دانشنامه شعر عاشورایی انقلاب حسینی در شعر شاعران عرب و عجم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ه‏اند' به 'ه‏‌اند'
جز (جایگزینی متن - 'مى‏گ' به 'می‌‏گ')
جز (جایگزینی متن - 'ه‏اند' به 'ه‏‌اند')
خط ۶۱: خط ۶۱:
جلد اول دربرگیرنده زندگى شاعران عرب و نمونه‏‌هایى از بهترین اشعار و مراثى آنان و جلد دوم به همین شکل در مورد شاعران پارسى‌گوى است<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>
جلد اول دربرگیرنده زندگى شاعران عرب و نمونه‏‌هایى از بهترین اشعار و مراثى آنان و جلد دوم به همین شکل در مورد شاعران پارسى‌گوى است<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>


فصل‏بندى جلد اول بر اساس ادوار تاریخى ظهور شاعر صورت پذیرفته است؛ به‌طورى‌که شاعران عرب به پنج دوره‏ متمایز تقسیم شده‏اند و در آغاز هر دوره مختصات و مشخصات مرثیه در آن دوره و تغییرات مرثیه‏سرایى نسبت به دوره‏ى ماقبل تشریح گردیده است<ref>ر.ک: همان</ref>
فصل‏بندى جلد اول بر اساس ادوار تاریخى ظهور شاعر صورت پذیرفته است؛ به‌طورى‌که شاعران عرب به پنج دوره‏ متمایز تقسیم شده‏‌اند و در آغاز هر دوره مختصات و مشخصات مرثیه در آن دوره و تغییرات مرثیه‏سرایى نسبت به دوره‏ى ماقبل تشریح گردیده است<ref>ر.ک: همان</ref>


این پنج دوره به ترتیب عبارتند از:
این پنج دوره به ترتیب عبارتند از:
دوره اول (قرن اول تا پایان قرن سوم هجری):
دوره اول (قرن اول تا پایان قرن سوم هجری):
نویسنده، این دوره را «دوره ندامت و پشیمانی» نام‌گذاری کرده است. در اوایل این دوره، یعنى قرن اول هجرى، شعراى نادم و تواب اشعار جان‌سوزى را در افسوس و پشیمانى خویش به‌جاى نهاده‏اند. آنان که در مسیر کربلا، امام حسین(ع) را تنها گذاردند و یا در زندان ابن زیاد اسیر بودند و به‌گونه‏‌اى از یارى امام(ع) محروم شدند، با آه و افسوس از این امر یاد کرده و گاه تا پایان زندگى با این اندوه و حسرت، گذران عمر نموده‏اند. افرادى چون عبیدالله بن حر جعفى که امام(ع)، خود براى دعوت به خیمه‏اش رفت، ولى او با بهانه‏‌هاى گوناگون از همراهى با حضرت سر باز زد و امام(ع) به او نصیحت فرمودند که به دوردست‌ها رود تا صداى استغاثه‏ى امام را در روز عاشورا نشنود؛ وگرنه با ذلّت در جهنم فرو مى‏افتد. هنوز چندى از واقعه‏ى عاشورا نگذشته است که ندامت، وجود او را در خویش می‌‏گدازد و در شعر او سوزش این افسوس را مى‌توان یافت. این ندامت در اشعار توابین به اوج مى‏‌رسد تا آنجا که به دعوت براى اقدامى چاره‏ساز و جبران‏کننده منتهى مى‌گردد<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص49</ref>
نویسنده، این دوره را «دوره ندامت و پشیمانی» نام‌گذاری کرده است. در اوایل این دوره، یعنى قرن اول هجرى، شعراى نادم و تواب اشعار جان‌سوزى را در افسوس و پشیمانى خویش به‌جاى نهاده‏‌اند. آنان که در مسیر کربلا، امام حسین(ع) را تنها گذاردند و یا در زندان ابن زیاد اسیر بودند و به‌گونه‏‌اى از یارى امام(ع) محروم شدند، با آه و افسوس از این امر یاد کرده و گاه تا پایان زندگى با این اندوه و حسرت، گذران عمر نموده‏‌اند. افرادى چون عبیدالله بن حر جعفى که امام(ع)، خود براى دعوت به خیمه‏اش رفت، ولى او با بهانه‏‌هاى گوناگون از همراهى با حضرت سر باز زد و امام(ع) به او نصیحت فرمودند که به دوردست‌ها رود تا صداى استغاثه‏ى امام را در روز عاشورا نشنود؛ وگرنه با ذلّت در جهنم فرو مى‏افتد. هنوز چندى از واقعه‏ى عاشورا نگذشته است که ندامت، وجود او را در خویش می‌‏گدازد و در شعر او سوزش این افسوس را مى‌توان یافت. این ندامت در اشعار توابین به اوج مى‏‌رسد تا آنجا که به دعوت براى اقدامى چاره‏ساز و جبران‏کننده منتهى مى‌گردد<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص49</ref>


