۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'عمومي' به 'عمومی'
جز (جایگزینی متن - 'همرعشی ' به 'همرعشی ') |
جز (جایگزینی متن - 'عمومي' به 'عمومی') |
||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
[[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، در اوايل نمط چهارم اشارات، به تعريف علل چهارگانه و بيان احكام آنها مى‌پردازد. او در فصل هفتم از اين نمط، در باره علت غايى مى‌گويد: علت غايى كه معلول به خاطر آن انجام مى‌گيرد، با ماهيت و معناى خود، براى به كار انداختن علت فاعلى، علت است و در وجود خود، معلول علت فاعلى است، زيرا علت فاعلى، علت وجود غايت است نه علت عليت و علت ماهيت آن. | [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، در اوايل نمط چهارم اشارات، به تعريف علل چهارگانه و بيان احكام آنها مى‌پردازد. او در فصل هفتم از اين نمط، در باره علت غايى مى‌گويد: علت غايى كه معلول به خاطر آن انجام مى‌گيرد، با ماهيت و معناى خود، براى به كار انداختن علت فاعلى، علت است و در وجود خود، معلول علت فاعلى است، زيرا علت فاعلى، علت وجود غايت است نه علت عليت و علت ماهيت آن. | ||
[[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]، بر | [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]، بر عمومیت اين سخن شيخ كه «چون قواى طبيعى فاقد ادراك و شعورند، پس نمى‌توان براى آنها غايتى در نظر گرفت تا علت فاعليت آنها باشد و...» ايراد مى‌گيرد. | ||
در بحث زمان كه [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، به اثبات وجود آن و بررسى ماهيت آن پرداخته است(وى از راه حدوث و قدم كه با حكمت الهى تناسب دارد، به اثبات آن پرداخته است)، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] اشكالاتى را بر آن وارد مى‌داند. | در بحث زمان كه [[ابن‌سینا، حسین بن عبدالله|شيخ الرئيس]]، به اثبات وجود آن و بررسى ماهيت آن پرداخته است(وى از راه حدوث و قدم كه با حكمت الهى تناسب دارد، به اثبات آن پرداخته است)، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] اشكالاتى را بر آن وارد مى‌داند. | ||