روش‌شناسی تفاسیر موضوعی قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

اين اثر نوشته سيد هدايت الله جليلى است كه در آن به روش‌شناسى تفاسير موضوعى قرآن كريم پرداخته و تفسير موضوعى را چنانكه «هست»نه آنچنانكه «بايد»و به ديگر عبارت در مقام«تحقق»نه «تعريف»مورد بررسى قرار داده و جنبه‌هاى روشى،اركان معرفتى و مبانى تئوريك و نظرى آن را كاويده است.همۀ تفاسير موضوعى در اين اثر به يك چشم نگريسته شده‌اند از آن نظر كه تفسير موضوعى‌اند نه از آن جهت كه حاوى نتايج حق يا باطل‌اند.در اين مقام،حق و باطل، مفسرانه،همنشين و هم‌ارزند و از حق و باطل رأى مفسرانه‌اى سخن نمى‌رود.هم خطاها و هم صواب‌ها عين تفسيرند.

طبقه‌بندى تفاسير و ملاك و مناط تقسيم تفسير به موضوعى و ترتيبى بررسى شده است.انواع روش‌ها در تفسير موضوعى قرآن، تبيين نسبت تفسير موضوعى با تفسير ترتيبى و عدم امكان جايگزينى تفسير موضوعى به جاى تفسير ترتيبى و تغذيه تفسير موضوعى از تفسير ترتيبى،ضرورت پرداختن به تفسير موضوعى،ادله نقلى و كلامى معارض با تفسير موضوعى،حيطه و دامنۀ موضوعات در تفسير موضوعى،

كتاب خاتميت،من هدى القرآن،المدرسة القرآنية، تفسير موضوعى قرآن مجيد،فطرت و غيره مورد بررسى واقع شده است.در مرحلۀ تبيين طى سه گام به تعريف تفسير موضوعى و مقدمات آن، اركان تفسير موضوعى و مبانى تئوريك تفسير موضوعى پرداخته شده و در مرحله سوم كه مرحلۀ توصيه است عناوين پنج گانه ذيل مطرح گشته است:انباشتن ذهن، تصحيح و تنقيح مبانى و انديشه‌هاى بيرونى،دركى پاسخ‌گو به پرسش‌هاى نظرى عصر،دركى پاسخ‌گو به مشكلات عملى عصر و مطالعه تاريخى پديدۀ تفسير.