۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن ('
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
در جلد اول، مقدمه مؤلف در بيان ثمره بحث از مهدويت، آغازگر مباحث بوده و مطالب در پانزده درس، به شيوه آموزشى و كلاسيك، به بحث و بررسى درباره موضوع مهدويت، از ابتداى شكل‌گيرى، تا آغاز امامت حضرت مهدى(عج) اختصاص يافته است. | در جلد اول، مقدمه مؤلف در بيان ثمره بحث از مهدويت، آغازگر مباحث بوده و مطالب در پانزده درس، به شيوه آموزشى و كلاسيك، به بحث و بررسى درباره موضوع مهدويت، از ابتداى شكل‌گيرى، تا آغاز امامت حضرت مهدى(عج) اختصاص يافته است. | ||
جلد دوم نيز با مقدمه مؤلف در اشاره به اينكه غيبت امام زمان(عج)، رازى از رازهاى خداوند است، آغاز و مباحث مربوط به پنهان زيستن حضرت مهدى(عج) در پانزده درس، به صورت كلاسيك و منظم، با استفاده از منابع تاريخى و حديثى، طرح و بررسى شده است. | جلد دوم نيز با مقدمه مؤلف در اشاره به اينكه غيبت امام زمان (عج)، رازى از رازهاى خداوند است، آغاز و مباحث مربوط به پنهان زيستن حضرت مهدى(عج) در پانزده درس، به صورت كلاسيك و منظم، با استفاده از منابع تاريخى و حديثى، طرح و بررسى شده است. | ||
يكى از مسلمات تاريخ، وجود انديشه موعودگرايى در شريعت‌هاى گذشته به ويژه اديان ابراهيمى است و نويسنده با توجه به اين مطلب، در جلد اول، انديشه مزبور را در اديان ابراهيمى دنبال كرده و با نقل مطالبى از كتب آن‌ها، به اثبات وجود اين انديشه در اديان گذشته پرداخته است. | يكى از مسلمات تاريخ، وجود انديشه موعودگرايى در شريعت‌هاى گذشته به ويژه اديان ابراهيمى است و نويسنده با توجه به اين مطلب، در جلد اول، انديشه مزبور را در اديان ابراهيمى دنبال كرده و با نقل مطالبى از كتب آن‌ها، به اثبات وجود اين انديشه در اديان گذشته پرداخته است. | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
وى، سپس شش آيه از آيات قرآن را كه در آن‌ها به مهدويت اشاراتى رفته است، ذكر كرده و آنگاه احاديثى از شيعه و اهل سنت براى اثبات مهدويت مى‌آورد. | وى، سپس شش آيه از آيات قرآن را كه در آن‌ها به مهدويت اشاراتى رفته است، ذكر كرده و آنگاه احاديثى از شيعه و اهل سنت براى اثبات مهدويت مى‌آورد. | ||
انحراف در مهدويت پيش از ولادت حضرت مهدى(عج)، شناخت امام زمان(عج)، نسب پدرى و پدر آن حضرت، ولادت، نام، القاب، شمايل و ويژگى‌هاى امام عصر(عج) از ديدگاه روايات، مهمترين سرفصل‌هاى اين جلد مى‌باشد. | انحراف در مهدويت پيش از ولادت حضرت مهدى(عج)، شناخت امام زمان (عج)، نسب پدرى و پدر آن حضرت، ولادت، نام، القاب، شمايل و ويژگى‌هاى امام عصر(عج) از ديدگاه روايات، مهمترين سرفصل‌هاى اين جلد مى‌باشد. | ||
در جلد دوم، پس از گزارش آغاز امامت حضرت مهدى(ع) و نخستين اقدامات او، چگونگى غيبت وى طى سه مرحله: پنهان بودن جسم، پنهان بودن عنوان و پنهان بودن جسم و عنوان متناسب با شرايط، بيان شده است. | در جلد دوم، پس از گزارش آغاز امامت حضرت مهدى(ع) و نخستين اقدامات او، چگونگى غيبت وى طى سه مرحله: پنهان بودن جسم، پنهان بودن عنوان و پنهان بودن جسم و عنوان متناسب با شرايط، بيان شده است. | ||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
