دیوان کاتبی نیشابوری (ترشیزی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'قـ' به 'ق'
جز (جایگزینی متن - '}} [[' به '}} [[')
جز (جایگزینی متن - 'قـ' به 'ق')
خط ۳۲: خط ۳۲:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
تـاکنون از کاتبی یک دیوان‎ و خمسه،‎ یـعنی پنـج مثنوی بـه عـهد مـا‎ رسیده‎ است که‎ همه‎ این‎ اشـعار، کـلیات شاعر را‎ تشکیل می‌دهد. دیوان کاتبی، حاوی اشعاری در قالب‌های مختلف قصیده، غزل، قـطعه، مـعما و فردیات می‌باشد‎ و عدد‎ ابیات آن با تـوجه به نسخه‌ای‎ که‎ در‎ کـتابخانه‎ دانـشگاه‎ استانبول وجود دارد‎ و مورد‎ تحقیق و بـررسی قرار گرفته، 5846 بیت است.<ref>ر.ک: بیلگن، عبدالسلام، ص67</ref>‏؛ اما در این کتاب تنها بخش غزلیات دیوان کاتبی ارائه شده است.  
تـاکنون از کاتبی یک دیوان‎ و خمسه،‎ یـعنی پنـج مثنوی بـه عـهد مـا‎ رسیده‎ است که‎ همه‎ این‎ اشـعار، کـلیات شاعر را‎ تشکیل می‌دهد. دیوان کاتبی، حاوی اشعاری در قالب‌های مختلف قصیده، غزل، قطعه، مـعما و فردیات می‌باشد‎ و عدد‎ ابیات آن با تـوجه به نسخه‌ای‎ که‎ در‎ کـتابخانه‎ دانـشگاه‎ استانبول وجود دارد‎ و مورد‎ تحقیق و بـررسی قرار گرفته، 5846 بیت است.<ref>ر.ک: بیلگن، عبدالسلام، ص67</ref>‏؛ اما در این کتاب تنها بخش غزلیات دیوان کاتبی ارائه شده است.  


کتاب با ذکر شرح حال شاعر آغاز شده است. پس از آن ویژگی‌های شعر کاتبی مورد بررسی قرار گرفته است. کاتبی در نیمه دوم قرن هشتم به دنیا آمد و در نیمه اول قرن نهم درگذشته است. [[صفا، ذبیح‌الله|دکتر صفا]] در کتاب تاریخ ادبیات، ضمن بحث از نابسامانی نثر و شعر و کم‌مایگی پارسی‌گویان این دوره می‌نویسد: «از مسائل دیگری که مسلماً در سستی زبان فارسی در آثار ادبی این دوران مؤثر افتاده آن است که استادان زبان فارسی که می‌بایست مربی شاعران و نویسندگان جدید باشند، به‌تدریج از میان رفتند و در نتیجه کار شعر و نثر به دست کسانی افتاد که بهره آنان از فنون ادب کم بود»<ref>ر.ک: مقدمه، ص11</ref>.
کتاب با ذکر شرح حال شاعر آغاز شده است. پس از آن ویژگی‌های شعر کاتبی مورد بررسی قرار گرفته است. کاتبی در نیمه دوم قرن هشتم به دنیا آمد و در نیمه اول قرن نهم درگذشته است. [[صفا، ذبیح‌الله|دکتر صفا]] در کتاب تاریخ ادبیات، ضمن بحث از نابسامانی نثر و شعر و کم‌مایگی پارسی‌گویان این دوره می‌نویسد: «از مسائل دیگری که مسلماً در سستی زبان فارسی در آثار ادبی این دوران مؤثر افتاده آن است که استادان زبان فارسی که می‌بایست مربی شاعران و نویسندگان جدید باشند، به‌تدریج از میان رفتند و در نتیجه کار شعر و نثر به دست کسانی افتاد که بهره آنان از فنون ادب کم بود»<ref>ر.ک: مقدمه، ص11</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش