۵۳٬۳۲۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'كتابها' به 'کتاب‌ها') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''شمس‌الدين ابوعبداللّه محمد بن يوسف بن على صالحى شامى''' نويسنده يكى از مفصل‌ترين كتب سيره نبوى است. وى در صالحيه دمشق به دنيا آمده اما از سال تولد او اطلاع نداريم. گويا پس از اتمام تحصيلات به مصر هجرت كرده و در اطراف قاهره در برقونيه سكنى گزيده است و تا هنگام وفات در آنجا بوده و بر اساس نقل ابن حماد حنبلى در شذرات، مرگ او روز دو شنبه چهاردهم شعبان سال 942 اتفاق افتاده است. علامه [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] (م 973) در ذيلى كه بر كتاب خويش «لواقح الانوار» نوشته، اندكى از احوالات و مراتب علمى صالحى شامى را آورده است. وى مى‌نويسد: «برادر صالح من عالم زاهد شمس‌الدين محمد شامى در علوم مختلف وارد بود. كتاب سيره خود را از هزار كتاب جمع آورى كرد و مردم به آن روى آوردند. او به روشى بى سابقه اين كار را انجام داد. مؤلف عزب بود و هيچگاه ازدواج نكرد. وقتى ميهمانى برايش مى‌رسيد از او به خوبى پذيرايى مى‌كرد و خود برايش غذا مى‌پخت. خوش سخن و با هيبت بود. بسيار روزه مى‌گرفت و به نماز مى‌ايستاد. من شبهاى زيادى نزد او بيتوته كردم جز اندكى از شب را نخوابيد. اگر يكى از طالبان علم مى‌مرد و فرزندان كوچكى بر جا مى‌گذاشت نزد قاضى مى‌رفت و براى مشكلات آنان اقدام مى‌نمود. شامى هرگز از مال مراجع قدرت و يا بستگان به آنان چيزى نمى‌پذيرفت و از غذاى ايشان نمى‌خورد.» | '''شمس‌الدين ابوعبداللّه محمد بن يوسف بن على صالحى شامى''' نويسنده يكى از مفصل‌ترين كتب سيره نبوى است. وى در صالحيه دمشق به دنيا آمده اما از سال تولد او اطلاع نداريم. گويا پس از اتمام تحصيلات به مصر هجرت كرده و در اطراف قاهره در برقونيه سكنى گزيده است و تا هنگام وفات در آنجا بوده و بر اساس نقل ابن حماد حنبلى در شذرات، مرگ او روز دو شنبه چهاردهم شعبان سال 942 اتفاق افتاده است. علامه [[شعرانی، ابوالحسن|شعرانى]] (م 973) در ذيلى كه بر كتاب خويش «لواقح الانوار» نوشته، اندكى از احوالات و مراتب علمى صالحى شامى را آورده است. وى مى‌نويسد: «برادر صالح من عالم زاهد شمس‌الدين محمد شامى در علوم مختلف وارد بود. كتاب سيره خود را از هزار كتاب جمع آورى كرد و مردم به آن روى آوردند. او به روشى بى سابقه اين كار را انجام داد. مؤلف عزب بود و هيچگاه ازدواج نكرد. وقتى ميهمانى برايش مى‌رسيد از او به خوبى پذيرايى مى‌كرد و خود برايش غذا مى‌پخت. خوش سخن و با هيبت بود. بسيار روزه مى‌گرفت و به نماز مى‌ايستاد. من شبهاى زيادى نزد او بيتوته كردم جز اندكى از شب را نخوابيد. اگر يكى از طالبان علم مى‌مرد و فرزندان كوچكى بر جا مى‌گذاشت نزد قاضى مى‌رفت و براى مشكلات آنان اقدام مى‌نمود. شامى هرگز از مال مراجع قدرت و يا بستگان به آنان چيزى نمى‌پذيرفت و از غذاى ايشان نمى‌خورد.» | ||