دیوان امام (نسخه دیگر): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>'
جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی')
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>')
خط ۲۹: خط ۲۹:
'''دیوان امام'''، مجموعه اشعار [[خمینی، سید روح‌الله|مرحوم امام خمینی]]، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده ایشان است. فاطمه طباطبایی بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است.  
'''دیوان امام'''، مجموعه اشعار [[خمینی، سید روح‌الله|مرحوم امام خمینی]]، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده ایشان است. فاطمه طباطبایی بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است.  


در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمی‎گفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورق‎پاره‎ای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‎ای از جلوه‎های روح بلند و متعالی او بود. شعر او به‎مثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجان‎زده و بی‎تابی است که در خلوت تنهایی با به‎کارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است<ref>ر.ک: دیباچه، ص5</ref>‏. آری شعر [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار:
در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمی‎گفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورق‎پاره‎ای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‎ای از جلوه‎های روح بلند و متعالی او بود. شعر او به‎مثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجان‎زده و بی‎تابی است که در خلوت تنهایی با به‎کارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است.<ref>ر.ک: دیباچه، ص5</ref>‏. آری شعر [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار:
{{شعر}}{{ب|''هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال''|2=''با که گویم که در این پرده چه‎ها می‎بینم''}}{{ب|''کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین''|2=''آنچه من هر سحر از باد صبا می‎بینم''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>‏.'''
{{شعر}}{{ب|''هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال''|2=''با که گویم که در این پرده چه‎ها می‎بینم''}}{{ب|''کس ندیدست ز مشک ختن و نافه چین''|2=''آنچه من هر سحر از باد صبا می‎بینم''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>‏.'''


۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش