۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
أمالی جمع خلاف قاعده کلمه املاء است. در میان آثار به یادگار مانده از دانشمندان اسلامی، امالی‌های بسیاری را می‌توان یافت که به موضوعات مختلفی همچون عقاید، احکام، تفسیر، ادبیات و... پرداخته‌اند. از آن جمله امالی‌هایی است که موضوع آنها حدیث است. در میان آثار منتشر شده از زیدیه نیز نام چهار امالی حدیثی دیده می‌شود که عبارتند از: أمالی احمد بن عیسی، الأمالی الصغری، أمالی أبی‌طالب و الأمالی الخَمیسیة<ref>ر.ک: موسوی‌نژاد، سید علی، ص165</ref>. احمدعلی مؤید فرزند محقق کتاب در مقدمه‌اش، کتاب حاضر را با [[صحيح البخاري|صحیح بخاری]] مقایسه کرده و آن را به‌منزله «بخاری اهل‌بیت شریف نبوی» دانسته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص11</ref>. | أمالی جمع خلاف قاعده کلمه املاء است. در میان آثار به یادگار مانده از دانشمندان اسلامی، امالی‌های بسیاری را می‌توان یافت که به موضوعات مختلفی همچون عقاید، احکام، تفسیر، ادبیات و... پرداخته‌اند. از آن جمله امالی‌هایی است که موضوع آنها حدیث است. در میان آثار منتشر شده از زیدیه نیز نام چهار امالی حدیثی دیده می‌شود که عبارتند از: أمالی احمد بن عیسی، الأمالی الصغری، أمالی أبی‌طالب و الأمالی الخَمیسیة<ref>ر.ک: موسوی‌نژاد، سید علی، ص165</ref>. احمدعلی مؤید فرزند محقق کتاب در مقدمه‌اش، کتاب حاضر را با [[صحيح البخاري|صحیح بخاری]] مقایسه کرده و آن را به‌منزله «بخاری اهل‌بیت شریف نبوی» دانسته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص11</ref>. | ||
[[احمد بن عیسی بن زید|احمد بن عیسی بن زید بن علی(ع)]] (متوفی 240/247ق)، از عالمان اهل‌بیت(ع) و شخصیت‌های برجسته زیدیه محسوب می‌شود. او محدث و ثقه بوده و کتابش امالی است. او عقل‌گرا نبوده و در عراق مکتب روایی و تمایلات حدیثی داشته و از جریانات عقل‌گرایی فاصله داشته است <ref>ر.ک: حکمت‌پور، علی؛ ص 42</ref>. محمد بن منصور در سال 256ق (سال وفات بخاری) به تدوین کتاب امالی اشتغال داشته است. از همین‌رو، این کتاب از قدیمی‌ترین کتاب‌های اسلامی به شمار می‌رود که برای زیدیه ارزش زیادی دارد و اساس دانش زیدیه و چکیده کتاب‌های آنان دانسته شده است. این کتاب، علاوه بر رأب الصدع (به معنای التیام، رفع اختلاف و متحد کردن) با نام‌های «العلوم» یا «علوم آل‌محمد» و «جامع محمد بن منصور» نیز معروف بوده، ولی بعدها به‌‌وسیله امامِ زیدیه، منصور بالله عبدالله بن حمزه (561614ق)، «بدائع الأنوار فی محاسن الآثار» نامیده شده است. موضوع احادیثِ أمالی [[احمد بن | [[احمد بن عیسی بن زید|احمد بن عیسی بن زید بن علی(ع)]] (متوفی 240/247ق)، از عالمان اهل‌بیت(ع) و شخصیت‌های برجسته زیدیه محسوب می‌شود. او محدث و ثقه بوده و کتابش امالی است. او عقل‌گرا نبوده و در عراق مکتب روایی و تمایلات حدیثی داشته و از جریانات عقل‌گرایی فاصله داشته است <ref>ر.