۸۰٬۶۳۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'موثر' به 'مؤثر') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۸: | خط ۸: | ||
| کد کنگره =BP 38/08 /ج4ر9 | | کد کنگره =BP 38/08 /ج4ر9 | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - | علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبهها - نقد و تفسیر | ||
علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهجالبلاغه - نقد و تفسیر | علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهجالبلاغه - نقد و تفسیر | ||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
| سال نشر = 1417 ق | | سال نشر = 1417 ق | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03454AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =2 | | چاپ =2 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =03454 | ||
| کتابخوان همراه نور =03454 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
خط ۴۳: | خط ۴۴: | ||
بحث بعدى درباره يگانگى درآفرينش [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مىباشد كه در پايان اين مبحث چنين مىنويسد، «اينجاست كه فرزند ابىطالب با همه بزرگىهاى وجود از ديدگاه هستى يگانه و دريافت ژرف بوجود واحد در يك پايگاه قرار مىگيرد و فرهنگ او فريادهايى پياپى است كه از قلبى گرم و حساس و بىهمانند برمىخيزد و همىخواهد كه به ژرفاى وجود فرو رود و حقيقت هستى را آن چنان كه هست، دريابد تا بدان جا كه بداند همه دورها و نزدیک ها با چهرههاى گوناگونى كه دارند بر يك بنيان استوارند و همه هستى، پيچيده در حقيقتى است كه دو سوى آن را ازل و ابد تشكيل مىدهد.» | بحث بعدى درباره يگانگى درآفرينش [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مىباشد كه در پايان اين مبحث چنين مىنويسد، «اينجاست كه فرزند ابىطالب با همه بزرگىهاى وجود از ديدگاه هستى يگانه و دريافت ژرف بوجود واحد در يك پايگاه قرار مىگيرد و فرهنگ او فريادهايى پياپى است كه از قلبى گرم و حساس و بىهمانند برمىخيزد و همىخواهد كه به ژرفاى وجود فرو رود و حقيقت هستى را آن چنان كه هست، دريابد تا بدان جا كه بداند همه دورها و نزدیک ها با چهرههاى گوناگونى كه دارند بر يك بنيان استوارند و همه هستى، پيچيده در حقيقتى است كه دو سوى آن را ازل و ابد تشكيل مىدهد.» | ||
مبحث بعدى اين فصل روش و نيروى سخن گفتن در وجود [[امام على(ع)]] مىباشد. چنان كه مىنويسد: «روش على بهنگام خطابه، زيبائى فراوانى را حائز است، بهنگامى كه عاطفت پر شورش زبانه مىكشد و بيان خيال انگيزش شراره مىزند و از حوادث روزگار تلخش هيجانى سخت پديد مىآورد، در اينجاست كه رسايى سخنش از قلب دردناكش برمىخيزد و چون موجى خروشان از زبانش برمىآيد. در چنين هنگامههاست كه امتياز روش على(ع) در تقرير و تاثير معجزه سر مىكشد و كلماتى پياپى و كوتاه را رديف مىكند و به آنها آهنگى خاص مىبخشد و تعبيرها مىآورد و از اخبار به استفهام و از آن به تعجب و از شگفتى به انكار مىجهد و هر كلام را با آهنگى نيرومند و | مبحث بعدى اين فصل روش و نيروى سخن گفتن در وجود [[امام على(ع)]] مىباشد. چنان كه مىنويسد: «روش على بهنگام خطابه، زيبائى فراوانى را حائز است، بهنگامى كه عاطفت پر شورش زبانه مىكشد و بيان خيال انگيزش شراره مىزند و از حوادث روزگار تلخش هيجانى سخت پديد مىآورد، در اينجاست كه رسايى سخنش از قلب دردناكش برمىخيزد و چون موجى خروشان از زبانش برمىآيد. در چنين هنگامههاست كه امتياز روش على(ع) در تقرير و تاثير معجزه سر مىكشد و كلماتى پياپى و كوتاه را رديف مىكند و به آنها آهنگى خاص مىبخشد و تعبيرها مىآورد و از اخبار به استفهام و از آن به تعجب و از شگفتى به انكار مىجهد و هر كلام را با آهنگى نيرومند و مؤثر پايان مىدهد و اين همان هنر والائى است كه مفهوم بلاغت و روح هنر را به صراحت نشان مىدهد...» | ||
