شیعه و سابقه تاریخی آن: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '،م' به '، م')
    جز (جایگزینی متن - ':ف' به ': ف')
    خط ۷۰: خط ۷۰:
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:فرق اسلامی]]
    [[رده: فرق اسلامی]]
    [[رده:فرق شیعه]]
    [[رده: فرق شیعه]]

    نسخهٔ ‏۲۵ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۲۸

    شیعه و سابقه تاریخی آن
    نام کتاب شیعه و سابقه تاریخی آن
    نام های دیگر کتاب تاریخ الشیعه. فارسی. برگزیده
    پدیدآورندگان مظفر، محمد حسین (نويسنده)

    حجتی، محمد باقر (مترجم)

    زبان فارسی
    کد کنگره ‏BP‎‏ ‎‏239‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏6‎‏ ‎‏ت‎‏20423‎‏ ‎‏1387
    موضوع شیعه - تاریخ
    ناشر مشعر
    مکان نشر تهران - ایران
    سال نشر 1387 هـ.ش
    کد اتوماسیون AUTOMATIONCODE3915AUTOMATIONCODE


    شيعه و سابقه تاريخى آن، ترجمه بخشى از كتاب تاريخ الشيعة، تأليف محمدحسين مظفر است كه توسط سيد محمدباقر حجتى انجام گرفته است.

    كتاب با معناى لغوى «شيعه» آغاز شده است و در ادامه، مطالب ذيل ذكر گرديده است: سابقه اختصاص اين لفظ به پيروان ائمه(ع)، دعوت به تشيع از چه زمانى آغاز شد؟، انتشار تشيع و علنى شدن دعوت به تشيع.

    مؤلف در ابتداى كتاب، معنى لغوى «شيعه» را مورد بررسى قرار مى‌دهد و مى‌نويسد: شيعه از نظر لغت به معنى پيروان و ياران و انصار است... اين واژه اختصاصا در مورد فرد و يا افرادى به كار مى‌رود كه دوستدار على(ع) و فرزندان او هستند و به امامت آنها اعتقاد دارند. تا آنجا كه اگر واژه «شيعه» بدون قيد و شرط اضافى به كار برده شود و قرينه‌اى در كار نباشد، اذهان به چنان افرادى منصرف مى‌شود كه قائل به امامت امامان يادشده هستند [۱].

    با رجوع به احاديث نبوى پى مى‌بريم كه اختصاص اين عنوان (شيعه) به دوستداران اهل‌بيت(ع) همراه با همان روزى كه اسلام طلوع كرد، داراى سابقه مى‌باشد و شاخ و برگ بارور آن مربوط به همان دورانى است كه نهال آن غرس شد و نيز به اين نتيجه مى‌رسيم كه شارع اسلام اين نام و عنوان را خود وضع كرده بود [۲].

    مؤلف در ادامه، روايات زيادى در تأييد كلام خود آورده است. در روايتى از ابن حجر آمده است كه پيامبر(ص) فرمود: اى على! تو بر خدا وارد خواهى شد درحالى‌كه شيعه تو از خدا راضى و خدا نيز از آن‌ها راضى است و... [۳].

    بعد از وفات پيامبر، تشيع نيز با انزواى على(ع) دچار انزوا گشت و انتشار آن پس از اين حادثه پريشان در سرزمين‌هاى پهناور اسلام به‌ندرت و بى‌سروصدا بود [۴].

    علنى شدن دعوت تشيع از زمان عثمان، درخشيدن آغاز كرد و عثمان نتوانست با حربه تبعيد ابوذر و مجازات عمار و در هم شكستن استخوان‌هاى پهلويش اين دعوت را در محاق آن خفه كند و به آن خاتمه دهد [۵].

    پانويس

    1. متن كتاب، ص7
    2. همان، ص8
    3. همان، ص10
    4. همان، ص28
    5. همان، ص32

    منابع مقاله

    مقدمه و متن كتاب.

    وابسته‌ها

    شیعه در ایران

    تاريخ الشيعة

    شیعه در حجاز

    پیوندها

    مطالعه کتاب شیعه و سابقه تاریخی آن در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور