دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:علوم کمکی تاریخ]] | |||
[[رده:سرگذشت‌نامه‌ها]] | |||
[[رده:مقالات مهر 01 هاشمی]] | [[رده:مقالات مهر 01 هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]] | ||
نسخهٔ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۱۰
| دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حقیقت، عبدالرفیع (نويسنده) |
| ناشر | کومش |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1389ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-700-68-0 |
| موضوع | دانشمندان ایرانی - سرگذشت نامه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1388 2د7ح 1883 CT |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار، نوشته عبدالرفیع حقیقت(متولد 1313ش) ملخص به رفیع است. نویسنده، نامداران تاریخ فرهنگ و تمدن ایران را دو دوره متمایز تاریخی ایران پیش و پس از اسلام جای‌داده است. او اشخاص و آثارشان را بنا به رشته علمی یا فنی دسته‌بندی نکرده و اولویت نداده است و آنان را فقط برحسب گذر زمانه و تاریخ زندگی و مرگ رتبه‌بندی کرده است. او در آغاز کتاب، سهم ایرانیان در پیشرفت علم و تمدن بشری را از زبان دانشمندان رشته‌های گوناگون علمی نشان داده است.[۱]
رفیع دوره ایران باستان را به‌پیش از امپراتوری هخامنشی برده و از دو پزشک و حکیم آن دوران -سریت و یما- و یک حکیم -جاماسپ- نام می‌برد. سپس به شناساندن نام‌آوران اندیشمند دوره امپراتوری هخامنشی و اشکانی -اتانس، آزونکس، فرهاته، فرغان، برانوش، برازه، بزرگمهر و زادان می‌پردازد. البته، خواننده توضیح مفصلی از این دوره را به سبب کمی منابع انتظار ندارد.[۲]
نویسنده بیشترین بخش کتاب را به معرفی دانشمندان و نام‌آوران دورۀ پس از اسلام ویژه کرده است. او این بخش تاریخی را با حکیم ابوالعباس ایرانشهری آغاز کرده و به عصر قاجار با معرفی حکیمان بزرگی همچون ملا هادی سبزواری، میرزا ابوالحسن جلوه تا میرزا نصرالله حکیم قمشه‌ای به پایان برده است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.