شمع الیقین و آیینه دین: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR14800J1.jpg|بندانگشتی|شمع الیقین و آیینه دین]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

|data-type='authors'|[[لاهيجي، حسن بن عبدالرزاق]] (نويسنده)

[[سبحاني تبريزي، جعفر]] (مقدمه‌نويس)

|زبان  

|data-type='language'| فارسي

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏BP‎‏ ‎‏211‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏ل‎‏2‎‏ش‎‏8‎‏*  

|موضوع  

|data-type='subject'|نثر فارسي - قرن 12ق.  

|ناشر  

|data-type='publisher'|نشر سايه  

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'| ايران - تهران

||سال نشر  

|ata-type='publishYear'|مجلد1: 1387ش ,

|کد اتوماسیون  

|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE14800AUTOMATIONCODE

|}

'''شمع الیقین و آیینه دین'''، نوشته حسن بن عبدالرزاق لاهیجی، کتابی است با موضوع کلامی که در یک جلد به نگارش درآمده است و توسط جعفر پژوم تصحیح و تحقیق آن صورت گرفته است.

این کتاب یکی از پرمایه‎ترین کتاب‎های کلامی فارسی است که در آن مسائل اعتقادی و کلامی با نثری دلپذیر در پنج باب تنظیم شده است که هر باب آن مربوط به یکی از اصول پنج‎گانه عقاید شیعه امامیه (توحید، عدل ، نبوت، امامت و معاد) است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص16</ref>.

کتاب، متشکل است از: پیشگفتار مصحح، مقدمه آیت‎الله سبحانی، مقدمه مؤلف و متن اصلی شامل یک مقدمه و پنج باب که هر باب از فصل‎های متعدد تشکیل شده که در هرکدام از آنها مطالب مرتبط با آن و آیات و روایات مربوطه ارائه گردیده است.

مصحح در پیشگفتار، در مورد کتاب و کاری که وی بر روی آن انجام داده، توضیح کوتاهی ارائه نموده است، از جمله اینکه: چاپ کنونی این کتاب، بر مبنای دو نسخه خطی و چاپ سنگی 1303ق، صورت گرفته و مصحح سعی کرده است تا شیوه املای کلمات به رسم خط امروزی با اعراب‎گذاری بعضی واژه‎های نامأنوس، مطالب را برای خواننده آسان نماید<ref>ر.ک: همان</ref>.

آیت‎الله سبحانی در مقدمه خود، ضمن تحسین از تصحیح و چاپ منقح چنین اثری، به شرح احوال و آثار مصنف اشاره کرده و به توضیح درباره شجره طیبه خاندان مصنف پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه آیت‎الله سبحانی، ص19-28</ref>.

باب اوّل کتاب در موضوع توحید است و آن هشت فصل است: فصل اوّل در بیان این مطلب است که مراد از فطرى بودن معرفت الهی چیست و توضیح اینکه اثبات ربوبیت و توحید به براهین عقلى ضرورى است و اینکه برخی قائل به این شده‎اند که با ادله نقلی می‎شود مباحث توحیدی را ثابت کرد، امری دور از ذهن است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص43-46</ref>.

فصل ششم در تفسیر صفات کمال و اثبات آن‎ها است. نگارنده بیان می‎دارد که دلیل بر اثبات این صفات براى ذات مقدّسش بسیار است؛ از آن جمله یکى این است که معلوم است که بسیاری از موجودات صاحب این صفات هستند، پس به طریق اولی خالق این مخلوقات، این صفات را به‎صورت کامل داراست<ref>ر.ک: همان، ص57-59</ref>.

باب دوم کتاب درباره عدل است. از نظر نویسنده مراد از عدل وجوب اتّصاف واجب تعالى به فعل حسن و جمیل و تنزّه او از فعل شرّ و قبیح است و چنان‎که توحید کمال اوست در ذات و صفات، عدل کمال اوست در افعال و اقوال و مقصود از این باب در پنج فصل بیان مى‎شود: فصل اوّل، در حسن و قبح افعال؛ فصل دوم، در غایت فعل واجب الوجود؛ فصل سوم، در وجوب اصلح و لطف بر خداى تعالى؛ فصل چهارم، در تنزیه افعال واجب تعالى از ظلم و شرّ و کیفیت دخول شرور در قضا و قدر و فصل نهایی این باب، در مسئله خلق افعال عباد است که در این مسئله سه مذهب وجود دارد: جبر و تفویض و امر بین الامرین<ref>ر.ک: همان، ص67-92</ref>.

