۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
مؤلف در فصل اول، به عظمت و بزرگى [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] با سه نگرش پرداخته است. ابتدا با استفاده از آيات قرآن كريم كه در شأن و ولايت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] نازل شده است به معرفى وى پرداخته، سپس از زبان پيامبر(ص) و طبق احاديثى كه از كتب اهل سنت نقل شده و مورد قبول شيعيان نيز هست، به معرفى اين شخصيت مى‌پردازد. در ادامه، على(ع) را از زبان انديشمندان، اديبان، فيلسوفان و سخن‌شناسان، هر كدام به اندازه ظرفيت خود معرفى مى‌نمايد، از جمله اين افراد مى‌توان به [[جرداق، جرج|جرج جرداق]] مسيحى، ميخائلى نعيمه نويسنده معروف مسيحى، محمد عبده شارح مشهور نهج البلاغه، [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] از بزرگان معروف اهل سنت، عبدالفتاح عبدالمقصود نويسنده معروف مصرى، سرپرسى سايكس، توماس كارلايل، بارون كاراديفول پژوهشگر فرانسوى، شبلى شميل دانشمند مسيحى، جبران خليل جبران اديب و نويسنده مشهور مسيحى، عمر بن خطالب خليفه دوم، بورس سلامه، نصرى سلهب از دانشمندان مسيحى و ديگران نام برد. | |||
نويسنده در فصل دوم، ابتدا به تعريف زيبايى‌شناسى مى‌پردازد و بيان مى‌دارد كه نظريه‌هايى كه درباره تعريف زيبايى‌شناسى هست، دو دسته‌اند، يكى ذهنى و ديگرى عينى، صاحبان نظريه ذهنى مى‌گويند زيبايى در خارج وجود ندارد و نمى‌توان به آن اشاره كرد و با شرايط و موازين خاصى آنرا تعريف كرد و زيبايى كيفيتى است كه ذهن انسان در برابر بعضى محسوسات از خود ايجاد مى‌كند. از سوى ديگر صاحبان نظريه عينى قائلند كه زيبايى از صفات عينى موجودات است و ذهن انسان به كمك قواعد و اصول معينى آن‌ها را درك مى‌كند. | نويسنده در فصل دوم، ابتدا به تعريف زيبايى‌شناسى مى‌پردازد و بيان مى‌دارد كه نظريه‌هايى كه درباره تعريف زيبايى‌شناسى هست، دو دسته‌اند، يكى ذهنى و ديگرى عينى، صاحبان نظريه ذهنى مى‌گويند زيبايى در خارج وجود ندارد و نمى‌توان به آن اشاره كرد و با شرايط و موازين خاصى آنرا تعريف كرد و زيبايى كيفيتى است كه ذهن انسان در برابر بعضى محسوسات از خود ايجاد مى‌كند. از سوى ديگر صاحبان نظريه عينى قائلند كه زيبايى از صفات عينى موجودات است و ذهن انسان به كمك قواعد و اصول معينى آن‌ها را درك مى‌كند. | ||
مؤلف در اين كتاب از دو راه به معرفى زيبايى‌هاى نهج البلاغه مى‌پردازد، يكى از نقل آرا و صاحب‌نظران و دانشمندان و اصحاب ذوق ادبى و ديگرى از راه بررسى خطبه‌هاى حضرت با معيارهاى زيباشناختى. | |||
وى در ادامه به تصويرپردازى حضرت در نهج البلاغه اشاره كرده و بيان مى‌دارد كه تصوير، در حقيقت مجموعه امكانات بيان هنرى است كه در شعر مطرح است و زمينه اصلى آن را انواع تشبيه، استعاره، اسناد مجازى و رمزگونه و گونه‌هاى مختلف ارائه تصاوير ذهنى مى‌سازد. | وى در ادامه به تصويرپردازى حضرت در نهج البلاغه اشاره كرده و بيان مى‌دارد كه تصوير، در حقيقت مجموعه امكانات بيان هنرى است كه در شعر مطرح است و زمينه اصلى آن را انواع تشبيه، استعاره، اسناد مجازى و رمزگونه و گونه‌هاى مختلف ارائه تصاوير ذهنى مى‌سازد. | ||