دوره دوم (قرن چهارم تا پایان قرن ششم هجرى):
دوره دوم (قرن چهارم تا پایان قرن ششم هجرى):
خط ۷۴: خط ۷۴:


دوره چهارم (قرن دهم تا پایان قرن سیزدهم هجرى):
دوره چهارم (قرن دهم تا پایان قرن سیزدهم هجرى):
قرون نخست این دوره با عصر انحطاط ادب دمساز است و قرن اخیر آن به عصر تجدید و ادبیات نو نزدیک مى‌‏شود. باوجوداین، تفاوت چشمگیرى در سبک و موضوعات این اشعار مشاهده نمى‌‏شود و تغییرات ساختارى در آن آهسته و نامحسوس است. همچنان ضعف ادب در این قرون نمایان است. برخى اشعار دچار پیچیدگى‏هاى لفظى و صنایع ادبى گردیده و برخى دیگر به ضرورت ایراد در مجالس عزادارى و بهره‏مندى عامه مردم، سبکى عوامانه به خود گرفته است. بسیارى از کسانى‏ که در این زمینه شعر سروده‏اند، تبحر در ادب نداشته‏اند و عدم آشنایى آنان به فنون و ظرافت‌هاى شعرى، موجب تنزل کیفیت اشعارشان گردیده است. برخى از سرایندگان، فقیهان و عالمان دینى هستند که براى تقرب به اهل‌بیت، ابیات یا قصائدى را انشا نموده‏اند. در این عصر تقلید و تشابه به‌شدت در شعر حسینى رایج مى‌گردد. در موضوعات نیز همان سیر قرون گذشته با تفاوت‏هاى اندک، دنبال مى‌شود و تا قرن سیزده اشعار به‌سرعت به سمت بى‌محتوایى، تقلید و رثاى یأس‌آمیز پیش مى‌‏رود. به نظم کشیدن ماجرا به سبک شعر قصصى یا مقتل‏سرایى در اواخر این دوره آغاز مى‌گردد و تاکنون ادامه مى‏یابد. عمده‏‌ترین موضوعات مطرح در شعر این دوره عبارتند از: رثا و نوحه‏سرایى؛ توصیف روایى قصصى؛ انتظار، یگانه روزنه امید و قداست مولد و دفن امام حسین(ع)<ref>ر.ک: همان، ص425-426</ref>
قرون نخست این دوره با عصر انحطاط ادب دمساز است و قرن اخیر آن به عصر تجدید و ادبیات نو نزدیک مى‌‏شود. باوجوداین، تفاوت چشمگیرى در سبک و موضوعات این اشعار مشاهده نمى‌‏شود و تغییرات ساختارى در آن آهسته و نامحسوس است. همچنان ضعف ادب در این قرون نمایان است. برخى اشعار دچار پیچیدگى‏هاى لفظى و صنایع ادبى گردیده و برخى دیگر به ضرورت ایراد در مجالس عزادارى و بهره‏مندى عامه مردم، سبکى عوامانه به خود گرفته است. بسیارى از کسانى‏ که در این زمینه شعر سروده‏‌اند، تبحر در ادب نداشته‏‌اند و عدم آشنایى آنان به فنون و ظرافت‌هاى شعرى، موجب تنزل کیفیت اشعارشان گردیده است. برخى از سرایندگان، فقیهان و عالمان دینى هستند که براى تقرب به اهل‌بیت، ابیات یا قصائدى را انشا نموده‏‌اند. در این عصر تقلید و تشابه به‌شدت در شعر حسینى رایج مى‌گردد. در موضوعات نیز همان سیر قرون گذشته با تفاوت‏هاى اندک، دنبال مى‌شود و تا قرن سیزده اشعار به‌سرعت به سمت بى‌محتوایى، تقلید و رثاى یأس‌آمیز پیش مى‌‏رود. به نظم کشیدن ماجرا به سبک شعر قصصى یا مقتل‏سرایى در اواخر این دوره آغاز مى‌گردد و تاکنون ادامه مى‏یابد. عمده‏‌ترین موضوعات مطرح در شعر این دوره عبارتند از: رثا و نوحه‏سرایى؛ توصیف روایى قصصى؛ انتظار، یگانه روزنه امید و قداست مولد و دفن امام حسین(ع)<ref>ر.ک: همان، ص425-426</ref>


دوره پنجم (قرن چهاردهم تا پایان قرن پانزدهم هجرى):
دوره پنجم (قرن چهاردهم تا پایان قرن پانزدهم هجرى):
خط ۹۴: خط ۹۴:
# شهادت<ref>ر.ک: همان، ص521-698</ref>
# شهادت<ref>ر.ک: همان، ص521-698</ref>


جلد دوم کتاب که شامل شاعران غیر عرب (اعم از ایرانى و سایر ملل) مى‏‌باشد، در سه فصل شاعران متقدم، متأخر و معاصر به‌تفکیک زمانى، مشخص شده‏اند. شاعران متقدم و متأخر بر اساس سال وفات و معاصرین بر مبناى سال ولادت طبقه‏بندى گردیده‏اند<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ج1، ص29</ref>
جلد دوم کتاب که شامل شاعران غیر عرب (اعم از ایرانى و سایر ملل) مى‏‌باشد، در سه فصل شاعران متقدم، متأخر و معاصر به‌تفکیک زمانى، مشخص شده‏‌اند. شاعران متقدم و متأخر بر اساس سال وفات و معاصرین بر مبناى سال ولادت طبقه‏بندى گردیده‏‌اند<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ج1، ص29</ref>


از شاعران معاصر آنان‏ که در قید حیات نبودند و یا به علت اشتهار، زندگى‏نامه و نمونه‏‌هاى اشعار آنان در دسترس بود، با تحقیق اسنادى و رجوع به کتابخانه‏‌ها، اطلاعات مورد نیاز جمع‏‌آورى و اشعار آنان از بین کتب آنها یا مجموعه‌‏هاى گردآورى شده گزینش گردید. سایر شاعران معاصر - که بیش از نیمى از شاعران معاصر گردآورى شده‏اند - با مراجعه و ارتباط مستقیم با آنان، زندگى‏نامه و اشعارشان اخذ گردید<ref>همان</ref>
از شاعران معاصر آنان‏ که در قید حیات نبودند و یا به علت اشتهار، زندگى‏نامه و نمونه‏‌هاى اشعار آنان در دسترس بود، با تحقیق اسنادى و رجوع به کتابخانه‏‌ها، اطلاعات مورد نیاز جمع‏‌آورى و اشعار آنان از بین کتب آنها یا مجموعه‌‏هاى گردآورى شده گزینش گردید. سایر شاعران معاصر - که بیش از نیمى از شاعران معاصر گردآورى شده‏‌اند - با مراجعه و ارتباط مستقیم با آنان، زندگى‏نامه و اشعارشان اخذ گردید<ref>همان</ref>


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش