شرح احوال و آثار و دوبيتی‌های بابا طاهر عريان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ه نویسی ' به 'ه‌نویسی '
جز (جایگزینی متن - '( ' به '(')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ه نویسی ' به 'ه‌نویسی ')
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۵: خط ۵:
| پدیدآورندگان
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[بابا طاهر ]] (نويسنده)
[[بابا طاهر]] (نويسنده)
[[خطیب وزیری، محمد بن ابراهیم ]] (شارح)
[[خطیب وزیری، محمد بن ابراهیم]] (شارح)
[[مقصود، جواد]] (سایر)
[[مقصود، جواد]] (سایر)
|زبان
|زبان
| زبان = فارسی
| زبان = فارسی
| کد کنگره =    
| کد کنگره =
| موضوع =
| موضوع =
|ناشر  
|ناشر  
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
لطفا از اینجا شروع به نوشتن کنید.
'''شرح احوال و آثار و دوبيتی‌های باباطاهر عريان''' به‌انضمام'''شرح و ترجمه کلمات قصار وی''' منسوب به عین‌القضات همدانی با اصل و ترجمه کتاب'''الفتوحات الربانیة في مزج الإشارات الهمدانیة''' به شرح وتفسیر محمد بن ابراهیم مشهور به خطیب وزیری که به کوشش جواد مقصود، تصحیح، تحقیق، مقدمه‌نویسی و آماده چاپ شده‌است.
==پانویس ==
 
<references/>
محقق می‌نویسد:
==منابع مقاله==
 
پس از چاپ بعضى از قسمت‌هاى كتاب در ضمن تحقيق، معلوم شد كه نسخۀ خطّى منحصربه‌فردى، در شرح كلمات قصار [[بابا‌طاهر|باباطاهر همدانى]] در مجموعۀ شمارۀ(1903)كتابخانۀ ملّى پاريس وجود دارد كه موسوم به: «الفتوحات الرّبانيّة في مزج الإشارات الهمدانيّه» مى‌باشد كه مؤلّف آن به اقتراح اين‌جانب «محمّد بن ابراهيم، مشهور به [[خطیب وزیری، محمد بن ابراهیم|خطيب وزيرى]]»است كه به سال 890 قمرى، شرح خود را بر كلمات [[بابا‌طاهر|باباطاهر]] از روى نسخۀ ابوالبقاء احمدى به پايان رسانيده. <ref> ر.ک: پیش‌گفتار کتاب؛ ص دوم </ref>
 
يادآور می‌شود كه نگارنده به چيزى زائد بر آنچه تاكنون در شرح‌حال و آثار باباطاهر نوشته‌اند، دست نيافته است ولى توانسته است تا حدمقدور، متفرقات پراكنده لابلاى اوراق تذكره‌ها و كتب تراجم و مجلات را با ذكر مآخذ در يك‌جا جمع كند و به‌عنوان بخش اول كتاب به دوستدران عارف همدانى تقديم بدارد؛ باشد كه از اين ره‌گذر، فيضى هم نصيب نويسنده شده‌باشد. <ref> ر.ک: سرآغاز کتاب؛ ص 4 </ref>
 
اقرب به ذهن آنست كه وفات [[بابا‌طاهر|باباطاهر]] را بعد از 447ق بدانيم؛ چه كتاب «راحة الصدور في تاريخ آل سلجوق» كه ملاقات سلطان طغرل(متوفی455ق) را با باباطاهر، [بين سال‌هاى 447 و 450ق] ذكرمی‌كند، به سال حدود 601ق تأليف شده و نزديک‌ترين مأخذ تاريخى به دوره زندگى [[بابا‌طاهر|باباطاهر]] می‌باشد و مستبعد است كه تاريخ‌نويسى به‌مانند راوندى، به فاصله يک‌صدوپنجاه سال، در نقل موضوع ملاقات طغرل شاه با [[بابا‌طاهر|باباطاهر]] و دو پير ديگر به شهر همدان، دچار اشتباه شده‌باشد و اما تولد [[بابا‌طاهر|باباطاهر]]، به سال(326ق) ادعایى است كه هيچ‌گونه دليلى براى اثبات آن، در دست نيست. <ref> ر.ک: همان؛ ص 35و36 </ref>
 
در ميان گويندگان رباعى، نام دو تن از همه، مشهورتر است، يكى را به‌نام حكيم عمر خيام نيشابورى(متوفاى قبل از 530ق) مى‌شناسيم و ديگر كس، [[بابا‌طاهر|باباطاهر عريان همدانى]] است كه رباعيات اين دو مرد حكيم و عارف، از مرز ايران زمين نيز تجاوز كرده و در ساير كشورهاى خارجى زبان‌زد مردمان دانشمند آن مرزوبوم است تا آن‌جایی‌كه تمام اشعار خيام به اكثر زبان‌هاى خارجى و ابيات [[بابا‌طاهر|باباطاهر]]، به بعضى السنه خارجى ترجمه شده و يا احيانا شرح و تفسير گشته‌اند. <ref> ر.ک: مقدمه بخش دوم؛ ص 86</ref>
 
