سفرنامه رابی بنیامین تودولایی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تعداد جلد =1

| کتابخانۀ دیجیتال نور =6193

| کد پدیدآور =

| پس از =

درباره‌ى تاريخ سفر رابى بنيامين بحث‌هاى مفصلى شده كه بخشى از آن در پيش‌گفتار كتاب آمده است. در انتهاى آن مترجم كتاب چنين نتيجه مى‌گيرد كه سفر او از سيسيل تا طرابلس سه سال و سفرش به فلسطين، سوريه، بابل، مدائن، ايران، عربستان، قسمتى از هند شرقى و آفريقا كم‌تر از يك سال و نيم طول كشيده است. آيا چنين چيزى ممكن است؟ به نظر من هر دو غير ممكن است.

به دليل دشوار بودن دست‌يابى به منابع اطلاعاتى در آن زمان كاملا روشن است كه اطلاعات جغرافيايى، نژادشناسى و نقشه‌بردارى در دوردست‌ترين سرزمين و ملت‌ها را رابى بنيامين از روى ديده‌ها و تجربه‌هاى شخصى خويش نوشته و در اختيار ما قرار داده است.

اينكه چرا رابى بنيامين از مرد بزرگى؛ مثل ابن‌ميمون هيچ نامى نمى‌برد. با آن كه او قبل از آن كه رابى بنيامين به مصر برود، در آن جا زندگى مى‌كرد. رابى بنيامين به دنبال اشخاصى مى‌گشت كه به وسيله‌ى نفوذ اجتماعى و يا دارایى خود بتوانند، به او كمك كنند. اما از ابن‌ميمون چه انتظارى مى‌توانست داشته باشد. او خود هم يك غريبه بود، هنوز كسى او را نمى‌شناخت و نه مى‌توانست در اجراى نقشه‌اش به او كمك كند و نه او را از اجراى آن بازدارد و از اين روست كه رابى بنيامين دليلى براى اشاره به نام او نداشته است.

به نظر مى‌رسد، اقامت او در اصفهان طولانى بوده، زيرا مى‌توان گفت كه او از اصفهان براى گردش به شيراز، خيوه و سمرقند رفته است. آن طور كه از نوشته‌هاى رابى بنيامين برمى‌آيد، او در مسير سفرش برخى سرزمين‌ها؛ مثل طبس، قزوين و نيشابور را به چشم خود نديده است. زيرا احوال اين مناطق را از قول ديگران مى‌گويد و اطلاعات او از اين مناطق براساس شنيده‌هاى اوست و از خبررسان خود نام مى‌برد. از اين مطلب مى‌توان نتيجه گرفت كه او از سمرقند به اصفهان بازگشته است، زيرا از اصفهان به عنوان محلى ياد مى‌كند كه در آن اين اطلاعات را به دست آورده است. درباره چين نيز مى‌نويسد: «مردم مى‌گويند» و از اين راه مشخص مى‌شود كه او كشور چين را نيز به چشم نديده است. چنين جملاتى در هيچ يك از قسمت‌هاى ديگر متن ديده نمى‌شود، و اين خود آشكار مى‌كند كه او به ديگر سرزمين‌هايى كه در ذكر آن‌ها اين قيد را نياورده، شخصاً سفر كرده است.