باب سوم کتاب در موضوع نبوّت است و مطالب این باب در پنج فصل بیان شده است: فصل اوّل آن، در باب حُسن و نیکویی بعثت انبیا و وجوب این امر خطیر است، که نگارنده با تشریح این موضوع بر این باور است که به مقتضاى رحمت شامله و حکمت کامله خداوند متعال، بر خداوند واجب است تعیین حاکمى موصوف به صفات عالیه، براى تربیت نوع انسان؛ وگرنه لازم می‎آید بطلان اشرف کاینات و منجر می‎شود به هلاکت جمیع مخلوقات<ref>ر.ک: همان، ص93-96</ref>.

فصل سوم در باب راه‎های شناخت پیامبر حقیقی است و آن راهی نیست غیر از معجزه؛ زیرا نبوّت، ریاستی است از جانب خداى تعالى و اختصاصى است به جناب او؛ پس بالضروره واجب است مقارنت ادعای پیامبر با امرى از خواصّ‎ افعال الهى و خصایص امر او که مراد از معجزه، آن است<ref>ر.ک: همان، ص102-104</ref>.

فصل چهارم و فصل پنجم در باب تحقیق معنى عصمت و در اثبات نبوّت نبی مکرم اسلام(ص) است. نویسنده پس از تشریح حقیقت معنای عصمت، در فصل پنجم، معجزه نبی مکرم اسلام(ص) که قرآن کریم است را تنها راه اثبات نبوت ایشان می‎داند<ref>ر.ک: همان، ص105-112</ref>.

باب چهارم کتاب، در موضوع امامت و جانشینی پس از پیامبر(ص) است که در چهارده فصل بیان شده است: فصل اوّل، در تبیین پاره‎ای مقدّمات ضروری است و فصل دوم، در باب وجوب نصب امام بر خداى تعالى و امتناع خالی بودن زمین از حجّت الهى است، که نگارنده محترم با تبیین ادله عقلی و نقلی به بسط این موضوع همت گماشته است.  

موضوع سایر فصول از این قرار است: در علامت امام و معرفت طریق اثبات امامت؛ در تعیین امام بعد از رسول اکرم(ص)؛ در ذکر ادلّه سنّیان بر امامت ائمّه ایشان؛ در ذکر اندکى از مطاعن ابو بکر که همه‎اش در هیچ کتابى نمى‎گنجد؛ در ذکر اندکى از مطاعن عمر؛ در ذکر بعضى از مطاعن عثمان؛ در ذکر اندکى از مطاعن بعضى از صحابه؛ در مطاعن علماى ایشان؛ در اثبات امامت تتمّه ائمّه اثناعشر و نفى امامت از غیر ایشان؛ در اثبات وجود و غیبت امام دوازدهم(ع)؛ در خواصّ‎ فضایل ائمّه طاهرین و تفضیل ایشان بر انبیاى ماضین<ref>ر.ک: همان، ص111-668</ref>.

باب پنجم و نهایی کتاب، به موضوع معاد اختصاص داده شده، که محتوای آن در چهار فصل بیان شده است: فصل اوّل، در باب نمونه‎اى از معرفت حقیقت روح و بدن انسان و اشاره‎‎گونه‎اى به تقسیم آثار و افعال ایشان است که نگارنده با تشریح صفات و حقایقی در مورد روح، موضوع را پیش می‎برد.

فصل دوم، در مورد تقسیم لذّت و الم است؛ چنان‎که انسان از افعال و آثار بدن جسمانی لذت و الم می‎برد، مثل دیدن و شنیدن و خوردن و خوابیدن، همچنین از آثار و افعال روح، لذّت و الم می‎برد، مانند خواب دیدن.

فصل سوم، در باب اثبات وجوب معاد بنا بر حکمت و رحمت ربّانى و تقسیم آن به معاد روحانى و جسمانى است که نویسنده با بیان ادله‎ای مشابه ادله ضرورت بعث نبی، به اثبات این مطلب می‎پردازد.

فصل نهایی در ذکر احوال و وقایع برزخ و قیامت است که به‎تفصیل به آن پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان،ص669-693</ref>.

در پاورقی‎ها توضیح برخی از جملات و آدرس مطالب ذکر شده است.

==پانویس ==

<references />

== وابسته‌ها ==

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:قربانی-اسفند96]]