ترين مراكز آموزشى آن سال‌ها را پايه ريزى نمود.


    ايشان از سال 1374 تا 1386 در سمت مدير عامل بنياد فرهنگى امام محمد باقربا راه اندازى 14 واحد آموزشى در اصفهان مشغول به خدمت بود.
    ايشان بعد از آن كه موفق به دريافت مدرک  فوق ليسانس از دنشگاه تهران در رشته الهيات شد در سال 1354 با استفاده از تحقيقاتى گسترده كه حاصل سفرهاى علمى او به كشورهاى عربستان، مصر، لبنان، سوريه و على الخصوص از محضر مفسر بزرگ قرآن [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]]،- موفق به اخذ دكترى خود با عنوان رساله «علوم قرآن و اهم فهرست منابع» شد.


    == آثار==
    == آثار==
    خط ۶۶: خط ۱۰۷:
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==


    خودنوشت ارسالى مؤلف به مركز تحقيقات كامپيوترى علوم اسلامى در تاريخ 1391/3/3
    ر.ک. خودنوشت ارسالى مؤلف به مركز تحقيقات كامپيوترى علوم اسلامى در تاريخ 1391/3/3
     


    [http://kanoonmadares.com/fa/news-details/2262/%D8%AE%D9%84%D8%A7%D8%B5%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%D9%88%D8%A7%D8%A8%D9%82-%D8%B4%D8%AE%D8%B5%DB%8C%D8%AA-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%AC%D9%84%DB%8C%D9%84-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D9%87%D ر.ک. کانون مدارس اسلامی] در تاریخ 14 اسفند 1399ش
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    [[علوم قرآن و فهرست منابع]]  
    [[علوم قرآن و فهرست منابع]]  

    نسخهٔ ‏۴ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۴۹

    طالقانی، عبدالوهاب
    نام طالقانی، عبدالوهاب
    نام‌های دیگر
    نام پدر سيد على
    متولد 20 فروردین سال 1309ش
    محل تولد اصفهان
    رحلت
    اساتید
    برخی آثار ‏آشنایی با مقررات عربستان

    طرح مقدماتی دایره‌المعارف القرآن الکریم به انضمام برنامه‌ها و هدف‏های دار القرآن الکریم

    کد مؤلف AUTHORCODE01924AUTHORCODE

    سيد عبدالوهاب طالقانى (متولد 1309ش-اصفهان)، قرآن‌پژوه، معلم، استاد، داماد آيت‌الله حاج سيد مرتضى موحد ابطحى، آیت‌الله سید محمدباقر موحد ابطحی پسرخاله و برادر همسر ایشان است.

    ولادت

    او فرزند سيد على و در 20 فروردین سال 1309ش در شهر اصفهان متولد گرديد.

    تحصیلات

    دوران ابتدایی در مدرسه عالیه اصفهان و پس ‌از آن به حوزه علمیه اصفهان راه یافت تا سال 1333 و در همین سال با گواهی تصدیق مدرسی از مدرسه عالیه سپهسالار به استخدام آموزش‌وپرورش در آمده و در حال کارمندی آموزش‌ و پرورش به اخذ لیسانس و فوق‌لیسانس در سال 1348 و دکتری علوم قرآن در سال 1354 از دانشکده الهیات (دانشکده علوم معقول و علوم منقول سابق) نائل گردید.

    قبل از استخدام در آموزش‌وپرورش در ضمن تحصیل در حوزه، در مدارس جامعه تعلیمات اسلامی به تدریس اشتغال داشته است. سال 1336 (در حالی‌ که استخدام آموزش ‌و پرورش بوده و دانشجوی سال دوم الهیات) با استفاده از بورس به دانشگاه آمریکایی بیروت رفته و یک سال دوره تعلیم و تربیت و روانشناسی گذرانده است.

    - در ابتدای همین سفر توفیق یافت تا به محضر مبارک علامه شرف‌الدین مشرف شود و دو شبانه ‌روز در صیدا مهمان ایشان بودند.

    سوابق آموزشی و کاری:

    سال 1343 با گرفتن امتیاز تأسیس دبیرستان ملی حکیم سنایی، دبیرستان آبرومندی دایر نمود و سه سال اول با دعوت از مرحوم دکتر محسن هشترودی جهت سخنرانی و معرفی مدرسه بر وزانت این مدرسه افزون نمود.

    این مدرسه با موفقیت چشمگیر سال­ها به کار خود ادامه داد تا سال 1357 با شروع انقلاب، این مدرسه و مدارس دیگر به نحو دیگر تغییر یافتند و ایشان با پیشنهاد مرحوم علامه مطهری و کسب اجازه شرعی از مرحوم امام (توسط آیت‌الله سید محمدباقر ابطحی) در اسفند 1357 به‌عنوان استاندار شهرکرد و چهارمحال و بختیاری منصوب گردید.

