۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
روحانیت و حوزه‌های علمیه از دیدگاه امام خمینی(س) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۶ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۱:۵۱
، ۱۶ ژوئن ۲۰۱۷جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - ' (س)' به '(س)') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع)') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
[[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) در خصوص ايفاى نقش عظيم علمى و معنوى روحانيت اسلام در جهان تشيع مى‌فرمايند: «ترديدى نيست كه حوزه‌هاى علميه و علماى متعهد در طول تاريخ اسلام و تشيع، مهم‌ترين پايگاه محكم اسلام در برابر حملات و انحرافات و كجروى‌ها بوده‌اند. علماى بزرگ اسلام در همه عمر خود تلاش نموده‌اند تا مسائل حلال و حرام الهى را بدون دخل و تصرف ترويج نمايند. اگر فقهاى عزيز نبودند، معلوم نبود امروز چه علومى به‌عنوان علوم قرآن و اسلام و اهل‌بيت(ع) به خورد توده‌ها داده بودند<ref>همان، ص39</ref> | [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) در خصوص ايفاى نقش عظيم علمى و معنوى روحانيت اسلام در جهان تشيع مى‌فرمايند: «ترديدى نيست كه حوزه‌هاى علميه و علماى متعهد در طول تاريخ اسلام و تشيع، مهم‌ترين پايگاه محكم اسلام در برابر حملات و انحرافات و كجروى‌ها بوده‌اند. علماى بزرگ اسلام در همه عمر خود تلاش نموده‌اند تا مسائل حلال و حرام الهى را بدون دخل و تصرف ترويج نمايند. اگر فقهاى عزيز نبودند، معلوم نبود امروز چه علومى به‌عنوان علوم قرآن و اسلام و اهل‌بيت(ع) به خورد توده‌ها داده بودند<ref>همان، ص39</ref> | ||
امام(ره) پاسدارى و دفاع روحانيت از اسلام را اين‌گونه تبيين مى‌فرمايند: «اينكه فرموده‌اند «فقها حصون اسلامند»؛ يعنى مكلفند اسلام را حفظ كنند و زمينه‌اى را فراهم آورند كه بتوانند حافظ اسلام باشند و اين از اهم واجبات است و از واجبات مطلق مى‌باشد نه مشروط و از جاهايى است كه فقهاى اسلام بايد دنبالش بروند، حوزه‌هاى دينى بايد به فكر باشند و خود را مجهز به تشكيلات و لوازم و قدرتى كنند كه بتوانند اسلام را به تمام معنا نگهبانى كنند؛ همان گونه كه خود رسول اكرم(ص) و ائمه (ع) حافظ اسلام بودند و عقايد و احكام و نظامات اسلام را به تمام معنا حفظ مى‌كردند»<ref>همان، ص184</ref> | امام(ره) پاسدارى و دفاع روحانيت از اسلام را اين‌گونه تبيين مى‌فرمايند: «اينكه فرموده‌اند «فقها حصون اسلامند»؛ يعنى مكلفند اسلام را حفظ كنند و زمينه‌اى را فراهم آورند كه بتوانند حافظ اسلام باشند و اين از اهم واجبات است و از واجبات مطلق مى‌باشد نه مشروط و از جاهايى است كه فقهاى اسلام بايد دنبالش بروند، حوزه‌هاى دينى بايد به فكر باشند و خود را مجهز به تشكيلات و لوازم و قدرتى كنند كه بتوانند اسلام را به تمام معنا نگهبانى كنند؛ همان گونه كه خود رسول اكرم(ص) و ائمه(ع)حافظ اسلام بودند و عقايد و احكام و نظامات اسلام را به تمام معنا حفظ مى‌كردند»<ref>همان، ص184</ref> | ||
در نگاه امام، دنياطلبى به‌عنوان يكى از آفت‌هاى فردى و اجتماعى ذكر شده است: «حوزه‌هاى روحانيت، محل تدريس و تعليم و تبليغ و رهبرى مسلمانان است. جاى فقهاى عادل و فضلا و مدرسين و طلاب است. جاى آنهاست كه امانت‌دار و جانشين پيغمبران هستند. محل امانت‌دارى است و بديهى است كه امانت الهى را نمى‌توان به دست هركس داد. آن آدمى كه مى‌خواهد چنين منصب مهمى را به عهده بگيرد و ولى امر مسلمين و نايب اميرالمؤمنين باشد و در اعراض، اموال و نفوس مردم، مغانم، حدود و امثال آن، دخالت كند، بايد منزه بوده، دنياطلب نباشد»<ref>همان، ص445</ref> | در نگاه امام، دنياطلبى به‌عنوان يكى از آفت‌هاى فردى و اجتماعى ذكر شده است: «حوزه‌هاى روحانيت، محل تدريس و تعليم و تبليغ و رهبرى مسلمانان است. جاى فقهاى عادل و فضلا و مدرسين و طلاب است. جاى آنهاست كه امانت‌دار و جانشين پيغمبران هستند. محل امانت‌دارى است و بديهى است كه امانت الهى را نمى‌توان به دست هركس داد. آن آدمى كه مى‌خواهد چنين منصب مهمى را به عهده بگيرد و ولى امر مسلمين و نايب اميرالمؤمنين باشد و در اعراض، اموال و نفوس مردم، مغانم، حدود و امثال آن، دخالت كند، بايد منزه بوده، دنياطلب نباشد»<ref>همان، ص445</ref> | ||