ک: حکمت‌پور، علی؛ ص 42</ref>. محمد بن منصور در سال 256ق (سال وفات بخاری) به تدوین کتاب امالی اشتغال داشته است. از همین‌رو، این کتاب از قدیمی‌ترین کتاب‌های اسلامی به شمار می‌رود که برای زیدیه ارزش زیادی دارد و اساس دانش زیدیه و چکیده کتاب‌های آنان دانسته شده است. این کتاب، علاوه بر رأب الصدع (به معنای التیام، رفع اختلاف و متحد کردن) با نام‌های «العلوم» یا «علوم آل‌محمد» و «جامع محمد بن منصور» نیز معروف بوده، ولی بعدها به‌‌وسیله امامِ زیدیه، منصور بالله عبدالله بن حمزه (561614ق)، «بدائع الأنوار فی محاسن الآثار» نامیده شده است. موضوع احادیثِ أمالی [[احمد بن عیسی بن زید|احمد بن عیسی]]، (بالغ بر 2790 حدیث)، عمدتاً احکام فقهی است، هرچند در پایان کتاب چند باب در عقاید و اخلاق نیز به چشم می‌خورد<ref>ر.ک: موسوی‌نژاد، سید علی، ص167-166؛ رحمان ستایش، محمدکاظم؛ فرجامی، اعظم، ص19</ref>. | ||
ابوالجارود یکی از شخصیت‌های اصلی زیدیه و نیز راوی کتاب‌ها و روایات مهمی از صادقین(ع) است که رجال‌شناسان و بزرگان امامیه همواره به او توجه کرده‌اند. از یک‌سو رجال‌شناسان امامی و سنی او را تضعیف کرده‌اند و از سوی دیگر او راوی روایات زیاد و گاه مهمی در منابع امامی است<ref>ر.ک: رحمان ستایش، محمدکاظم؛ فرجامی، اعظم، ص9</ref>. احمد بن عیسی در مجلس املای خود بیشترین روایات را از ابوالجارود نقل کرده است. او 145 روایت ابوالجارود را آورده که از آن میان، 90 درصد روایات فقهی و منقولات و پرسش‌های ابوالجارود از ابوجعفر امام باقر(ع) است. به نظر می‌رسد اصلی که طوسی بدان طریق داده با این تعداد روایات زیاد در امالی احمد بن عیسی محفوظ مانده است... احتمالاً احمد بن عیسی تنها کتابی فقهی از ابوالجارود به وساطت محمد بن بکر داشته که شمار زیادی از روایاتش را گزارش می‌کند. افزون بر فقه، این روایات شامل چندین خبر تفسیری از امام باقر، روایات فضائل علی از زید بن علی یا در فضیلت و شأن خود زید، در فضائل و وقایع امام حسین(ع) یا روایاتی با این موضوعات از اصبغ بن نباته هستند<ref>ر.ک: همان، ص20-19</ref>. | ابوالجارود یکی از شخصیت‌های اصلی زیدیه و نیز راوی کتاب‌ها و روایات مهمی از صادقین(ع) است که رجال‌شناسان و بزرگان امامیه همواره به او توجه کرده‌اند. از یک‌سو رجال‌شناسان امامی و سنی او را تضعیف کرده‌اند و از سوی دیگر او راوی روایات زیاد و گاه مهمی در منابع امامی است<ref>ر.ک: رحمان ستایش، محمدکاظم؛ فرجامی، اعظم، ص9</ref>. احمد بن عیسی در مجلس املای خود بیشترین روایات را از ابوالجارود نقل کرده است. او 145 روایت ابوالجارود را آورده که از آن میان، 90 درصد روایات فقهی و منقولات و پرسش‌های ابوالجارود از ابوجعفر امام باقر(ع) است. به نظر می‌رسد اصلی که طوسی بدان طریق داده با این تعداد روایات زیاد در امالی احمد بن عیسی محفوظ مانده است... احتمالاً احمد بن عیسی تنها کتابی فقهی از ابوالجارود به وساطت محمد بن بکر داشته که شمار زیادی از روایاتش را گزارش می‌کند. افزون بر فقه، این روایات شامل چندین خبر تفسیری از امام باقر، روایات فضائل علی از زید بن علی یا در فضیلت و شأن خود زید، در فضائل و وقایع امام حسین(ع) یا روایاتی با این موضوعات از اصبغ بن نباته هستند<ref>ر.ک: همان، ص20-19</ref>. | ||