دوبيتى‌هاى [[بابا‌طاهر|باباطاهر]]، كه از قديمى‌ترين آثار ادبى بعد از اسلام، بشمارمی‌رود و به‌نام «فهلويات» ناميده مى‌شود، خيلى ساده و روان در بحر «هزح مسدس محذوف» با لهجه‌اى شيرين و محلى، سروده شده كه مورد پذيرش طبع همگان قرار گرفته‌است. ترانه‌هاى [[بابا‌طاهر|باباطاهر]] بسيار لطيف و پر از عواطف رقيق و احساسات پاك و ادراكاتى است كه پيدا است، تمامى نغمه‌ها از دل برخاسته و لذا بر دل مى‌نشيند. [[بابا‌طاهر|باباطاهر]] در ابيات خود صنايع و بدايع شعرى را بكار نبرده، دوبيتى‌هايش اكثرا عارى از وزن صحيح رباعى و زيب‌وزيور شعرى است. <ref> ر.ک: همان؛ ص87</ref>
 
شرح منسوب به عين‌القضات، كه در يک‌ مقدمه و پنجاه ‌باب و خاتمه‌اى تنظيم‌يافته، با عباراتى علمى و مصطلحاتى عرفانى و اشاراتى روایى و فلسفى، به رموز 421 كلمه قصار [[بابا‌طاهر|باباطاهر عريان همدانى]] به‌طريق «قال‌اقول» نوشته‌شده و تبويب كلمات مذكور به ابواب پنجاه‌گانه مزبور، گويا از ابتكارات شارح اين شرح(عين‌القضات) بوده‌باشد. همچنان‌كه [[بابا‌طاهر|باباطاهر]]، معانى بلندى را به‌ناچار، در كلماتى مختصر، جاى‌داده كه الحق درك معانى آن، حتى براى كسانی‌ كه جميع مراحل سلوك را پيموده‌اند، مشکل بنظرمی‌رسد. <ref> ر.ک: پيشگفتارى بر ترجمه شرح عين‌القضات؛ ص253</ref>
 
«الفتوحات الربانية في مزج الإشارات الهمدانية»كه در بخش پنجم کتاب آمده‌است، شرح و تفسيرى است عرفانى، بر قسمتى از كلمات قصار [[بابا‌طاهر|باباطاهر همدانى]] كه «[[خطیب وزیری، محمد بن ابراهیم|خطيب وزيرى، محمد بن ابراهيم]]» آن را به خواهش «ابو البقاء احمدى» به سال 890 قمرى، بر كلمات مذكور، نوشته‌است. شارح، ابتدا آن مقدار از كلمات [[بابا‌طاهر|باباطاهر]] را كه در نسخه ابو البقاء احمدى به‌طور متفرق و بدون تناسب موضوع و خلاف ترتيبى كه در بخش چهارم گذشت، براى خويش، كتابت نموده و سپس آن‌را، با آراء خود و اقوال بزرگان علم عرفان به‌طور مزجى، آن‌چنان پيچيده و درهم، شرح و تفسير نموده كه دست يافتن به متن اصلى كلمات [[بابا‌طاهر|باباطاهر]] و تشخيص آن از شرح وزيرى، براى كسانی كه نسخه‌ شيخ ابو البقاء را نديده و يا همه كلمات قصار [[بابا‌طاهر|باباطاهر]] را به‌خاطر نداشته‌باشند، مشکل به‌نظرمی‌رسد. <ref> ر.ک: گفتارى بر كتاب الفتوحات الربانيه؛ ص742</ref>
 
[[خطیب وزیری، محمد بن ابراهیم|خطیب وزیری]] می‌نویسد:
 
من اين كتاب را براى تو(شیخ ابو البقاء احمدی)، به‌نحو خاص و طريق علمى و براى غير تو كه سالكان مبتدى هستند، به‌طريق شرح و توضيح نوشتم و از حق تعالى آرزو دارم كه نفع آن به همه دائما عائد گردد و نام كتاب را«الفتوحات الربانية في مزج الإشارات الهمدانية» گذاشتم. <ref> ر.ک: متن كتاب؛ ص744</ref>
 
 
 
==پانویس==
<references />
==منبع مقاله==
#پیش‌گفتار کتاب
#سرآغاز کتاب
#مقدمه بخش دوم
#پيشگفتارى بر ترجمه شرح عين‌القضات
#گفتارى بر كتاب الفتوحات الربانيه
#متن كتاب
 
 
 
==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
{{وابسته‌ها}}
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:فاقد مقاله]]
[[رده:مقالات مهر 01 حسینی]]
[[رده:مقالات بازبینی شده1]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]]