    تیرماه سال 1358 با پایان یافتن مأموریت استانداری، چند ماهی به‌عنوان مشاور و بازرس مرحوم محمدعلی رجایی؛ وزیر آموزش‌وپرورش وقت در جنوب به انجام‌وظیفه اشتغال داشته و سرانجام با حکم مرحوم رجایی به‌عنوان مدیرکل دفتر ارزشیابی و گزینش وزارتی منصوب گردید.

    سال 1363 در حالی‌ که در آموزش‌ و پرورش قم تدریس می­‌نمود به ‌افتخار بازنشستگی نائل آمد. پس‌ از آن از ابتدای بازنشستگی به‌عنوان نماینده سازمان حج و زیارت راهی عربستان شد. محل اقامت و فعالیت او شهر جده بود و پس از چهار سال اقامت در آنجا، از سال 1367 به مدت سه سال به علت قطع رابطه ایران و عربستان به ایران بازگشت و در این مدت به امر و دستور حضرت آیت‌الله گلپایگانی، رئیس دارالقرآن الکریم در قم شد. در این مدت همه ‌ساله در 27 رجب جشن بزرگ بعثت، کنفرانسی بسیار عظیم و باشکوه به نام کنفرانس تحقیقاتی علوم و معارف قرآن با حضور آیات عظام و مدرسان و دانشمندان علوم قرآنی دایر می‌­نمود.

    پس از برقراری روابط دو کشور در فروردین 1370 به عربستان بازگشت و سرانجام آذر 1373 با اتمام مأموریت راهی وطن شد.

    دیدارهای تاریخی و علمی

    1. ملاقات با علامه سید شرف‌الدین، صاحب کتاب «المراجعات» در صور و صیدای بیروت و بیتوته در منزل ایشان دو شبانه‌روز در سال 1336 و بازدید از فعالیت­های فرهنگی ایشان از مدرسه شبانه‌روزی جعفری؛

    2. سال 1349 در اولین سفر حج، ملاقات با شیخ احمد شنقیطی، صاحب تفسیر «ایضاح القرآن بالقرآن» (در 6 جلد) در مدینه منوره؛

    3. ملاقات در سال 1350 با آقای صبحی الصالح، صاحب کتاب «المباحث فی علوم القرآن» و تألیفات دیگر در بعلشمیه بیروت – واسطه ملاقات علامه فقید امام موسی صدر بودند؛

    4. سال 1352 ملاقات با محمدحسین ذهبی، صاحب کتاب «التفسیر و المفسرون» در دانشگاه الازهر قاهره و همچنین ملاقات با شیخ محمد محمد فحام؛ رئیس دانشگاه الازهر قاهره در همین سال.

    5. سال 1354 ملاقات با حاجیه‌خانم امین در خدمت علامۀ عارفِ واصلِ فقیدِ مفسر علامه طباطبائی در اصفهان.

    6. ملاقات با مرحوم الهی قمشه­‌ای؛ دانشمند متفکر مفسر، مواقعی که به اصفهان می‌­آمدند برای دیدار مرحوم آیت‌الله حاج‌آقا رحیم ارباب.

    7. ملاقات و مصاحبه طولانی با علامه محمدجواد مغنیه، صاحب تفسیر قرآن در اصفهان و از اصفهان به قم.

    8. برگزاری جلسات متعدد در منزل آیت‌الله علامه بزرگوار محمدحسین طباطبائی جهت استفاده و تکمیل مباحث رساله‌ دکتری به‌اتفاق آیت‌الله سید محمدباقر موحد ابطحی (پسرخاله و برادر همسر ایشان) صاحب کتاب «المدخل الی التفسیر الموضوعی».

    9. در دورانی که ریاست دارالقرآن کریم آیت‌الله گلپایگانی را بر عهده داشت (در دوران قطع رابطۀ سیاسی ایران با عربستان بالاجبار به ایران برگشت. از سال 1407 هجری در دارالقرآن به خدمت مشغول شد.) 6 سال به طور مرتب در 27 رجب؛ روز بعثت پیامبر اعظم(ص) کنفرانس علوم قرآن و مفاهیم آن را تشکیل می‌­دادند که از آقایان آیات عظام: جوادی آملی - مکارم شیرازی - جعفر سبحانی - فاضل لنکرانی - سید محمود هاشمی شاهرودی - علامه سید مرتضی عسکری - سید جعفر مرتضی عاملی - محمدتقی مصباح یزدی و دیگر اعاظم از حوزه­‌های علمیه دعوت می‌­نمودند، سروران ارجمند نامبرده با حضور در جلسات و سخنرانی بر وزانت جلسه می‌­افزودند و نیز کارشناسان قرآن مانند مرحوم محمدهادی معرفت و حجج‌اسلام آقایان شهرستانی - سید علی میلانی - محمدمهدی آصفی - عبدالکریم بی‌­آزار شیرازیعبدالمحمد آیتی مترجم - دکتر نفیسی - مهدوی راد و رسول جعفریان (مورخ) و دیگر کارشناسان قرآنی در این اجلاس شرکت می‌کردند.