با توجه به اهميت اين موضوع، در جلد اول، درس اول، تنها به دو ديدگاه يهود و مسيحيت پرداخته و به دليل اينكه بيشتر متون ساير اديان و مذاهب، غير قابل استناد به پيامبران اين اديان بوده و در نسبت دادن به آن‌ها به صاحبان اين شريعت‌ها ترديدى جدى وجود دارد، ساير ديدگاه‌ها مطرح نشده است. | با توجه به اهميت اين موضوع، در جلد اول، درس اول، تنها به دو ديدگاه يهود و مسيحيت پرداخته و به دليل اينكه بيشتر متون ساير اديان و مذاهب، غير قابل استناد به پيامبران اين اديان بوده و در نسبت دادن به آن‌ها به صاحبان اين شريعت‌ها ترديدى جدى وجود دارد، ساير ديدگاه‌ها مطرح نشده است. | ||
درس دوم، درباره آياتى از قرآن است كه با استفاده از سخنان گهربار معصومين(ع)، در مورد حضرت مهدى(عج) تفسير، تأويل و يا تطبيق شده است. | درس دوم، درباره آياتى از قرآن است كه با استفاده از سخنان گهربار معصومين (ع)، در مورد حضرت مهدى(عج) تفسير، تأويل و يا تطبيق شده است. | ||
با اشاره به اينكه در ميان آموزه‌هاى اسلام، كمتر موضوعى به اندازه «مهدويت» مورد توجه و اهميت قرار گرفته؛ به گونه‌اى كه در هيچ‌يك از موضوعات بنيادين، به اين اندازه سخن از معصومين(ع) و بزرگان دين نرسيده و كمتر كتابى هست كه در آن به اين مهم نپرداخته است و با توجه به اين كه شناخت اين منابع ارزشمند و سير تدوين آن‌ها، مى‌تواند ما را به آگاهى بيشتر نسبت به اين مسأله رهنمون شود، درس سوم، تنها به بررسى بعضى از كتاب‌هاى مهم در اين رابطه پرداخته است از جمله: [[المحاسن]] ابن برقى، [[بصائر الدرجات في فضائل آل محمد(ص)|بصائر الدرجات]] ابن صفار، الغيبه محمد ابن ابراهيم بن جعفر نعمانى و... | با اشاره به اينكه در ميان آموزه‌هاى اسلام، كمتر موضوعى به اندازه «مهدويت» مورد توجه و اهميت قرار گرفته؛ به گونه‌اى كه در هيچ‌يك از موضوعات بنيادين، به اين اندازه سخن از معصومين (ع) و بزرگان دين نرسيده و كمتر كتابى هست كه در آن به اين مهم نپرداخته است و با توجه به اين كه شناخت اين منابع ارزشمند و سير تدوين آن‌ها، مى‌تواند ما را به آگاهى بيشتر نسبت به اين مسأله رهنمون شود، درس سوم، تنها به بررسى بعضى از كتاب‌هاى مهم در اين رابطه پرداخته است از جمله: [[المحاسن]] ابن برقى، [[بصائر الدرجات في فضائل آل محمد(ص)|بصائر الدرجات]] ابن صفار، الغيبه محمد ابن ابراهيم بن جعفر نعمانى و... | ||
درس چهارم و پنجم، بعد از آشنايى با جايگاه مهدويت در نگاه و متون اهل سنت، صحت و تواتر احاديث مربوط به حضرت مهدى(عج) اثبات شده و در ادامه مشتركات اهل سنت و شيعه در موضوع مهدويت از جمله: حتمى بودن ظهور و قيام حضرت مهدى(عج)، نسب ايشان، ويژگى‌هاى جسمانى، همنام بودن با پيامبر(ص)، ويژگى‌هاى حكومت، نشانه‌هاى ظهور و... بررسى شده است. | درس چهارم و پنجم، بعد از آشنايى با جايگاه مهدويت در نگاه و متون اهل سنت، صحت و تواتر احاديث مربوط به حضرت مهدى(عج) اثبات شده و در ادامه مشتركات اهل سنت و شيعه در موضوع مهدويت از جمله: حتمى بودن ظهور و قيام حضرت مهدى(عج)، نسب ايشان، ويژگى‌هاى جسمانى، همنام بودن با پيامبر(ص)، ويژگى‌هاى حكومت، نشانه‌هاى ظهور و... بررسى شده است. | ||
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
