۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مسند احمد بن حنبل' به 'مسند احمد بن حنبل'
جز (جایگزینی متن - 'سيوطى ' به 'سيوطى ') |
جز (جایگزینی متن - 'مسند احمد بن حنبل' به 'مسند احمد بن حنبل') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
محمود ابوريه تدوين حديث در اهل سنّت را به چهار دوره تقسيم كرده است. در مراحل اول و دوم، احاديث پيامبر(ص) به‌ضميمه اقوال صحابه و فتاواى تابعان گردآورى شد. در مرحله سوم، اقوال صحابه و تابعين از احاديث جدا گرديد كه مسند احمد بن حنبل از جمله ثمرات آن است. مرحله چهارم، مرحله گزينش و تنقيح اخبار است. محدثان به تأليف كتب مختصرى روى آوردند كه در آنها رواياتى را كه طبق ملاك‌هاى خود صحيح مى‌دانستند جمع‌آورى كردند. در اين دوره، كه مصادف با نيمه دوم قرن سوم و اوائل قرن چهارم است، كتب معتمده اهل سنت از جمله [[سنن ابى‌داود]] تأليف گرديد <ref>ر.ك: معارف، مجيد، ص47-49</ref>. | محمود ابوريه تدوين حديث در اهل سنّت را به چهار دوره تقسيم كرده است. در مراحل اول و دوم، احاديث پيامبر(ص) به‌ضميمه اقوال صحابه و فتاواى تابعان گردآورى شد. در مرحله سوم، اقوال صحابه و تابعين از احاديث جدا گرديد كه [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] از جمله ثمرات آن است. مرحله چهارم، مرحله گزينش و تنقيح اخبار است. محدثان به تأليف كتب مختصرى روى آوردند كه در آنها رواياتى را كه طبق ملاك‌هاى خود صحيح مى‌دانستند جمع‌آورى كردند. در اين دوره، كه مصادف با نيمه دوم قرن سوم و اوائل قرن چهارم است، كتب معتمده اهل سنت از جمله [[سنن ابى‌داود]] تأليف گرديد <ref>ر.ك: معارف، مجيد، ص47-49</ref>. | ||
اين اثر به جهت ذكر برخى روايات كه در ساير منابع حديثى موجود نيست، حائز اهميت است. [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در مختصر علوم الحديث گفته است: [[سنن ابى‌داود]] با روايات كثيرى به دست ما رسيده است كه در بعضى اخبارى است كه طبق روايات ديگر موجود نيست و در ميان اين روايات روايت ابوعلى لؤلوئى انتشار يافته است <ref>مدير شانه‌چى، ص50</ref>. | اين اثر به جهت ذكر برخى روايات كه در ساير منابع حديثى موجود نيست، حائز اهميت است. [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در مختصر علوم الحديث گفته است: [[سنن ابى‌داود]] با روايات كثيرى به دست ما رسيده است كه در بعضى اخبارى است كه طبق روايات ديگر موجود نيست و در ميان اين روايات روايت ابوعلى لؤلوئى انتشار يافته است <ref>مدير شانه‌چى، ص50</ref>. | ||