۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه ('
جز (جایگزینی متن - 'عبدالله بن جعفر حميرى' به 'عبدالله بن جعفر حميرى ') |
جز (جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه (') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
نام وى «احمد بن محمد بن محمد بن سليمان بن حسن بن جهم بن بُكَير بن أعيَن شيبانى كوفى بغدادى» است. | نام وى «احمد بن محمد بن محمد بن سليمان بن حسن بن جهم بن بُكَير بن أعيَن شيبانى كوفى بغدادى» است. | ||
او از شخصيت‌هاى بزرگ شيعه در قرن چهارم هجرى و از روات حديث و استاد برخى فقهاى بزرگ شيعه مانند [[شيخ مفيد]] و از اصحاب ائمه(ع) در دوران غيبت صغرى مى‌باشد. | او از شخصيت‌هاى بزرگ شيعه در قرن چهارم هجرى و از روات حديث و استاد برخى فقهاى بزرگ شيعه مانند [[شيخ مفيد]] و از اصحاب ائمه (ع) در دوران غيبت صغرى مى‌باشد. | ||
ابوغالب در پنج سالگى پدر خود را از دست داد و تحت سرپرستى پدربزرگ دانشمند خود محمد بن سليمان قرار گرفت. در دوازده سالگى از دانشمند و راوى بزرگ شيعه «حِميَرى» روايت شنيد. در پانزده سالگى پدر بزرگ و سرپرست خود را از دست داد. بيست‌وهشت ساله بود كه در حادثه‌اى ناگوار تمام اموال خود را از دست داد. در شصت‌وپنج سالگى به حج خانه خدا مشرف شد و يك سال در جوار بيت الله الحرام ماند. | ابوغالب در پنج سالگى پدر خود را از دست داد و تحت سرپرستى پدربزرگ دانشمند خود محمد بن سليمان قرار گرفت. در دوازده سالگى از دانشمند و راوى بزرگ شيعه «حِميَرى» روايت شنيد. در پانزده سالگى پدر بزرگ و سرپرست خود را از دست داد. بيست‌وهشت ساله بود كه در حادثه‌اى ناگوار تمام اموال خود را از دست داد. در شصت‌وپنج سالگى به حج خانه خدا مشرف شد و يك سال در جوار بيت الله الحرام ماند. | ||
سيد بحر العلوم در مورد خاندان او چنين مى‌گويد: «آل أعيَن از بزرگ‌ترين خاندان‌هاى كوفه و از شيعيان اهل بيت(ع) مى‌باشند. آنان از مقام و منزلتى بس والا برخوردارند و شخصيت‌هايى برجسته در ميان خود داشته‌اند و در دوران‌هاى طولانى از دوران [[امام سجاد(ع)]] و امام باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] تا دوران غيبت صغرى از اصحاب نزديك ائمه(ع) به شمار مى‌آمده‌اند. در ميان اين خاندان چهره‌هاى دانشمند و فقيه و قارى قرآن و اديب و راوى حديث بس فراوان ديده مى‌شود. | سيد بحر العلوم در مورد خاندان او چنين مى‌گويد: «آل أعيَن از بزرگ‌ترين خاندان‌هاى كوفه و از شيعيان اهل بيت(ع) مى‌باشند. آنان از مقام و منزلتى بس والا برخوردارند و شخصيت‌هايى برجسته در ميان خود داشته‌اند و در دوران‌هاى طولانى از دوران [[امام سجاد(ع)]] و امام باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] تا دوران غيبت صغرى از اصحاب نزديك ائمه (ع) به شمار مى‌آمده‌اند. در ميان اين خاندان چهره‌هاى دانشمند و فقيه و قارى قرآن و اديب و راوى حديث بس فراوان ديده مى‌شود. | ||
ابوغالب داراى فرزندى بود به نام عبيد الله كه در سال 313ق به دنيا آمد ولى بر خلاف ميل پدر علاقه به علم و دانش از خود نشان نداد، اما او داراى فرزندى شد به نام محمد كه علاقه‌مند به راه پدر بزرگ خود شد و ابوغالب رساله خود درباره خاندان آل اعين را براى او نگاشته است. | ابوغالب داراى فرزندى بود به نام عبيد الله كه در سال 313ق به دنيا آمد ولى بر خلاف ميل پدر علاقه به علم و دانش از خود نشان نداد، اما او داراى فرزندى شد به نام محمد كه علاقه‌مند به راه پدر بزرگ خود شد و ابوغالب رساله خود درباره خاندان آل اعين را براى او نگاشته است. | ||