    در مراجعت به اصفهان عده­‌ای از اعضای هیئت‌مدیره بنیاد فرهنگی حضرت امام محمدباقر(ع) با توجه به آشنایی زیادی که با ایشان داشتند به دیدنشان آمدند و از وی رسماً دعوت نمودند که با این بنیاد فرهنگی همکاری کند. دعوت ایشان پذیرفته شد و رسماً از فروردین 1374 به‌عنوان مدیرعامل و رئیس پیش‌دانشگاهی بنیاد مشغول به فعالیت گردید.

    پس از ده سال با انتخابات مجدد هیئت‌مدیره، فرد دیگری مدیرعامل گردید و ایشان فقط به‌عنوان رئیس پیش‌دانشگاهی به انجام‌وظیفه اشتغال داشت.

    مسافرت­های علمی – فرهنگی

    1- فرودین 1349 با برنامه­ریزی عده­ای از مدیران مدارس ملی تهران همراه آن‌ها جهت بازدید مدارس آمریکا و اطلاع از وضع تعلیم و تربیت آن سرزمین به مدت یک ماه در ایالات مختلفِ از مدارس بازدید شد. در پایان سفر، جدای از دوستان به کشورهای آلمان، فرانسه، انگلیس مسافرت نمود و پس‌ازآن راهی ایران شد.

    2- سال 1350 مجدداً به مدت 40 روز با استفاده از بورس آموزش‌وپرورش در دانشگاه آمریکایی بیروت دوره­ای را گذرانده و در همین سفر دوست دیرینه خود امام موسی صدر را چندین بار ملاقات نموده و با وساطت ایشان در یکی از محلات بیروت با آقای صبح صالح ملاقات و دیدار داشتند.

    3- سال 1352 جهت تکمیل رساله دکتری خود به مصر سفر نمود و در دانشگاه الازهر قاهره با رئیس دانشگاه و آقای محمدحسین ذهبی مصاحبه‌ا­ی طولانی داشت. 

    تدریس

    در سال 1337 آموزشگاه زبان تاسيس نمود و در كنار تدريس در دبيرستان‌ها، با مديريت آموزشگاه و تدريس در آن فعالیت‌های آموزشى خود را با جديت بيشترى دنبال نمود تا اينكه در سال 1344 با تاسيس دبيرستان حكيم سنايى و گسترش آن به مجموعه مدارسى آموزشى حكيم سنائى، يكى از موفق‌ترين مراكز آموزشى آن سال‌ها را پايه ريزى نمود.

    ايشان بعد از آن كه موفق به دريافت مدرک فوق ليسانس از دنشگاه تهران در رشته الهيات شد در سال 1354 با استفاده از تحقيقاتى گسترده كه حاصل سفرهاى علمى او به كشورهاى عربستان، مصر، لبنان، سوريه و على الخصوص از محضر مفسر بزرگ قرآن علامه طباطبايى،- موفق به اخذ دكترى خود با عنوان رساله «علوم قرآن و اهم فهرست منابع» شد.

    آثار

    1. علوم قرآنى و فهرست منابع آن؛
    2. تاريخ تفسير؛
    3. قرآن وپيامبر اعظم(ص)؛
    4. شهيد و شهادت؛
    5. اصول و فروع دين؛
    6. طرح دائرةالمعارف قرآن؛
    7. آشنايى با مقررات عربستان؛
    8. سلسله مقالات علمى و نقد ترجمه‌هاى قرآنى در مجله‌هاى ترجمان وحى، بينات، ميراث جاويد، كيهان انديشه و كوثر.

    منابع مقاله

    ر.ک. خودنوشت ارسالى مؤلف به مركز تحقيقات كامپيوترى علوم اسلامى در تاريخ 1391/3/3

    ر.ک. کانون مدارس اسلامی در تاریخ 14 اسفند 1399ش

    وابسته‌ها

    علوم قرآن و فهرست منابع

    آشنایی با مقررات عربستان

    طرح مقدماتی دائرةالمعارف القرآن الکریم بانضمام برنامه‌ها و هدف‌های دار القران الکریم