شرح الحکم العطائية: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''شرح حکم العطائیة''' یا «إحکام الحکم» نوشته ابراهیم بن محمود شاذلی معروف به مواهبی (متوفی 908ق)، شرح «الحکم العطائیة» احمد بن محمد بن عطاء الله سکندری (متوفی 709ق) است. در این کتاب آداب و شیوه سلوک صوفیه به ایجاز و ایهام ذکر شده و به همین جهت فراوان شرح و توضیح شده است. تحقیق و تعلیقات این اثر به قلم احمد فرید مزیدی است.  
    '''شرح حکم العطائیة''' یا «إحکام الحکم» نوشته ابراهیم بن محمود شاذلی معروف به مواهبی (متوفی 908ق)، شرح «الحکم العطائیة» احمد بن محمد بن عطاءالله سکندری (متوفی 709ق) است. در این کتاب آداب و شیوه سلوک صوفیه به ایجاز و ایهام ذکرشده و به همین جهت فراوان شرح و توضیح شده است. تحقیق و تعلیقات این اثر به قلم احمد فرید مزیدی است.


    الحکم العطائیه رساله‌ای اسـت کـم حـجم در اخلاق، به‌ روش‌ عرفا و کلمات حکیمانه و مناجات، که حدود‌ 15 صفحه<ref>ر.ک: ترابی، حسین؛ ص49</ref>‏ و مشتمل بر 264 حکمت است که ابن عطاء الله برای تربیت صوفیه نوشته است.<ref>ر.ک: بوعمری، کریمه، ص 95</ref>‏ ابن عطاء الله در کتابش بنای بر تقنین قواعد نداشته است؛ بلکه اشارات او از ذوق و شهودش نشأت گرفته است<ref>ر.ک: القرنی، عبدالحفیظ فرغلی، ص2175</ref>‏  
    الحکم العطائیه رساله‌ای اسـت کم‌حجم در اخلاق، به‌ روش‌ عرفا و کلمات حکیمانه و مناجات که حدود‌ 15 صفحه<ref>ر.ک: ترابی، حسین؛ ص49</ref>‏ و مشتمل بر 264 حکمت است که ابن عطاءالله برای تربیت صوفیانه نوشته است.<ref>ر.ک: بوعمری، کریمه، ص 95</ref>‏ ابن عطاءالله در کتابش بنای بر تقنین قواعد نداشته است؛ بلکه اشارات او از ذوق و شهودش نشأت گرفته است<ref>ر.ک: القرنی، عبدالحفیظ فرغلی، ص2175</ref>‏


    در انتساب ایـن کـتاب‌ به‌ ابن عطاء الله اسکندرانی، جای گمان و شک نیست، همانگونه که کسی در انتساب کتاب‌ کافی‌ به کلینی و تهذیب به شـیخ طـوسی‌ تـردیدی‌ به خود‌ راه‌ نمی‌ دهد؛ آن هم کتابی‌ که از زمان خـود مؤلف مورد عنایت و توجه بوده و تا زمان حاضر چندین شرح بر‌ آن‌ نوشته اند. حتی نقل می کـنند‌ کـه‌ شـیخ‌ زروق‌ ( متوفّای‌ 899ق) سی شرح‌ بر‌ آن نوشته است. <ref>ر.ک: ترابی، حسین، ص52 </ref>‏
    در انتساب ایـن کـتاب‌ به‌ ابن عطاءالله اسکندرانی، جای گمان و شک نیست، همان‌گونه که کسی در انتساب کتاب‌ کافی‌ به کلینی و تهذیب به شـیخ طـوسی‌ تـردیدی‌ به خود‌ راه‌ نمی‌دهد؛ آن‌هم کتابی‌ که از زمان خـود مؤلف موردعنایت و توجه بوده و تا زمان حاضر چندین شرح بر‌ آن‌ نوشته‌اند. حتی نقل می‌کنند‌ کـه‌ شـیخ‌ زروق‌(متوفّای‌ 899ق) سی شرح‌ بر‌ آن نوشته است. <ref>ر.ک: ترابی، حسین، ص68 </ref>‏
     
     
    مواهبی در شرح کتاب به شیوه رایج بخشی از عبارت سکندری را ذکر و سپس با «اقول» به شرح و توضیح آن اقدام کرده است. فرید مزیدی نیز به جهت استفاده راحت‌‌تر محققین عبارات کتاب را در 317 بند ارائه کرده است.  
    مواهبی در شرح کتاب به شیوه رایج بخشی از عبارت سکندری را ذکر و سپس با «اقول» به شرح و توضیح آن اقدام کرده است. فرید مزیدی نیز به جهت استفاده راحت‌‌تر محققین عبارات کتاب را در 317 بند ارائه کرده است.


