۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مكاسب' به 'مكاسب '
جز (جایگزینی متن - 'رسائل' به 'رسائل ') |
جز (جایگزینی متن - 'مكاسب' به 'مكاسب ') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''آيت‌الله سيد محمدكاظم شريعتمدارى''' در سال 1282، در تبريز متولد شد. وى از سلسله ساداتى است كه نسبش به [[امام سجاد(ع)]] منتهى مى‌شود. يكى از اجداد وى، ابوالقاسم جعفر بن حسين از نوادگان حسن اَفطَس بن على اصغر بن امام زين العابدين بوده كه اكنون در بروجرد به امامزاده جعفر معروف است. | '''آيت‌الله سيد محمدكاظم شريعتمدارى''' در سال 1282، در تبريز متولد شد. وى از سلسله ساداتى است كه نسبش به [[امام سجاد(ع)]] منتهى مى‌شود. يكى از اجداد وى، ابوالقاسم جعفر بن حسين از نوادگان حسن اَفطَس بن على اصغر بن امام زين العابدين بوده كه اكنون در بروجرد به امامزاده جعفر معروف است. | ||
ايشان تحصيلاتش را در علوم دينى در تبريز آغاز كرد و قبل از سن بلوغ در درس مكاسب حاضر شد و در 18 سالگى خود مكاسب تدريس مى‌نمود. | ايشان تحصيلاتش را در علوم دينى در تبريز آغاز كرد و قبل از سن بلوغ در درس [[كتاب المكاسب|مكاسب]] حاضر شد و در 18 سالگى خود [[كتاب المكاسب|مكاسب]] تدريس مى‌نمود. | ||
وى پس از طى مقدمات و سطوح نهايى، چندى از مجلس درس آيت‌الله ميرزا صادق و آيت‌الله حاج ميرزا ابوالحسن انگجى استفاده نمود و ضمنا سطوح عالى [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و مكاسب را تدريس مى‌كرد. در سال 1343ق مهاجرت به قم نمود و در مجلس درس آيت‌الله [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] يزدى حاضر شد و حكمت را از آقا شيخ على‌اكبر يزدى آموخت و دو مرتبه به نجف اشرف مسافرت كرده و از درس آيات عظام: محمد حسين نايينى، [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و [[عراقی، ضیاءالدین|[[عراقی، ضیاءالدین|ضياءالدين عراقى]] استفاه نمود. دروس اخلاقى و فقهى را نيز نزد آيت‌الله حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى آموخت. وى اجازه و تصديق اجتهاد خود را از حضرات آيات: عراقى، اصفهانى و [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] يزدى دريافت نمود. بنا بر دعوت علماى تبريز از عراق به ايران مراجعت و در تبريز به تدريس فقه و اصول پرداخت تا سال 1369ق كه به درخواست گروهى از فضلاء تبريزى مقيم قم، به حوزه قم برگشت و مشغول به تدريس فقه و اصول استدلالى شد. | وى پس از طى مقدمات و سطوح نهايى، چندى از مجلس درس آيت‌الله ميرزا صادق و آيت‌الله حاج ميرزا ابوالحسن انگجى استفاده نمود و ضمنا سطوح عالى [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و [[كتاب المكاسب|مكاسب]] را تدريس مى‌كرد. در سال 1343ق مهاجرت به قم نمود و در مجلس درس آيت‌الله [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] يزدى حاضر شد و حكمت را از آقا شيخ على‌اكبر يزدى آموخت و دو مرتبه به نجف اشرف مسافرت كرده و از درس آيات عظام: محمد حسين نايينى، [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و [[عراقی، ضیاءالدین|[[عراقی، ضیاءالدین|ضياءالدين عراقى]] استفاه نمود. دروس اخلاقى و فقهى را نيز نزد آيت‌الله حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى آموخت. وى اجازه و تصديق اجتهاد خود را از حضرات آيات: عراقى، اصفهانى و [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] يزدى دريافت نمود. بنا بر دعوت علماى تبريز از عراق به ايران مراجعت و در تبريز به تدريس فقه و اصول پرداخت تا سال 1369ق كه به درخواست گروهى از فضلاء تبريزى مقيم قم، به حوزه قم برگشت و مشغول به تدريس فقه و اصول استدلالى شد. | ||
بعد از رحلت [[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]] در سال 1962م، وى به عنوان يكى از مراجع پيشتاز با مقلدانى از ايران، پاكستان، هندوستان، لبنان، كويت و قسمت‌هاى جنوبى خليج فارس تبديل شد كه به همراه آيت‌الله گلپايگانى و مرعشى نجفى در قم مشهور به آيات ثلاثه شدند. | بعد از رحلت [[بروجردی، حسین|آيت‌الله بروجردى]] در سال 1962م، وى به عنوان يكى از مراجع پيشتاز با مقلدانى از ايران، پاكستان، هندوستان، لبنان، كويت و قسمت‌هاى جنوبى خليج فارس تبديل شد كه به همراه آيت‌الله گلپايگانى و مرعشى نجفى در قم مشهور به آيات ثلاثه شدند. | ||