شرح ابن رشد لأرجوزة ابن سينا في الطب: تفاوت میان نسخه‌ها

اين منظومه درازدامن پس از سرايش، مورد توجه پزشكان بسيارى قرار گرفت؛ از اين جهت حكيمان و طبيبان به شرح و حاشيه آن پرداختند.

وى، درباره انگيزه‌اش از نگارش اين اثر، چنين مى‌نويسد: در مجلس سيد اجل ابوربيع، فرزند خليفه اعظم، ابومحمد، سخن از ارجوزه منسوب به [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] به ميان آمد و گفته شد كه اين ارجوزه حاوى جميع كليات دانش پزشكى است و از بسيارى نگاشته‌هاى ديگر طبى ارزش‌مندتر است، علاوه بر اين، اين نگاشته، به سبب منظومه بودن، براى تعليم و از بر نمودن مناسب است؛ از اين رو سيد اجل به خاطر رغبت فطرى‌اى كه به علم و امور خيريه دارند، امر نمودند كه اين ارجوزه را به اختصار شرح كنم و توصيه نمودند كه از تطويل و زياده‌گويى اجتناب نمايم.(شرح ابن رشد لارجوزة [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] فى الطب، ص 2 - 1).

ارجوزه طبى [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در دو جزء سروده شده است: جزء اول، در امور نظرى است. در اين بخش، كليات دانش پزشكى بيان شده است. مطالب اين بخش عبارت است از: 1- امور طبیعیه كه شامل مزاج، اخلاط، ارواح، قوا و... است.

ابن رشد كه خود فيلسوف و پزشكى دانشمند است، اين مهم را بر عهده گرفته و به خوبى توانسته مراد [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] را تبيين كند.

البته وى، به ندرت، مطالبى را از پزشكان بزرگ، مانند [[بقراط]] و [[جالینوس]] نقل مى‌كند.(رك شرح ارجوزه، ص3، 5، 19،...)