دیوان فانی خویی (موسوم به گنج‌الله): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'پژوهشي' به 'پژوهشی'
جز (جایگزینی متن - 'پژوهشي' به 'پژوهشی')
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۵: خط ۱۵:
| موضوع =شعر فارسی - قرن 12ق.
| موضوع =شعر فارسی - قرن 12ق.


| ناشر =مرکز پژوهشي ميراث مکتوب
| ناشر =مرکز پژوهشی ميراث مکتوب


| مکان نشر =ايران - تهران  
| مکان نشر =ايران - تهران  
خط ۲۴: خط ۲۴:
| شابک =978-600-203-023-8
| شابک =978-600-203-023-8
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =31577
| کتابخانۀ دیجیتال نور =34883
| کتابخوان همراه نور =34883
| کتابخوان همراه نور =34883
| کد پدیدآور =4191
| کد پدیدآور =4191
خط ۵۹: خط ۵۹:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|'' چیست درویشی ز خود وارستگی''|2='' از خودی رستن به حق پیوستگی''}}
{{ب|'' چیست درویشی ز خود وارستگی''|2='' از خودی رستن به حق پیوستگی''}}


{{ب|'' وارهیدن از وجود خویشتن''|2='' وز غم بود و نبود خویشتن''}}{{پایان شعر}}
{{ب|'' وارهیدن از وجود خویشتن''|2='' وز غم بود و نبود خویشتن''}}{{پایان شعر}}
خط ۶۶: خط ۶۸:
{{ب|'' ز هندستان یکی آورد فیلی''|2='' ز مردم خاست هر سو قال و قیلی''}}
{{ب|'' ز هندستان یکی آورد فیلی''|2='' ز مردم خاست هر سو قال و قیلی''}}
{{ب|'' به جستجوی رو هر سو نهادند''|2='' نشان در خانه تاریک دادند''}}
{{ب|'' به جستجوی رو هر سو نهادند''|2='' نشان در خانه تاریک دادند''}}


{{ب|'' به عضوی هر یکی دستی نهادند''|2='' نشان هریک به‌قدر دیده دادند''<ref>ر.ک: همان، صفحه ‎سی‌ونه – چهل‌ودو</ref>}}{{پایان شعر}}.
{{ب|'' به عضوی هر یکی دستی نهادند''|2='' نشان هریک به‌قدر دیده دادند''<ref>ر.ک: همان، صفحه ‎سی‌ونه – چهل‌ودو</ref>}}{{پایان شعر}}.
خط ۷۳: خط ۷۷:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|'' شنیدستم که مجنون دل‌افکار''|2='' چو شد در عشق لیلی کارش از کار''}}
{{ب|'' شنیدستم که مجنون دل‌افکار''|2='' چو شد در عشق لیلی کارش از کار''}}


{{ب|''غم عشقش چنان در دل وطن کرد''|2='' که بیزارش ز جان خویشتن کرد''}}
{{ب|''غم عشقش چنان در دل وطن کرد''|2='' که بیزارش ز جان خویشتن کرد''}}


{{ب|'' به هامون روز و شب حیران همی گشت''|2='' به پای شوق سرگردان همی گشت''}}{{پایان شعر}}
{{ب|'' به هامون روز و شب حیران همی گشت''|2='' به پای شوق سرگردان همی گشت''}}{{پایان شعر}}
خط ۸۵: خط ۹۳:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|'' ای یار شکردهان عطا کن''|2='' از شکر خود نبات ما را''}}
{{ب|'' ای یار شکردهان عطا کن''|2='' از شکر خود نبات ما را''}}


{{ب|'' سرچشمه زندگی لب توست''|2='' زان چشمه بده حیات ما را''<ref>ر.ک: همان، صفحه ‎چهل‌ودو – چهل‌وچهار</ref>}}{{پایان شعر}}.
{{ب|'' سرچشمه زندگی لب توست''|2='' زان چشمه بده حیات ما را''<ref>ر.ک: همان، صفحه ‎چهل‌ودو – چهل‌وچهار</ref>}}{{پایان شعر}}.
خط ۹۲: خط ۱۰۲:
{{ب|'' برو زاهد تو دانی زهد و طامات''|2='' من و رسوایی کوی خرابات''}}
{{ب|'' برو زاهد تو دانی زهد و طامات''|2='' من و رسوایی کوی خرابات''}}
{{ب|'' برو ای شیخ بر من جلوه مفروش ''|2='' که من بیزارم از کشف و کرامات''}}
{{ب|'' برو ای شیخ بر من جلوه مفروش ''|2='' که من بیزارم از کشف و کرامات''}}


{{ب|'' نگشت از خانقاهم هیچ حاصل''|2='' عبث شد روزگارم صرف طاعات''}}
{{ب|'' نگشت از خانقاهم هیچ حاصل''|2='' عبث شد روزگارم صرف طاعات''}}
خط ۱۰۳: خط ۱۱۵:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|'' ختم می‌فرمود قرآن مجید''|2='' در زمان از ابتدا تا انتها''}}
{{ب|'' ختم می‌فرمود قرآن مجید''|2='' در زمان از ابتدا تا انتها''}}


{{ب|'' سر معراج نبی گردد عیان''|2='' اولیا را در فنا و در بقا''}}
{{ب|'' سر معراج نبی گردد عیان''|2='' اولیا را در فنا و در بقا''}}
{{ب|'' در مقام جمع چون فرقی نماند''|2='' تیغ إلا زد علی بر فرق لا''}}
{{ب|'' در مقام جمع چون فرقی نماند''|2='' تیغ إلا زد علی بر فرق لا''}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
[[فانی زنوزی، محمدحسن|فانی خویی]]، [[امام على(ع)|علی(ع)]] را محرم اسرار الهی و قافله‌سالار سیر الی الله می‌نامد و او را پاسخی برای هر سؤال می‌بیند. دنیای اندیشه فانی چلچراغی زیبا از صفات جمالی و باطنی [[امام على(ع)|علی(ع)]] در شجاعت، ولایت، عزت، علم، شرف، عظمت، کرامت و عدالت به تصویر می‌کشد و او را گوهر دردانه فلک در بحر نجف می‌یابد. عشق و علاقه قلبی میرزا حسن به [[امام على(ع)|علی(ع)]] پایان‌پذیر نیست و در یک ترجیع‌بند زیباترین و دلنوازترین نجوای شاعرانه از عشق ولایی را به تصویر کشیده است:
[[فانی زنوزی، محمدحسن|فانی خویی]]، [[امام على(ع)|علی(ع)]] را محرم اسرار الهی و قافله‌سالار سیر الی الله می‌نامد و او را پاسخی برای هر سؤال می‌بیند. دنیای اندیشه فانی چلچراغی زیبا از صفات جمالی و باطنی [[امام على(ع)|علی(ع)]] در شجاعت، ولایت، عزت، علم، شرف، عظمت، کرامت و عدالت به تصویر می‌کشد و او را گوهر دردانه فلک در بحر نجف می‌یابد. عشق و علاقه قلبی میرزا حسن به [[امام على(ع)|علی(ع)]] پایان‌پذیر نیست و در یک ترجیع‌بند زیباترین و دلنوازترین نجوای شاعرانه از عشق ولایی را به تصویر کشیده است:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|'' یا علی سر کاینات تویی''|2='' ذات را مظهر صفات تویی''}}
{{ب|'' یا علی سر کاینات تویی''|2='' ذات را مظهر صفات تویی''}}


{{ب|'' دو جهان روشن از جمال تو شد''|2='' نور حقی صفات و ذات تویی''<ref>ر.ک: همان، صفحه ‎چهل‌وپنج – چهل‌ونه</ref>}}.
{{ب|'' دو جهان روشن از جمال تو شد''|2='' نور حقی صفات و ذات تویی''<ref>ر.ک: همان، صفحه ‎چهل‌وپنج – چهل‌ونه</ref>}}.
خط ۱۲۴: خط ۱۴۱:
مقدمه و متن کتاب.
مقدمه و متن کتاب.
   
   
== وابسته‌ها ==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
{{وابسته‌ها}}
   
   
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش