۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
آنطور كه در كتب بسيارى از بزرگان از اصحاب اماميه در مورد علت نگارش اين رساله آمده است، روزى [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه | آنطور كه در كتب بسيارى از بزرگان از اصحاب اماميه در مورد علت نگارش اين رساله آمده است، روزى [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]] پس از فتح بغداد توسط هلاكوخان به حلّه رفته و وارد مجلس درس محقق حلّى شد. | ||
[[حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلّى]] به خاطر احترام وى به تدريس ادامه نداده ولى به علت اصرار خواجه | [[حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلّى]] به خاطر احترام وى به تدريس ادامه نداده ولى به علت اصرار خواجه نصير‌الدين به ادامه درس، وى كه در مورد مسألۀ تياسر قبلۀ اهل عراق بحث مى‌كرد آن را ادامه داد، در اين هنگام خواجه نصير‌الدين از وى سؤال نمود كه اين استحباب وجهى ندارد زيرا اگر تياسر از قبله به غير قبله باشد كه حرام است و اگر به سوى قبله هم باشد كه واجب است. | ||
در جواب محقق حلّى فرمودند: كه تياسر از قبله به خود قبله است و محقق طوسى ساكت مى‌شود. پس از اين مباحثه، [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] در اين زمينه كتابى نوشته و براى محقق طوسى مى‌فرستد كه وى آن را پسنديده و از آن تعريف مى‌كند. | در جواب محقق حلّى فرمودند: كه تياسر از قبله به خود قبله است و محقق طوسى ساكت مى‌شود. پس از اين مباحثه، [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] در اين زمينه كتابى نوشته و براى محقق طوسى مى‌فرستد كه وى آن را پسنديده و از آن تعريف مى‌كند. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
پس از اين كه در سال 656ق شهر بغداد توسط هلاكوخان فتح شد و [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه | پس از اين كه در سال 656ق شهر بغداد توسط هلاكوخان فتح شد و [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]] چند سالى را به حل مشكلات مردم و تثبيت حكومت مى‌پردازد براى ملاقات علماى شهر حلّه به آن شهر رفته و در آنجا ملاقات‌هايى با محقق حلّى و بزرگان ديگرى داشته و همان طور كه گفته شد در جلسۀ درس وى شركت نموده است و بعدها [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] اين رسالۀ كوچك را نوشته و براى وى فرستاده است. | ||
بنابراين احتمالا اين كتاب بين سال‌هاى 662 تا 675ق تأليف شده است. | بنابراين احتمالا اين كتاب بين سال‌هاى 662 تا 675ق تأليف شده است. | ||