۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۵۷
، ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۱بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[طباطبایی، محمد بن علی|سيد محمد مجاهد]]، [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على صاحب رياض]] | | data-type="authorTeachers" |[[طباطبایی، سید محمد بن علی|سيد محمد مجاهد]]، [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على صاحب رياض]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمدشریف مازندرانی | |||
{{کاربردهای دیگر|مازندرانی (ابهام زدایی)}} | |||
'''محمدشریف مازندرانی''' (۱۲۰۵ - 1246ق)، مشهور به شریف‌العلما، فقيهى اصولى و حكيمى منطقى، از علمای بزرگ کربلا و بنيانگذار فقه و اصول نوين و از فقهای بزرگ قرن سیزدهم قمری | |||
== ولادت== | == ولادت== | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۸: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
در آغاز از شاگردان [[طباطبایی، محمد بن علی|سيد محمد مجاهد]] بود و پس از مدت زمان كوتاهى از محضر [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على صاحب رياض]] كسب فيض كرد و مقام علمى اين استاد بزرگ به‌گونه‌اى بود كه شریف‌العلماء تا ساليان متمادى در محضر وى زانوى شاگردى به زمين زد. | در آغاز از شاگردان [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سيد محمد مجاهد]] بود و پس از مدت زمان كوتاهى از محضر [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على صاحب رياض]] كسب فيض كرد و مقام علمى اين استاد بزرگ به‌گونه‌اى بود كه شریف‌العلماء تا ساليان متمادى در محضر وى زانوى شاگردى به زمين زد. | ||
احاطه علمى ملا محمد شريف مازندرانى بر مباحث مختلف فهم و استنباط و حافظه بسيار قوى سرعت انتقال و درك بالا از جمله خصوصيات اين عالم ربانى است و اين امتيازات در كنار بيان رسا سبب شد تا وى در ميان مراجع هم‌عصر و بزرگان متقدم و متأخر خود يك استثناء به حساب آيد و لقب شریف‌العلماء برازنده وى شود. | احاطه علمى ملا محمد شريف مازندرانى بر مباحث مختلف فهم و استنباط و حافظه بسيار قوى سرعت انتقال و درك بالا از جمله خصوصيات اين عالم ربانى است و اين امتيازات در كنار بيان رسا سبب شد تا وى در ميان مراجع هم‌عصر و بزرگان متقدم و متأخر خود يك استثناء به حساب آيد و لقب شریف‌العلماء برازنده وى شود. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۶: | ||
يكى از عالمان بزرگ هم‌دوره وى در بيان اين مجاهدات علمى وى نوشته است: شبى به حجره او رفتم؛ ديدم چراغ را بالاى طاقچه گذاشته و سه سطر از كتاب قوانين را نگاه مى‌كند و سپس در ميان اتاق راه مى‌رود و فكر مى‌كند و با اين حال صبح بيدار بود. | يكى از عالمان بزرگ هم‌دوره وى در بيان اين مجاهدات علمى وى نوشته است: شبى به حجره او رفتم؛ ديدم چراغ را بالاى طاقچه گذاشته و سه سطر از كتاب قوانين را نگاه مى‌كند و سپس در ميان اتاق راه مى‌رود و فكر مى‌كند و با اين حال صبح بيدار بود. | ||
فاضل رشتى، [[اردکانی، محمدحسین|فاضل اردكانى]]، [[قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر|سيد ابراهيم صاحب ضوابط]]، [[حائری اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمدحسین صاحب فصول]]، ملا اسماعيل يزدى، [[آل یاسین، محمدحسن|محمدحسنآل ياسين]]، فرزند کاشف‌الغطاء، شيخ حسن مجتهد، سيد صدرالدين اصفهانى، ملا آقا دربندى، سعيد العلماى مازندرانى، پدر علامه نورى (شيخ محمدتقى)، [[صاحب جواهر، محمدحسن|شيخ محمدحسننجفى]] [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]]، شيخ العراقين تهرانى، حاج زين‌العابدين خوانسارى را مى‌توان از جمله شاگردان وى برشمرد و همچنين بزرگانى چون [[شيخ انصارى]] افتخار تلمّذ در نزد وى را داشته كه بسيارى از شاگردان وى از علماى بزرگ قرن چهاردهم هستند و خدمات شايانى را به جهان تشيع و اسلام كرده‌اند. | فاضل رشتى، [[اردکانی، محمدحسین|فاضل اردكانى]]، [[قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر|سيد ابراهيم صاحب ضوابط]]، [[حائری اصفهانی، محمدحسین|شيخ محمدحسین صاحب فصول]]، ملا اسماعيل يزدى، [[آل یاسین، محمدحسن|محمدحسنآل ياسين]]، فرزند کاشف‌الغطاء، شيخ حسن مجتهد، سيد صدرالدين اصفهانى، ملا آقا دربندى، سعيد العلماى مازندرانى، پدر علامه نورى (شيخ محمدتقى)، [[صاحب جواهر، محمدحسن|شيخ محمدحسننجفى]] [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]]، شيخ العراقين تهرانى، حاج زين‌العابدين خوانسارى را مى‌توان از جمله شاگردان وى برشمرد و همچنين بزرگانى چون [[شيخ انصارى]] افتخار تلمّذ در نزد وى را داشته كه بسيارى از شاگردان وى از علماى بزرگ قرن چهاردهم هستند و خدمات شايانى را به جهان تشيع و اسلام كرده‌اند. | ||
سعى و تلاش شريف العلما بيشتر در امر تدريس معطوف گشته بود و به همين جهت اثر مكتوب قابل توجهى از وى باقى نمانده چنانچه برخلاف ديگر مراجع كه معمولاً روزى يك بار و يا حتى هفته‌اى يك‌بار به تدريس مى‌پرداختند، در روز دو نوبت به كرسى تدريس مى‌نشست. | سعى و تلاش شريف العلما بيشتر در امر تدريس معطوف گشته بود و به همين جهت اثر مكتوب قابل توجهى از وى باقى نمانده چنانچه برخلاف ديگر مراجع كه معمولاً روزى يك بار و يا حتى هفته‌اى يك‌بار به تدريس مى‌پرداختند، در روز دو نوبت به كرسى تدريس مى‌نشست. | ||