۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (محشی حسینی شیرازی) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۵۶
، ۱۲ مارس ۲۰۱۷جایگزینی متن - ']]د' به ']] د'
جز (جایگزینی متن - 'تاليف' به 'تألیف') |
جز (جایگزینی متن - ']]د' به ']] د') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
اگر بخواهيم ويژگى‌هاى اين كتاب را برشمريم بهتر است مختصرى از تاريخ شيعه را گزارشى بيان نماييم. فقه شيعه در آغاز، متون روايات بود و فقهاء و محدثان از تعبير كلمات حديث و زياد و كم كردن آن و اظهار نظر رأى پرهيز مى‌كردند و احاديث را دسته‌بندى مى‌كردند، مانند [[الكافي (ط. الاسلاميه)|اصول و فروع كافى]] [[کلینی، محمد بن یعقوب|شيخ يعقوب كلينى]]، اما نگارش كتب فقهى بدون روايات توسط [[شيخ طوسى]] در «[[النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی|النهايه]]» و «[[المبسوط في فقه الإمامية|مبسوط]]» آغاز گرديد و تا دو قرن، فقهاء، مقلد شيخ طوسى بودند و كارشان شرح فتاوى ايشان بود، اما در تبويب ابواب، آراء مختلفى وجود داشت و تشتت و پراكندگى حاكم بود. | اگر بخواهيم ويژگى‌هاى اين كتاب را برشمريم بهتر است مختصرى از تاريخ شيعه را گزارشى بيان نماييم. فقه شيعه در آغاز، متون روايات بود و فقهاء و محدثان از تعبير كلمات حديث و زياد و كم كردن آن و اظهار نظر رأى پرهيز مى‌كردند و احاديث را دسته‌بندى مى‌كردند، مانند [[الكافي (ط. الاسلاميه)|اصول و فروع كافى]] [[کلینی، محمد بن یعقوب|شيخ يعقوب كلينى]]، اما نگارش كتب فقهى بدون روايات توسط [[شيخ طوسى]] در «[[النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی|النهايه]]» و «[[المبسوط في فقه الإمامية|مبسوط]]» آغاز گرديد و تا دو قرن، فقهاء، مقلد شيخ طوسى بودند و كارشان شرح فتاوى ايشان بود، اما در تبويب ابواب، آراء مختلفى وجود داشت و تشتت و پراكندگى حاكم بود. | ||
قديمى‌ترين تقسيم و دسته‌بندى بحث‌هاى فقه در كتاب «الفروع من الكافي» تألیف [[شيخ كلينى]]ديده مى‌شود. بعد از آن دسته‌بندى ايشان با تغييراتى اعمال مى‌شد تا نوبت شيخ طوسى در كتاب «النهايه» رسيد و بعد هم تقسيم‌بندى‌هاى ديگرى وجود داشت، اما مبناى خاصى براى آنها وجود نداشت و تا دو قرن بعد، سبك و روش شيخ طوسى حاكم بود و اين دوره را دوره «ركود» مى‌نامند. تا آنكه طرح «محقق حلى» در كتاب «شرائع الإسلام» ارائه شد. او فقه را به چهار باب مجزا بدين ترتيب تقسيم كرد: 1. عبادات؛ 2. عقود؛ 3. ايقاعات؛ 4. احكام. | قديمى‌ترين تقسيم و دسته‌بندى بحث‌هاى فقه در كتاب «الفروع من الكافي» تألیف [[شيخ كلينى]] ديده مى‌شود. بعد از آن دسته‌بندى ايشان با تغييراتى اعمال مى‌شد تا نوبت شيخ طوسى در كتاب «النهايه» رسيد و بعد هم تقسيم‌بندى‌هاى ديگرى وجود داشت، اما مبناى خاصى براى آنها وجود نداشت و تا دو قرن بعد، سبك و روش شيخ طوسى حاكم بود و اين دوره را دوره «ركود» مى‌نامند. تا آنكه طرح «محقق حلى» در كتاب «شرائع الإسلام» ارائه شد. او فقه را به چهار باب مجزا بدين ترتيب تقسيم كرد: 1. عبادات؛ 2. عقود؛ 3. ايقاعات؛ 4. احكام. | ||
«عبادات»، شامل ده كتاب به اين قرار است: 1. طهارت؛ 2. صلات؛ 3. زكات؛ 4. خمس؛ 5. صوم؛ 6. اعتكاف؛ 7. حج؛ 8. عمره؛ 9. جهاد؛ 10. امر به معروف و نهى از منكر. | «عبادات»، شامل ده كتاب به اين قرار است: 1. طهارت؛ 2. صلات؛ 3. زكات؛ 4. خمس؛ 5. صوم؛ 6. اعتكاف؛ 7. حج؛ 8. عمره؛ 9. جهاد؛ 10. امر به معروف و نهى از منكر. | ||