    ==پانویس ==
    ==پانویس ==
    خط ۴۹: خط ۴۹:
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]]
    [[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]  
    [[رده:مقالات بازبینی شده1]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]

    نسخهٔ ‏۱۰ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۷

    شرح الحکم العطائية
    شرح الحکم العطائية
    پدیدآورانمواهبی، ابراهیم بن محمود (نويسنده) مزیدی، احمد فرید (مصحح)
    عنوان‌های دیگرالمسمی أحکام الحکم
    ناشردار الآفاق العربية
    مکان نشرمصر - قاهره
    سال نشر1431ق - 2010م
    چاپ1
    شابک978-977-344-147-6
    موضوعتصوف اسلامی
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /الف25 ح8028 283 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    شرح حکم العطائیة یا «إحکام الحکم» نوشته ابراهیم بن محمود شاذلی معروف به مواهبی (متوفی 908ق)، شرح «الحکم العطائیة» احمد بن محمد بن عطاءالله سکندری (متوفی 709ق) است. در این کتاب آداب و شیوه سلوک صوفیه به ایجاز و ایهام ذکرشده و به همین جهت فراوان شرح و توضیح شده است. تحقیق و تعلیقات این اثر به قلم احمد فرید مزیدی است.

    الحکم العطائیه رساله‌ای اسـت کم‌حجم در اخلاق، به‌ روش‌ عرفا و کلمات حکیمانه و مناجات که حدود‌ 15 صفحه[۱]‏ و مشتمل بر 264 حکمت است که ابن عطاءالله برای تربیت صوفیانه نوشته است.[۲]‏ ابن عطاءالله در کتابش بنای بر تقنین قواعد نداشته است؛ بلکه اشارات او از ذوق و شهودش نشأت گرفته است[۳]

    در انتساب ایـن کـتاب‌ به‌ ابن عطاءالله اسکندرانی، جای گمان و شک نیست، همان‌گونه که کسی در انتساب کتاب‌ کافی‌ به کلینی و تهذیب به شـیخ طـوسی‌ تـردیدی‌ به خود‌ راه‌ نمی‌دهد؛ آن‌هم کتابی‌ که از زمان خـود مؤلف موردعنایت و توجه بوده و تا زمان حاضر چندین شرح بر‌ آن‌ نوشته‌اند. حتی نقل می‌کنند‌ کـه‌ شـیخ‌ زروق‌(متوفّای‌ 899ق) سی شرح‌ بر‌ آن نوشته است. [۴]

    مواهبی در شرح کتاب به شیوه رایج بخشی از عبارت سکندری را ذکر و سپس با «اقول» به شرح و توضیح آن اقدام کرده است. فرید مزیدی نیز به جهت استفاده راحت‌‌تر محققین عبارات کتاب را در 317 بند ارائه کرده است.

    پانویس

    1. ر.ک: ترابی، حسین؛ ص49
    2. ر.ک: بوعمری، کریمه، ص 95
    3. ر.ک: القرنی، عبدالحفیظ فرغلی، ص2175
    4. ر.ک: ترابی، حسین، ص68

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. بوعمري، كريمه؛ «حکم عطائیه»، اليقين، السنة 2009، العدد 1، صفحة 95 -96؛ به آدرس اینترنتی:

    https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1897242

    1. القرنی، عبدالحفیظ فرغلی؛ «مع رسالة الأدب الصوفی الحکم العطائیة»، الازهر، السنة الحادیة و الخمسون، ذوالقعدة 1399، الجزء 9، صفحه 2168-2177؛ به آدرس اینترنتی:

    https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/424347

    1. ترابی، حسین؛ «پژوهشی درباره ذیل دعای عرفه»، مجله: میقات حج، بهار 1384، شماره 51، صفحه 44 تا 70 ؛ به آدرس اینترنتی:

    https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/926829

    وابسته‌ها