به امامت رسيدن آخرين حجت خداوند در سن خردسالى، همواره از سوى مخافان، به صورت چالشى در مباحث مهدويت مطرح شده است؛ گرچه اين مسأله، افزون بر برخى پيامبران، در برخى از پيشوايان معصوم(ع) نيز رخ نموده بود. از اين رو نويسنده در جلد دوم، درس اول، با تأكيد بر پيشوايى آخرين امام معصوم(ع)، بعد از بيان نخستين اقدام حضرت مهدى(عج) در آغاز امامت، پيشينه پيامبرى و امامت در خردسالى را مطرح كرده است. | به امامت رسيدن آخرين حجت خداوند در سن خردسالى، همواره از سوى مخافان، به صورت چالشى در مباحث مهدويت مطرح شده است؛ گرچه اين مسأله، افزون بر برخى پيامبران، در برخى از پيشوايان معصوم(ع) نيز رخ نموده بود. از اين رو نويسنده در جلد دوم، درس اول، با تأكيد بر پيشوايى آخرين امام معصوم(ع)، بعد از بيان نخستين اقدام حضرت مهدى(عج) در آغاز امامت، پيشينه پيامبرى و امامت در خردسالى را مطرح كرده است. | ||
مدت‌ها پيش از زاده شدن حضرت مهدى(عج)، آنگاه كه معصومان(ع) از آن حضرت سخن مى‌گفتند، به پنهان‌زيستى آن حضرت نيز اشاره كرده‌اند. به عقيده مؤلف اين پافشارى، بيش از آنكه در جهت آگاه كردن شيعيان باشد، براى زمينه‌سازى و آماده كردن آن‌ها بوده است. | مدت‌ها پيش از زاده شدن حضرت مهدى(عج)، آنگاه كه معصومان (ع) از آن حضرت سخن مى‌گفتند، به پنهان‌زيستى آن حضرت نيز اشاره كرده‌اند. به عقيده مؤلف اين پافشارى، بيش از آنكه در جهت آگاه كردن شيعيان باشد، براى زمينه‌سازى و آماده كردن آن‌ها بوده است. | ||
در درس دوم، با بهره‌گيرى از آن بيانات ارزشمند، كلياتى از مباحث مربوط به غيبت آن حضرت، مطرح شده است. | در درس دوم، با بهره‌گيرى از آن بيانات ارزشمند، كلياتى از مباحث مربوط به غيبت آن حضرت، مطرح شده است. | ||
| خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
پنهان‌زيستى آخرن حجت الهى، با ويژگى‌هاى خاص خود، پديده‌اى است كه هرگز در طول تاريخ رخ نداده و به نظر مؤلف طبيعى است كه ذهن جستوجوگر انسان، همواره اين پرسش را مطرح كند كه چرا چنين رخدادى پديده آمده است؟ | پنهان‌زيستى آخرن حجت الهى، با ويژگى‌هاى خاص خود، پديده‌اى است كه هرگز در طول تاريخ رخ نداده و به نظر مؤلف طبيعى است كه ذهن جستوجوگر انسان، همواره اين پرسش را مطرح كند كه چرا چنين رخدادى پديده آمده است؟ | ||
نويسنده در درس سوم، در پاسخ به اين پرسش كه به چه علت بحث از چرايى و سبب‌هاى پنهان‌زيستى حضرت مهدى(عج) از همان ابتداى مطرح شدن بحث مهدويت از طرف پيامبر(ص) و پيشوايان معصوم(ع) همواره مورد توجه بوده، به برخى از حكمت‌ها و علت‌هاى اين رويداد، با بهره‌بردارى از كلام معصومان(ع) اشاره كرده است. | نويسنده در درس سوم، در پاسخ به اين پرسش كه به چه علت بحث از چرايى و سبب‌هاى پنهان‌زيستى حضرت مهدى(عج) از همان ابتداى مطرح شدن بحث مهدويت از طرف پيامبر(ص) و پيشوايان معصوم(ع) همواره مورد توجه بوده، به برخى از حكمت‌ها و علت‌هاى اين رويداد، با بهره‌بردارى از كلام معصومان (ع) اشاره كرده است. | ||
همزمان با اعلام غيبت آخرين معصوم(ع)، برخى اين پرسش را مطرح كردند كه امامى كه غايب است، چه فايده‌اى دارد؟ از اين رو نويسنده در درس چهارم، به بيان فوايد غيبت امام(ع) از جمله نگهبانى از آيين خداوند با هدايت‌هاى باطنى، نگه‌داشت جامعه از نااميدى و سرخوردگى، ايمنى بخشى از بلاها و... پرداخته است. | همزمان با اعلام غيبت آخرين معصوم(ع)، برخى اين پرسش را مطرح كردند كه امامى كه غايب است، چه فايده‌اى دارد؟ از اين رو نويسنده در درس چهارم، به بيان فوايد غيبت امام(ع) از جمله نگهبانى از آيين خداوند با هدايت‌هاى باطنى، نگه‌داشت جامعه از نااميدى و سرخوردگى، ايمنى بخشى از بلاها و... پرداخته است. | ||