فصل دوم كتاب نيز به چهار دسته تقسيم مىشود كه عبارتند از: همبستگى در آفرينش، مهربانى عميق، راستى در پهنه حيات، خير وجود و انقلاب حيات. | فصل دوم كتاب نيز به چهار دسته تقسيم مىشود كه عبارتند از: همبستگى در آفرينش، مهربانى عميق، راستى در پهنه حيات، خير وجود و انقلاب حيات. | ||
خط ۵۱: | خط ۵۲: | ||
«على اين حقيقت را دريافت كه منطق مهربانى از منطق قانون، والاتر است و توجه انسان، به انسانهاى ديگر و ساير كائنات، حجت حيات بر مرگ و هستى بر نيستى است، پايگاه زن در برابر على بر خلاف موقعيتى است كه ديگران درباره امام تصور مىكنند هنگامى كه عدالت كلى آفرينش و همگامى پديدههاى هستى ايجاب مىكند كه گرماى سخت تابستان و بارندگىهاى سرد زمستان در پايگاهى يگانه قرار گيرند و زمينهاى نرم و بارانها و وزش بادها، حقيقتى واحد را تشكيل دهند و طبيعت با همه نمودها و پديدههايش قانون پاداش و عكسالعمل را در همه سوى اجرا كند، همين عدالت همه جايى و همگانى ايجاب مىكند كه رفت و آمد و دگرگونىهاى نيروهاى طبيعت در چهرههاى جاندار و بىجان نيز مسيرى واحد را بپيمايند و جماد و حيوان در اين جريان با يكديگر برابر باشند....». | «على اين حقيقت را دريافت كه منطق مهربانى از منطق قانون، والاتر است و توجه انسان، به انسانهاى ديگر و ساير كائنات، حجت حيات بر مرگ و هستى بر نيستى است، پايگاه زن در برابر على بر خلاف موقعيتى است كه ديگران درباره امام تصور مىكنند هنگامى كه عدالت كلى آفرينش و همگامى پديدههاى هستى ايجاب مىكند كه گرماى سخت تابستان و بارندگىهاى سرد زمستان در پايگاهى يگانه قرار گيرند و زمينهاى نرم و بارانها و وزش بادها، حقيقتى واحد را تشكيل دهند و طبيعت با همه نمودها و پديدههايش قانون پاداش و عكسالعمل را در همه سوى اجرا كند، همين عدالت همه جايى و همگانى ايجاب مىكند كه رفت و آمد و دگرگونىهاى نيروهاى طبيعت در چهرههاى جاندار و بىجان نيز مسيرى واحد را بپيمايند و جماد و حيوان در اين جريان با يكديگر برابر باشند....». | ||
و يا در مبحث راستى در پهنه حيات مىنويسد: «چون [[امام على(ع)|على بن ابىطالب]] با نگرشى ژرف به اين حقيقت مىنگرد و همواره با آن همآهنگ است، بسختى مىكوشد تا بر بنيان دريافت و ديد و احساس خويش به | و يا در مبحث راستى در پهنه حيات مىنويسد: «چون [[امام على(ع)|على بن ابىطالب]] با نگرشى ژرف به اين حقيقت مىنگرد و همواره با آن همآهنگ است، بسختى مىكوشد تا بر بنيان دريافت و ديد و احساس خويش به پاکسازى مردم بپردازد و مفهوم تهذيب و پاکسازى درك ارزشهاى زندگى و ريشهدارى وجود است، چه در زمينه مادى و چه معنوى، و چون معنى واحد پاکسازى همين است و صدق هم با همه موجودات مادى و معنوى هميشه همراه است، پس راستى محور نيرومندى است كه تهذيب بر مدار آن مىگردد و همچنين محور دادگرى آفرينش است كه انحرافى در آن پديدار نيست بنا بر اين، انديشمندانى كه ديدگاه صدق را خارج از نواميس عمومى جهان بررسى مىكنند، به اشتباه مىافتند و گمان مىبرند همانديشى آنها در قانون تهذيب انسانى بر ايشان كافى است....» | ||
فصل بعدى، سرآغاز گفتار على(ع) نام دارد، در اين بخش بعضى از گفتار ايشان به كارگزان خويش از نهجالبلاغه آورده شده است؛ همانند: «چون وضع حكومت دگرگون شود، روزگار هم به همانسان تغيير خواهد يافت. خشنودى همگانى مردم، نارضائى خاصان سودجوى را فرو مىپوشد، چون خداوند بر مردمى خشمگين شود، نرخهايشان گران گردد...». | فصل بعدى، سرآغاز گفتار على(ع) نام دارد، در اين بخش بعضى از گفتار ايشان به كارگزان خويش از نهجالبلاغه آورده شده است؛ همانند: «چون وضع حكومت دگرگون شود، روزگار هم به همانسان تغيير خواهد يافت. خشنودى همگانى مردم، نارضائى خاصان سودجوى را فرو مىپوشد، چون خداوند بر مردمى خشمگين شود، نرخهايشان گران گردد...». | ||
خط ۶۶: | خط ۶۷: | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:سرگذشتنامهها]] | [[رده:سرگذشتنامهها]] | ||
[[رده: | [[رده:سرگذشتنامههای فردی]] | ||
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | ||
[[رده:حالات فردی]] | [[رده:حالات فردی]] | ||
[[رده:علی | [[رده:امام علی(ع)]] | ||