۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'شيخ الاسلام' به 'شيخ‌الاسلام'
جز (جایگزینی متن - '،[' به '، [') |
جز (جایگزینی متن - 'شيخ الاسلام' به 'شيخ‌الاسلام') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''ابوعبدالله زنجانى'''، فرزند ميرزا نصرالله | '''ابوعبدالله زنجانى'''، فرزند ميرزا نصرالله شيخ‌الاسلام (1309-جمادى الآخر 1360 ق1892/-ژوئيۀ 1941 م)، فقيه، مفسر، قرآن شناس و نويسندۀ برجستۀ معاصر ايرانى. | ||
او در زنجان در خاندانى اهل علم و فتوا زاده شد.پدرش، ميرزا نصرالله، | او در زنجان در خاندانى اهل علم و فتوا زاده شد.پدرش، ميرزا نصرالله، شيخ‌الاسلام زنجان بود(مشار،3323/2).ابوعبداللّه علوم متعارف زمان را در همان شهر آموخت و در فلسفه و كلام و فلكيات، خاصه از ميرزا ابراهيم زنجانى فلكى، از شاگردان برجستۀ ميرزا ابوالحسن جلوه، از 1326 تا 1329 ق | ||
بهره جست(مدرس،384/2؛مشكور،201-202). | بهره جست(مدرس،384/2؛مشكور،201-202). | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
در محرم 1347 به عنوان اولين ايرانى، به عضويت «المجمع العلمى العربى» دمشق برگزيده شد و رسالۀ ورودى او با عنوان «الفيلسوف الفارسى الكبير، صدرالدين الشيرازى» در مجلة المجمع العلمى العربى به چاپ رسيد (نك:آثار). | در محرم 1347 به عنوان اولين ايرانى، به عضويت «المجمع العلمى العربى» دمشق برگزيده شد و رسالۀ ورودى او با عنوان «الفيلسوف الفارسى الكبير، صدرالدين الشيرازى» در مجلة المجمع العلمى العربى به چاپ رسيد (نك:آثار). | ||
در اواخر 1353ق يا اوايل 1354ق دوباره به كشورهاى عربى رفت و در مصر با استقبال دانشمندان آن ديار روبه‌رو شد و طى سخنرانيهايى در الازهر مسلمانان را به اتحاد فرا خواند(مدرس، امين، همانجاها؛مشكور،202،203).سپس به ايران بازگشت و مدت 4 سال تا 1358ق در دانشكدۀ معقول و منقول و يك سال در دانشسراى عالى به تدريس تفسير و فلسفه پرداخت، اما به سبب سكتۀ قلبى به زنجان رفت و همانجا سكنى گزيد تا در گذشت(مدرس، همانجا).ابوعبدالله زنجانى از كسانى چون [[صدر، حسن|سيد حسن صدر]] عاملى، [[آلوسی، محمود بن عبدالله|سيد محمود شكرى آلوسى]] و سيد محمد بدرالدين مغربى محدث دمشقى اجازۀ روايت داشت(امين، همانجا) و طى سالها تحقيق و تأليف و تدريس، مجموعۀ بسيار نفيسى از كتب خطى و چاپى گرد آورد(اقبال،13؛ نعمه،427؛صفا،346/1) که پس از مرگش، كتابخانۀ مجلس شوراى ملى آن را خريدارى كرد(مشكور،201).برادر او ميرزا فضل‌الله نيز از دانشمندان برجسته و | در اواخر 1353ق يا اوايل 1354ق دوباره به كشورهاى عربى رفت و در مصر با استقبال دانشمندان آن ديار روبه‌رو شد و طى سخنرانيهايى در الازهر مسلمانان را به اتحاد فرا خواند(مدرس، امين، همانجاها؛مشكور،202،203).سپس به ايران بازگشت و مدت 4 سال تا 1358ق در دانشكدۀ معقول و منقول و يك سال در دانشسراى عالى به تدريس تفسير و فلسفه پرداخت، اما به سبب سكتۀ قلبى به زنجان رفت و همانجا سكنى گزيد تا در گذشت(مدرس، همانجا).ابوعبدالله زنجانى از كسانى چون [[صدر، حسن|سيد حسن صدر]] عاملى، [[آلوسی، محمود بن عبدالله|سيد محمود شكرى آلوسى]] و سيد محمد بدرالدين مغربى محدث دمشقى اجازۀ روايت داشت(امين، همانجا) و طى سالها تحقيق و تأليف و تدريس، مجموعۀ بسيار نفيسى از كتب خطى و چاپى گرد آورد(اقبال،13؛ نعمه،427؛صفا،346/1) که پس از مرگش، كتابخانۀ مجلس شوراى ملى آن را خريدارى كرد(مشكور،201).برادر او ميرزا فضل‌الله نيز از دانشمندان برجسته و شيخ‌الاسلام زنجان بود. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||