۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'شبيرى زنجانى' به 'شبيرى زنجانى'
جز (جایگزینی متن - 'فاضل لنكرانى' به 'فاضل لنكرانى') |
جز (جایگزینی متن - 'شبيرى زنجانى' به 'شبيرى زنجانى') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
او در سال 1365، به توصيه اساتيدش به حوزه علميه مشهد رفت و مشغول تحصيل شد و تا سال 1368، سطح را به اتمام رساند و در دروس خارج شركت كرد. وى در طول اين مدت، درس «رسايل» را از حجت‌الاسلام صالحى، درس «مكاسب» را از آيت‌الله مرتضوى، «كفايه» را از آيت‌الله سيد محمدمهدى خلخالى، «شرح منظومه» و «[[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهاية الحكمة]]» را از حجج اسلام جوهرى و علمى، «تفسير» و قسمتى از «[[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهاية الحكمة]]» را از آيت‌الله سيد عزالدين زنجانى و «خارج فقه» را از آيت‌الله ميرزا على فلسفى آموخت. | او در سال 1365، به توصيه اساتيدش به حوزه علميه مشهد رفت و مشغول تحصيل شد و تا سال 1368، سطح را به اتمام رساند و در دروس خارج شركت كرد. وى در طول اين مدت، درس «رسايل» را از حجت‌الاسلام صالحى، درس «مكاسب» را از آيت‌الله مرتضوى، «كفايه» را از آيت‌الله سيد محمدمهدى خلخالى، «شرح منظومه» و «[[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهاية الحكمة]]» را از حجج اسلام جوهرى و علمى، «تفسير» و قسمتى از «[[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهاية الحكمة]]» را از آيت‌الله سيد عزالدين زنجانى و «خارج فقه» را از آيت‌الله ميرزا على فلسفى آموخت. | ||
او پس از ورود به حوزه علميه مشهد، در مدرسه امام موسى بن جعفر(ع) كه محل اسكان ايشان بود، مشغول تدريس مقدمات شد و پس از اندكى، به درخواست طلاب، درس‌هاى متعددى را تا سطح عالى تدريس كرد. او در سال 1368، اولين كار خود را با عنوان «مسائل منطقى شرح منظومه [[سبزواری، هادی بن مهدی |حكيم سبزوارى]]» نوشت. او در اواخر سال 1369، به توصيه اساتيد بزرگوارش، جهت تلمذ در نزد اعاظم مقيم قم به اين شهر رفت و خارج اصول را به مدت 12 سال از آيت‌الله حسين وحيد خراسانى و خارج فقه را به مدت 10 سال از آيت‌الله جواد تبريزى و همچنين از آيت‌الله محمد [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|فاضل لنكرانى]] و خارج خمس را از آيت‌الله موسى شبيرى زنجانى و اسفار را از آيت‌الله عبدالله [[جوادی آملی، عبدالله|جوادى آملى]] و فلسفه را از آيت‌الله حسن [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن‌زاده آملى]] آموخت. | او پس از ورود به حوزه علميه مشهد، در مدرسه امام موسى بن جعفر(ع) كه محل اسكان ايشان بود، مشغول تدريس مقدمات شد و پس از اندكى، به درخواست طلاب، درس‌هاى متعددى را تا سطح عالى تدريس كرد. او در سال 1368، اولين كار خود را با عنوان «مسائل منطقى شرح منظومه [[سبزواری، هادی بن مهدی |حكيم سبزوارى]]» نوشت. او در اواخر سال 1369، به توصيه اساتيد بزرگوارش، جهت تلمذ در نزد اعاظم مقيم قم به اين شهر رفت و خارج اصول را به مدت 12 سال از آيت‌الله حسين وحيد خراسانى و خارج فقه را به مدت 10 سال از آيت‌الله جواد تبريزى و همچنين از آيت‌الله محمد [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|فاضل لنكرانى]] و خارج خمس را از آيت‌الله موسى [[شبیری زنجانی، موسی|شبيرى زنجانى]] و اسفار را از آيت‌الله عبدالله [[جوادی آملی، عبدالله|جوادى آملى]] و فلسفه را از آيت‌الله حسن [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن‌زاده آملى]] آموخت. | ||
==تدریس== | ==تدریس== | ||