شرح علی المائة كلمة لأميرالمومنين علی بن أبی‌طالب علیه‌السلام (ابن میثم - عبدالوهاب -وطواط): تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف')
    خط ۱۲۷: خط ۱۲۷:




    اين صد كلمه را شخص ديگرى به نام عبدالوهاب شرح كرده است و در آغاز هر كلمه نوشته است: قال [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|اميرالمومنين(ع)]] و در پايان شرح مى‌گويد: و الصلوه و السلام الاتمّان الاكملان على سيدنا محمد و آله و اصحابه اجمعين. مولفه و محرّره عبدالوهاب رحمه الله ولد خواجه اميرادنه و هو ابراهيم بن پيرپاشا؛ تمت. اين شرح به عربى است.
    اين صد كلمه را شخص ديگرى به نام عبدالوهاب شرح كرده است و در آغاز هر كلمه نوشته است: قال [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|اميرالمومنين(ع)]] و در پايان شرح مى‌گويد: و الصلوه و السلام الاتمّان الاكملان على سيدنا محمد و آله و اصحابه اجمعين. مؤلفه و محرّره عبدالوهاب رحمه الله ولد خواجه اميرادنه و هو ابراهيم بن پيرپاشا؛ تمت. اين شرح به عربى است.




    خط ۱۳۸: خط ۱۳۸:
    رشيد وطواط در اين كتاب صد كلمه‌اى را كه جاحظ از كلام على عليه‌السلام انتخاب كرده بود، به تازى و پارسى شرح كرده و از خود دو بيت شعر(قطعه) در همان معنى مى‌آورد.
    رشيد وطواط در اين كتاب صد كلمه‌اى را كه جاحظ از كلام على عليه‌السلام انتخاب كرده بود، به تازى و پارسى شرح كرده و از خود دو بيت شعر(قطعه) در همان معنى مى‌آورد.


    اين كتاب از هر جهت رساله‌اى ارجمند و گرانقدر و در نوع خود كم‌نظير است و مولفان متون فارسى بسيارى از ابيات آن را آرايش سخن خود كرده‌اند و حضور اغلب آن‌ها در امثال و حكم دهخدا، نشانه حضورشان در زبان و ادب فارسى است.
    اين كتاب از هر جهت رساله‌اى ارجمند و گرانقدر و در نوع خود كم‌نظير است و مؤلفان متون فارسى بسيارى از ابيات آن را آرايش سخن خود كرده‌اند و حضور اغلب آن‌ها در امثال و حكم دهخدا، نشانه حضورشان در زبان و ادب فارسى است.


    اما پس از رشيد نيز افرادى و هر يك به گونه‌اى كار او را دنبال كردند كه از آن جمله مى‌توان، به ابن ميثم فوق‌الذكر اشاره كرد.
    اما پس از رشيد نيز افرادى و هر يك به گونه‌اى كار او را دنبال كردند كه از آن جمله مى‌توان، به ابن ميثم فوق‌الذكر اشاره كرد.