۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'محمد صادق لاريجانى' به 'محمد صادق لاريجانى '
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد صادق لاريجانى' به 'محمد صادق لاريجانى ') |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
آن‌گاه كه سروش قبض و بسط را مى‌نوشت بسيارى به ياد اثر مهم اما مغفول افتاده او در صدر انقلاب افتادند كه بر جدايى «دانش و ارزش» (علم و اخلاق) تأكيد مى‌كرد. سروش اينك سخن مهمترى داشت و آن تكيه بر نامطلق بودن فهم دين بود. او مى‌گفت جدايى دين از معرفت دينى و قرار دادن معرفت دينى در ترازوى معرفت بشرى، به معناى آن است كه هر تحول در معرفت بشرى به تحول در معرفت دينى منتهى مى‌شود. | آن‌گاه كه سروش قبض و بسط را مى‌نوشت بسيارى به ياد اثر مهم اما مغفول افتاده او در صدر انقلاب افتادند كه بر جدايى «دانش و ارزش» (علم و اخلاق) تأكيد مى‌كرد. سروش اينك سخن مهمترى داشت و آن تكيه بر نامطلق بودن فهم دين بود. او مى‌گفت جدايى دين از معرفت دينى و قرار دادن معرفت دينى در ترازوى معرفت بشرى، به معناى آن است كه هر تحول در معرفت بشرى به تحول در معرفت دينى منتهى مى‌شود. | ||
پس داشمندان و اسلام‌شناسان برجسته به اعتراض پرداختند. اولين منتقد، شيخ محمد صادق لاريجانى بود. لاريجانى به تبعات حروف سروش به‌خصوص تلاش جدى وى در جداسازى مفهوم روشنفكرى دينى و عالم دينى پرداخت. [[سبحانی تبریزی، جعفر|آيت‌الله جعفر سبحانى]] و [[مکارم شیرازی، ناصر|آيت‌الله مكارم شيرازى]] نيز از اين مسئله انتقاد كردند. | پس داشمندان و اسلام‌شناسان برجسته به اعتراض پرداختند. اولين منتقد، شيخ [[لاریجانی، صادق|محمد صادق لاريجانى]] بود. لاريجانى به تبعات حروف سروش به‌خصوص تلاش جدى وى در جداسازى مفهوم روشنفكرى دينى و عالم دينى پرداخت. [[سبحانی تبریزی، جعفر|آيت‌الله جعفر سبحانى]] و [[مکارم شیرازی، ناصر|آيت‌الله مكارم شيرازى]] نيز از اين مسئله انتقاد كردند. | ||
اما سروش در پاسخ، با روش هميشگى‌اش، يعنى با رديف كردن يك سرى جملات ادبى شامل شعر و نثر مسجع و كلمات متكلف، سعى در مشوش نمودن ذهن خواننده و آن‌گاه استنتاج بى‌استدلال نمود. | اما سروش در پاسخ، با روش هميشگى‌اش، يعنى با رديف كردن يك سرى جملات ادبى شامل شعر و نثر مسجع و كلمات متكلف، سعى در مشوش نمودن ذهن خواننده و آن‌گاه استنتاج بى‌استدلال نمود. | ||