دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار'''، نوشته عبدالرفیع حقیقت(....) ملخص به رفیع است. نویسنده، نامداران تاریخ فرهنگ و تمدن ایران را دو دوره متمایز تاریخی ایران پیش و پش از اسلام جای داده است. او اشخاص و آثارشان را بنا به رشته علمی یا فنی دسته‌بندی نکرده و اولویت نداده است و آنان را فقط بر حسب گذر زمانه و تاریخ زندگی و مرگشان رتبه‌بندی کردی است. او در آغاز کتاب، سهم ایرانیان در پبشرفت علم و تمدن بشری را از زبان دانشمندان رشته‌های گوناگون علمی نشان داده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 27-15</ref>  
    '''دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار'''، نوشته عبدالرفیع حقیقت(متولد 1313-ش) ملخص به رفیع است. نویسنده، نامداران تاریخ فرهنگ و تمدن ایران را دو دوره متمایز تاریخی ایران پیش و پس از اسلام جای‌داده است. او اشخاص و آثارشان را بنا به رشته علمی یا فنی دسته‌بندی نکرده و اولویت نداده است و آنان را فقط برحسب گذر زمانه و تاریخ زندگی و مرگ رتبه‌بندی کرده است. او در آغاز کتاب، سهم ایرانیان در پیشرفت علم و تمدن بشری را از زبان دانشمندان رشته‌های گوناگون علمی نشان داده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 27-15</ref>


    رفیع دوره ایران باستان را به پیش از امپراطوری هخامنشی برده و از دو پزشک و حکیم آن دوران -سریت و یما- و یک حکیم -جاماسپ- نام می‌برد. سپس به شناساندن نام‌آوران اندیشمند دوره امپراطوری هخامنشی و اشکانی -اتانس، آزونکس، فرهاته، فرغان، برانوش، برازه، بزرگمهر و زادان می‌پردازد. البته، خواننده توضیح مفصلی از این دوره را به سبب کمی منابع انتظار ندارد.<ref>ر.ک: همان، ص 53-33</ref>
    رفیع دوره ایران باستان را به‌پیش از امپراتوری هخامنشی برده و از دو پزشک و حکیم آن دوران -سریت و یما- و یک حکیم -جاماسپ- نام می‌برد. سپس به شناساندن نام‌آوران اندیشمند دوره امپراتوری هخامنشی و اشکانی -اتانس، آزونکس، فرهاته، فرغان، برانوش، برازه، بزرگمهر و زادان می‌پردازد. البته، خواننده توضیح مفصلی از این دوره را به سبب کمی منابع انتظار ندارد.<ref>ر.ک: همان، ص 53-33</ref>
     
    نویسنده بیشترین بخش کتاب را به معرفی دانشمندان و نام‌آوران دورۀ پس از اسلام ویژه کرده است. او این بخش تاریخی را با حکیم ابوالعباس ایرانشهری آغاز کرده و به عصر قاجار با معرفی حکیمان بزرگی همچون ملا هادی سبزواری، میرزا ابوالحسن جلوه تا میرزا نصرالله حکیم قمشه‌ای به پایان برده است.<ref>ر.ک: همان، ص 620-53</ref>


    نویسنده بیشترین بخش کتاب را به معرفی دانشمندان و نام‌آوران دورۀ پس از اسلام ویژه کرده است. او این بخش تاریخی را با حکیم ابوالعباس ایرانشهری آغاز کرده و به عصر قاجار با معرفی حکیمان بزرگی همچون ملا هادی سبزواری، میرزا ابوالحسن جلوه تا میرزا نصرالله حکیم قمشه ای به پایان برده است.<ref>ر.ک: همان، ص 620-53</ref> 


    ==پانویس ==
    ==پانویس ==
    خط ۴۰: خط ۴۱:
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:مقالات مهر 01 هاشمی]]
    [[رده:مقالات مهر 01 هاشمی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]  
    [[رده:مقالات بازبینی شده1]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]

    نسخهٔ ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۳

    دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار
    دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار
    پدیدآورانحقیقت، عبدالرفیع (نويسنده)
    ناشرکومش
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1389ش
    چاپ1
    شابک978-964-700-68-0
    موضوعدانشمندان ایرانی - سرگذشت نامه
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    1388 2د7ح 1883 ‏‎‏CT‎‏
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار، نوشته عبدالرفیع حقیقت(متولد 1313-ش) ملخص به رفیع است. نویسنده، نامداران تاریخ فرهنگ و تمدن ایران را دو دوره متمایز تاریخی ایران پیش و پس از اسلام جای‌داده است. او اشخاص و آثارشان را بنا به رشته علمی یا فنی دسته‌بندی نکرده و اولویت نداده است و آنان را فقط برحسب گذر زمانه و تاریخ زندگی و مرگ رتبه‌بندی کرده است. او در آغاز کتاب، سهم ایرانیان در پیشرفت علم و تمدن بشری را از زبان دانشمندان رشته‌های گوناگون علمی نشان داده است.[۱]

    رفیع دوره ایران باستان را به‌پیش از امپراتوری هخامنشی برده و از دو پزشک و حکیم آن دوران -سریت و یما- و یک حکیم -جاماسپ- نام می‌برد. سپس به شناساندن نام‌آوران اندیشمند دوره امپراتوری هخامنشی و اشکانی -اتانس، آزونکس، فرهاته، فرغان، برانوش، برازه، بزرگمهر و زادان می‌پردازد. البته، خواننده توضیح مفصلی از این دوره را به سبب کمی منابع انتظار ندارد.[۲]

    نویسنده بیشترین بخش کتاب را به معرفی دانشمندان و نام‌آوران دورۀ پس از اسلام ویژه کرده است. او این بخش تاریخی را با حکیم ابوالعباس ایرانشهری آغاز کرده و به عصر قاجار با معرفی حکیمان بزرگی همچون ملا هادی سبزواری، میرزا ابوالحسن جلوه تا میرزا نصرالله حکیم قمشه‌ای به پایان برده است.[۳]


    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ص 27-15
    2. ر.ک: همان، ص 53-33
    3. ر.ک: همان، ص 620-53

    منابع مقاله

    1. مقدمه کتاب
    2. متن کتاب.

    وابسته‌ها