۸۱٬۸۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[محدثی، جواد]] ( | [[محدثی، جواد]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| شابک =978-964-540-223-3 | | شابک =978-964-540-223-3 | ||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =18343 | |||
| کتابخوان همراه نور =18343 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| دعا (ابهام زدایی)}} | |||
'''دعاهای قرآنی'''، اثر [[محدثی، جواد|جواد محدثى]] (متولد سراب، 1332ش) است كه در آن، معنا و شرايط دعا را بيان كرده و برخى از ادعيه موجود در قرآن را بهصورت روان و امروزى توضيح داده است. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
كتاب حاضر، رساله مختصرى است و از مقدمه گروه اخلاق و اسرار مركز تحقيقات حج و مقدمه نویسنده و متن اصلى تشكيل شده است. روش نویسنده در اين كتاب، نثر ادبى است. | |||
كتاب حاضر، رساله مختصرى است و از مقدمه گروه اخلاق و اسرار مركز تحقيقات حج و مقدمه | |||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
برخى از نكات جالب و آموزنده اين اثر عبارت است از: | برخى از نكات جالب و آموزنده اين اثر عبارت است از: | ||
#نویسنده در مقدمهاش - كه مشخصات نگارش آن معلوم نشده - يادآور شده است:{{شعر}} | |||
| | #:{{ب|''در كوير سينهام، چشمههاى «ربّنا» ست''|2=''بر لبم شكوفه «آتِ ما وَعَدتنا» ست''}} | ||
#:{{ب|''بند بند هستىام، ترجمان اين دعاست''|2='' «لانُزِغْ قُلوبَنا بعدَ اذْ هَدَيْتَنا»»''}}{{پایان شعر}} | |||
#:... دعا، زبان عشق و نياز بنده به درگاه خداى بىنياز است. گرايش به دعا و نيايش و اظهار تواضع و نياز در پيشگاه يك قدرت برتر و سرنوشتساز، در نهاد و فطرت انسان نهفته است. بهعبارتديگر، روى آوردن به معبود و انجام نيايش، پاسخ انسان به ندا و خواستِ فطرى و درونى خويش است..{{شعر}} | |||
#:{{ب|''برداشتهام دو دست از بهر دعا''|2=''اى شاه دو عالم بنگر سوى گدا''}} | |||
{| | #:{{ب|''دادى به من اذنِ ذكر نامت از لطف''|2=''ورنه تو كجا و من بىرتبه كجا''}}{{پایان شعر}} | ||
#:... اين مسئله مهمى است كه بدانيم از خدا چه بخواهيم؟ هركس به اندازه معرفت و بهتناسب شناخت و شعور خويش، حاجت مىطلبد... ازاينرو تأكيد شده است كه انسان، «دعاهاى مأثور» را كه از زبان اولياى الهى بيان شدهاند، بخواند؛ زيرا متعالىترين و مفيدترين حاجتها، در دعاهاى معصومين(ع) آمده است...{{شعر}} | |||
#:{{ب|''يا رب! چو بخوانىام «سَمِعْنا» گويم''|2='' فرمان تو را بهجان «أَطعْنا» گويم''}} | |||
#:{{ب|''بر من تو به فضل اگر «غَفَرنا» گويى''|2='' من آيم و «ربّنا ظَلمنا» گويم''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: مقدمه كتاب، ص9-17</ref> | |||
#''' «رَبَّنا إنَّنا آمَنّا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ قِنا عَذابَ النّارِ»'''<ref>آل عمران: 16</ref>؛ «پروردگارا! بهيقين ما ايمان آورديم، پس گناهان ما را ببخشاى و ما را از عذاب آتش [دوزخ] نگه دار». به فرموده قرآن، اين دعا گفته و خواسته انسانهاى خداترس، باايمان و نيكوكارى است كه از پروردگارشان بهشت و نجات از دوزخ را مىطلبند. در آيههاى پيشين، از دنياطلبى و علاقه به زر و زيورهاى فانى دنيوى كه در دل بيشتر مردم راه مىيابد، سخن گفته شده و جلوههاى دلفريب دنيا، ناپايدار بشمار آمده است و براى اهل تقوا، نعمتهاى ابدى بهشت و حوريان بهشتى و رضوان الهى، پاداشى براى اهل تقوا عنوان شده است. آنگاه مىفرمايد: «خداوند به بندگانى كه چنين خواستهاى دارند [آمرزش و نجات از آتش] بينا و آگاه است». در آيه بعدى هم، ويژگىهاى ديگرى از اين بهشتيان، از جمله: صبر، صداقت، قنوت، انفاق و استغفار در سپيدهدمان را برمىشمارد. | |||
... دعا، زبان عشق و نياز بنده به درگاه خداى بىنياز است. گرايش به دعا و نيايش و اظهار تواضع و نياز در پيشگاه يك قدرت برتر و سرنوشتساز، در نهاد و فطرت انسان نهفته است. بهعبارتديگر، روى آوردن به معبود و انجام نيايش، پاسخ انسان به ندا و خواستِ فطرى و درونى خويش است.. | #:خواستههاى اين آيه عبارت است از: 1. آمرزش گناهان؛ 2. نجات يافتن از آتش. خداوند، آمرزنده است؛ پس آمرزش گناهان را هم بايد از او خواست. خداوند، مالك روز جزاست و حساب و كتاب بندگان و داورى روز قيامت، بر عهده خود اوست و دوزخ را هم براى عقاب كافران و ستمگران و گنهكاران آفريده است؛ پس اگر رحمت او دستگير ما نشود و گناهان آمرزيده نگردند، گرفتار دوزخ خواهيم شد؛ پس، عالىترين خواسته را از او مىخواهيم كه «آمرزش» و رهايى از جهنّم است..<ref>ر.ک: متن كتاب، ص30-31</ref> | ||
#''' «رَبِّ اشْرَحْ لي صَدْري وَ يَسِّرْ لي أمْري وَ احْلُلْ عُقْدَة مِنْ لِسانیيَفْقَهُوا قَوْلي»'''<ref>طه: 25-28</ref>؛ «پروردگارا! سينهام را گشاده گردان و كارم را آسان ساز و گِرهِ از زبانم بگشاى، تا سخن مرا بفهمند». خداوند، حضرت موسى و هارون را مأمور كرد كه نزد فرعون بروند و او را به يكتاپرستى دعوت كنند... دعایى كه در اين آيهها آمده، از زبان حضرت موسى(ع) است. آنچه او خواسته است، عبارت است از: «شرح صدر»، «آسانى امور»، «زبان گويا و فصيح». شرح صدر، به معناى داشتن قوت قلب و ظرفيت و تحمّل بسيار براى شنيدن حرفهاى ديگران يا برخوردهاى نامناسب يا مصائب و سختىهاست و از ضرورتهاى مهم براى رهبران و مصلحان است. خداوند به پيامبر اكرم(ص) نيز، اين موهبت را عطا كرده بود:''' «أ لَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ»''' (شرح: 1). موساى كليم مىدانست كه در راه رسالت خويش و دعوت فرعونيان، با سختىهايى روبهرو خواهد شد؛ ازاينرو، درخواست شرح صدر از خدا كرد و نيز از خداوند خواست تا كار او را آسان سازد و مشكلات را از سر راهش بردارد و... بايد از خدا خواست تا در برابر سختىها، مخالفتها و كارشكنىها، به انسان طاقت و تحمّل و ظرفيت بدهد و خودش با هموارسازى راه دعوت به حق، مشكلها را از سر راه بردارد و اسباب و وسايل پيروزى و موفقيت را فراهم كند. خدا اگر بخواهد، امور را بر بندهاش آسان مىكند..<ref>ر.ک: همان، ص65-67</ref> | |||
