دیوان فرخی یزدی
دیوان فرخی یزدی، مجموعه اشعار میرزا محمد فرخی یزدی (1268-25 مهر 1318ش) است که با تصحیح و مقدمه در شرح احوال شاعر به قلم حسین مکی به چاپ رسیده است.
| دیوان فرخی یزدی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فرخی یزدی، محمد (نویسنده) مکی، حسین (مصحح) |
| ناشر | امیرکبیر |
| مکان نشر | ایران- تهران |
| سال نشر | 1357 |
| چاپ | هشتم |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 14 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د9 / 7797 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
آنچه باعث اهمیت این دیوان می‌شود، این است که شاعر آن، از جمله نویسندگان و شعرای نادر دوره مشروطه است که متفاوت از جریان حاکم دین‌ستیزی و تجددگرایی اغلب شاعران و روشنفکران، دارای بنیان فکری مذهبی و ایدئولوژیک است و با دیده احترام به مذهب می‌نگرد و مضامین و بن‌مایه‌های مذهبی و دینی فراوانی را در شعر خود به‌کار گرفته و از این مضامین، در آگاهی‌بخشی و بیدار کردن جامعه و اهداف ظلم‌ستیزی و عدالت‌پروری، بهره برده است[۱].
استفاده از مضامین دینی و مذهبی - به‌ویژه تشیع - در اشعار فرخی، بیانگر انس او با فرهنگ دینی است و این مضامین از بسامد نسبتا قابل توجهی نیز برخوردار است؛ به‌گونه‌ای که آثار آن در ابیات و عبارات وی نمایان است؛ ضمن اینکه این مضامین دینی در خدمت تشویق و ترغیب به مبارزه و بیداری جامعه قرار گرفته‌‌اند؛ با وجود آنکه وی مدعی تعهد به ارزش‌های مذهبی هم نیست[۲].
از جمله ویژگی‌های شعر فرخی، آن است که آن را هم از سویه شکل و فرم (زبان) و هم از سویه محتوا می‌توان بررسی کرد. زبان فرخی در واقع همان زبان ویژه دوره اعتراض است به‌دور از هرگونه آرایه‌های لفظی و معنوی در کمال سادگی که شاعر بنا به نیازهای زمان خود، برای رخدادهای اجتماعی - سیاسی، به تصویرپردازی‌های شاعرانه نپرداخته و زبان او به زبان عامه و کوچه و بازاری نزدیک‌تر شده است[۳].