زمزم یاد؛ اشعار مسابقه بزرگ شعر حج: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR03841J1.jpg|بندانگشتی|زمزم یاد : اشعار مسابقه بزرگ شعر حج]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

! نام کتاب!! data-type='bookName'|زمزم یاد : اشعار مسابقه بزرگ شعر حج

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|مجموعه اشعار مسابقه بزرگ شعر حج

|-

|data-type='authors'|[[مرکز تحقیقات حج]] (تهيه و تنظيم)

|زبان  

|data-type='language'|فارسی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏PIR‎‏ ‎‏4053‎‏ ‎‏/‎‏ح‎‏3‎‏م‎‏5‎‏

|موضوع  

|data-type='subject'|حج - شعر - مجموعه‏ها

شعر فارسی - قرن 14 - مجموعه‎ها

|ناشر  

|data-type='publisher'|مشعر

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|تهران - ایران

|سال نشر  

|data-type='automationCode'|3841

 

 

 

در اين مجموعه هنرى، افزون بر آموزش مناسك حج، ولايت و محبت پيامبر اكرم(ص) و اهل بيت پاكش(ع) با زبان لطيف شاعرانه مطرح شده و ياد خدا و ياد اولياى او زنده شده است.

1. در مقدمه ناشر (معاونت آموزش و پژوهش بعثه مقام معظم رهبرى) چنين آمده است: «... انبوهى عظيم از سروده‌هاى شاعران فارسى، بر محور خدا و دين و كعبه و قبله و مدايح نبوى و فضايل اهل‌بيت و مفاهيم اخلاقى و ارزش‌هاى اسلامى شكل گرفته و پديد آمده است... آيين توحيدى و مراسم ابراهيمى حج و دلربايى كعبه و شكوه و قداست آن و حرمتِ حرمين شريفين، همواره براى شاعران، شوق‌انگيز و انگيزه‌ساز بوده است...

 

«زمزم ياد»، مجموعه اشعار واصله به دبيرخانه «مسابقه بزرگ و سراسرى شعر حج» است كه در سال 1382ش، از سوى معاونت آموزش و پژوهش بعثه مقام معظم رهبرى برگزار شد، تعدادى از اين اشعار امتياز لازم را به دست آورده و برخى نيز مورد تشويق و تقدير قرار گرفت... (مقدمه كتاب، ص11-12).

 

2. در بيانيه هيئت داوران مسابقه سراسرى شعر حج (دكتر قيصر امين‌پور، مهندس محمدرضا عبدالملكيان و ساعد باقرى)، نتايج نهايى مسابقه سراسرى شعر حج اعلام شده و اشعار تعداد دوازده تن از شاعران شايسته تقدير شمرده شده و...

 

و در رده پيش‌كسوتان و نام‌آشنايان:

 

الف)- رتبه يكم: مشتركاً آقاى سهيل محمودى از تهران براى غزل «زمزم ياد» و آقاى حسين اسرافيلى از تهران براى غزل «بقيع غريب»، هر دو نفر برنده سفر حج تمتع؛

 

ب)- رتبه دوم: آقاى افشين علاء از تهران، براى غزل «مهر بقيع»، برنده سفر عمره مفرده؛

 

ج)- رتبه سوم: آقاى جعفر رسول‌زاده (آشفته)، از اصفهان براى غزل «بقيع»، برنده چهار سكه تمام بهار آزادى (ر.ك: همان، ص15-18).

 

3. غزل آقاى حسين اسرافيلى تحت عنوان بقيعِ غريب:

 

{|  class="wikitable poem"

|-

! مى‌گرددم دو ديده پريشان و جان، غريب !! در منظرى كه نيست به هفت آسمان، غريب  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! يا رب بقيع، قطعه‌اى از آسمان توست !! پيچيده در غبار زمين و زمان، غريب  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! آن گوهرى كه بود مَلك خادم درش !! خفته است در كنار حَرَم، بى‌نشان، غريب  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! اين خاك، ميزبان پريشان كربلاست !! مانده است در حضور تو، اى آسمان، غريب  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! اينجا مزار صادق آل محمد(ص) است !! تنها ميان گردش چشم جهان، غريب  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! در خلوت است بارگه باقرالعلوم(ع) !! همچون مزار مادر زخمى، جوان، غريب  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! اين‌سوى ميله، مرقد اولاد مصطفاست !! و آن‌سو، نگاه غمزده زائران، غريب  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! اين محرمان پردگى عرش ذوالجلال !! اينسان فتاده‌اند در اين خاكدان، غريب  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! اشك است اينكه مى‌چكد از آستين ابر !! مِهر است اينكه مانده در اين آستان، غريب  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! مى‌گردد آسمان، به طوافى هميشگى !! بر اين مدار غربت و بر اين مكان، غريب  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! يا رب چه حكمتى است در اين قطعه شريف !! مهمان غريب و بارگه ميزبان، غريب  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! يا رب كرامتى! كه زنم بوسه بر بقيع !! سر را نهم به خاك و بگريم بر آن غريب  

|} (ر.ك: همان، ص19).

 

4. غزل آقاى سهيل محمودى تحت عنوان «زمزم ياد»:

 

{| class="wikitable poem"

! نام تو، پژواك عمرى نعره‌هاى بى‌امانم بود !! كام تو، كامل‌ترين يك روزِ عمرِ بى‌نشانم بود  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! من خودم را مثل موجى در كنارِ ساحلت ديدم !! آن زمان كه خسته از توفان و دريا جسم و جانم بود  

 

{| class="wikitable poem"

! دست‌هايم را گرفتى دورِ خود گرداندى و انگار !! گردبادى بودم و هوهوىِ نامت بر زبانم بود  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! با تو يك شب قلوه‌سنگ و سنگ‌ريزه جمع مى‌كردم !! كودكى و شيطنت بود و صفاى دوستانم بود  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! ناگهان ديدم كه نيلوفر شدم، گردِ تو پيچيدم !! شانه‌هاى تا هميشه مهربانت، آسمانم بود  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! زمزم ياد تو در چشمانِ من سر رفت و مى‌ديدم !! هفت درياى جهان، در يك زمان هم‌داستانم بود  

|} (همان، ص20).

 

5. غزل آقاى جعفر رسول‌زاده (آشفته) تحت عنوان «بقيع»:

 

{|  class="wikitable poem"

|-

! غربت‌آباد ديار آشنايى‌ها، بقيع !! همدم ديرينه غم‌هاى ناپيدا، بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! در تو حتى لحظه‌ها هم بى‌قرارى مى‌كنند !! اى تمام واژه‌هاى اشك را معنى بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! در تو، خون ديده‌ها دريا شد و صاحب‌دلان !! جرعه‌جرعه عشق نوشيدند از اين دريا بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! سنگ‌فرش كوچه‌هايت داغ‌هاى سينه‌سوز !! شمع فانوس نگاهت چشم خون‌پالا بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! تو بلور روشنايى‌هاى شهر يثربى !! چون نگينى مانده در انگشتر بطحا بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! هم‌صدا با قرن‌ها مظلومى آل رسول !! حنجرى كو؟ تا در اين غربت كند آوا بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! وسعت تنهايى‌ات دل‌هاى ما را مى‌برد !! تا خدا تا عشق تا تنهايى مولا بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! قصه مظلومى‌اش را با تو گفت آن شب كه داشت !! در گلو، بُغضِ غريب ماتم زهرا بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! در هجوم تيرگى‌ها، در شب سرد سكوت !! حسرتى مى‌بُرد خورشيد جهان‌آرا بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! اى مزار هرچه خورشيد از ديار روشنى !! اى شكوه نور در آئينه غبرا بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! كاش چشمى بود و اشكى، اشتياق مويه‌اى !! با تو مى‌مانديم تا موعود تا فردا بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! اى بهشت آرزو، گم‌كرده دل‌هاى پاك !! اى زيارتگاه يك عالم دل شيدا بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! سيل اشك عاشقان بگذار تا دريا شود !! چشمه‌اى از چشم جان بى‌دلان بگشا بقيع  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! دارم اميد آنكه در محشر پناهم مى‌دهد !! سايه ديوار اين «آشفته»حالى‌ها بقيع  

|} (همان، ص29).

 

6. شعر آقاى هادى سلطانى شيرازى تحت عنوان «احرام عشق»:

 

{| class="wikitable poem"

! اى مروه و صفاى دلم روى و موى تو !! زمزم مدام تشنه جام سبوى تو  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! خال لبت چو ركن حَجَر مبدأ و ختام !! باشد طواف دل ز ازل گِردِ روى تو  

 

{| class="wikitable poem"

! روى مطاف و كعبه و سعى و صفا تويى !! جان مى‌رسد به معرفت از گفتگوى تو  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! هر عارفى كه جامه احرام عشق بست !! دائم به دور خانه كند جستجوى تو  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! آن كس كه راهى عرفات وجود توست !! بايد كه خويش ذبح كند پيش روى تو  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! آنگه رسد به مشعر جانان و بگذرد !! و اندر مناى عشق زند بر عدوى تو  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! منت خداى را كه ز يُمن عطاى او !! باشد نواى من همه در هاى و هوى تو  

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! هادى مقيم شو تو در اين كوى كز وفا !! آن گل‌عذار در بگشايد به روى تو  

|} (همان، ص95).

 

7. شعر آقاى جواد محدثى تحت عنوان «خسى در ميقات»:

 

من از اين شهرِ اميد؛

 

شهر توحيد كه نامش «مكه» است؛

 

و غنوده است ميان صدفش «كعبه» پاك؛

 

قصه‌ها مى‌دانم.

 

دست در دست من اينك بگذار؛

 

تا از اين شهر پر از خاطره ديدار كنيم؛

 

هر كجا گام نهى در اين شهر؛

 

و به هر سوى و به هر چشم‌انداز؛

 

كه نظر كرده و چشم‌اندازى؛

 

مى‌شود زنده، در انديشه، بسى خاطره‌ها؛

 

يادى از «هاجر» و اسماعيلش؛

 

مظهر سعى و تكاپو و تلاش؛

 

يادى از «ابراهيم»؛

 

 

 

 

پسرش را كه جوان بود به قربانى برد... (همان، ص201-202).