{| | #دعا در حق ديگران:''' «رَبِّ اغْفِرْ لي وَ لِوالِدَي وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِي مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظّالِمينَ إلّا تَبارًا»'''<ref>نوح: 28</ref>؛ «پروردگارا! مرا بيامرز و پدر و مادرم و هر مؤمنى كه به خانه من وارد شود و همه مردان و زنان باايمان را بيامرز و ستمگران را جز هلاكت و نابودى ميفزاى». حضرت نوح(ع)، يكى از پيامبران اولوالعزم بود كه عمرى بسيار طولانى داشت و تلاش بسيارى در راه هدايت قوم خود كرد؛ هرچند آن مردم لجوج، با او دشمنى كردند و جز تعدادى اندك، كسى دعوت او را نپذيرفت و خداپرست نشد. او هم به فرمان الهى، كشتى بزرگى ساخت و در پى نفرين او، همه جا را آب فراگرفت و كافران هلاك شدند و مؤمنان نجات يافتند. داستان طوفان نوح و كشتى نجاتبخش او معروف است و در چندين آيه قرآن كريم، آمده است. در سوره نوح، هم نفرينهاى حضرت نوح(ع) بيان شده است.<ref>آيههاى 21 تا 26</ref>و هم، دعاهاى او در حق بندگان شايسته و باايمان. در اين آيه، حضرت، هم خواستار آمرزش خود، پدر و مادرش و مؤمنان ديگر شده است و هم ريشهكن شدن و زيان براى ستمگران را از خداوند خواسته است.<ref>ر.ک: همان، ص92-93</ref> | ||
{| | |||
... اين مسئله مهمى است كه بدانيم از خدا چه بخواهيم؟ هركس به اندازه معرفت و بهتناسب شناخت و شعور خويش، حاجت مىطلبد... ازاينرو تأكيد شده است كه انسان، «دعاهاى مأثور» را كه از زبان اولياى الهى بيان شدهاند، بخواند؛ زيرا متعالىترين و مفيدترين حاجتها، در دعاهاى معصومين(ع) آمده است... | |||
{| | |||
{| | |||
خواستههاى اين آيه عبارت است از: 1. آمرزش گناهان؛ 2. نجات يافتن از آتش. خداوند، آمرزنده است؛ پس آمرزش گناهان را هم بايد از او خواست. خداوند، مالك روز جزاست و حساب و كتاب بندگان و داورى روز قيامت، بر عهده خود اوست و دوزخ را هم براى عقاب كافران و ستمگران و گنهكاران آفريده است؛ پس اگر رحمت او دستگير ما نشود و گناهان آمرزيده نگردند، گرفتار دوزخ خواهيم شد؛ پس، عالىترين خواسته را از او مىخواهيم كه «آمرزش» و رهايى از جهنّم است | |||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
خط ۸۴: | خط ۵۴: | ||
در پايان كتاب، فهرست منابع آمده است كه با تأسف مشخصات كتابشناختى منابع مانند نام ناشر و سال و نوبت چاپ و... بهطور كامل ذكر نشده است. | در پايان كتاب، فهرست منابع آمده است كه با تأسف مشخصات كتابشناختى منابع مانند نام ناشر و سال و نوبت چاپ و... بهطور كامل ذكر نشده است. | ||
نویسنده محترم افزون بر قرآن و نهجالبلاغة فقط از تعداد هفت منبع براى نگارش كتاب حاضر استفاده كرده است!<ref>همان، ص95</ref> | |||
هرچند اين اثر، نثر ادبى است، ولى گاه | هرچند اين اثر، نثر ادبى است، ولى گاه نویسنده پاورقىهايى آورده و ارجاعاتى داده و توضيحاتى افزوده است.<ref>ر.ک: همان، ص10، 11، 16، 17، 19، 20، 22، 23، 25، 28، 31، 34، 38، 41، 64 و...</ref>او در دو مورد به يكى از آثار خودش به نام «برگ و بار» استناد و مطلبى را از آن نقل كرده است.<ref>همان، ص9-69</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references/> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
مقدمه و متن كتاب. | مقدمه و متن كتاب. | ||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[دعاهای قرآن]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] |