۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'عبارت‌اند' به 'عبارتند'
جز (جایگزینی متن - ' )' به ')') |
جز (جایگزینی متن - 'عبارت‌اند' به 'عبارتند') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
ابوالفضل در يازده سالگى پس از فوت پدر در اصفهان تحت تكفّل جدّ مادرى‌اش، شيخ ابوتراب كلار دشتى مازندرانى قرار گرفت و پس از آن در حوزه علميّه اصفهان از استادان بزرگى همچون شيخ هبه‌اللّه هرندى، سيّد احمد مقدّس، ميرزا على‌آقا شيرازى، شيخ احمد فيّاض، شيخ محمدحسن نجف‌آبادى كسب فيض نمود. پس از آن در هيجده سالگى (1314ش) به نجف اشرف مهاجرت كرد. آن زمان دوران بالندگى و شكوفايى حوزه علميّه نجف بود. در حوزه علميّه نجف لحظه‌اى از كسب فيض از محضر اساتيد و بزرگان غفلت نورزيد و ضمن تحصيل، به تدريس نيز مى‌پرداخت. در مدّت بيش از شانزده سال اقامت در نجف اشرف از حوزه درسى اساتيد زيادى بهره برد؛ تعدادى از اين اساتيد و دروس تدريسى آن‌ها عبارت است از: ميرزا محمدباقر زنجانى ([[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]])، شيخ صدرآباد كوبه‌اى (كتاب‌هاى منظومه سبزوارى و شوارق الالهام)، ميرزا على‌آقا قاضى (اخلاق و عرفان)، سيّد ابوالحسن اصفهانى (خارج فقه)، آقا ضياءالدّين عراقى (خارج اصول)، آيت‌اللّه [[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خوئى]] (رسائل، مكاسب، [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]] و خارج فقه و اصول)، شيخ محمدحسين غروى اصفهانى (كمپانى) عارف نامى (خارج اصول و فقه). | ابوالفضل در يازده سالگى پس از فوت پدر در اصفهان تحت تكفّل جدّ مادرى‌اش، شيخ ابوتراب كلار دشتى مازندرانى قرار گرفت و پس از آن در حوزه علميّه اصفهان از استادان بزرگى همچون شيخ هبه‌اللّه هرندى، سيّد احمد مقدّس، ميرزا على‌آقا شيرازى، شيخ احمد فيّاض، شيخ محمدحسن نجف‌آبادى كسب فيض نمود. پس از آن در هيجده سالگى (1314ش) به نجف اشرف مهاجرت كرد. آن زمان دوران بالندگى و شكوفايى حوزه علميّه نجف بود. در حوزه علميّه نجف لحظه‌اى از كسب فيض از محضر اساتيد و بزرگان غفلت نورزيد و ضمن تحصيل، به تدريس نيز مى‌پرداخت. در مدّت بيش از شانزده سال اقامت در نجف اشرف از حوزه درسى اساتيد زيادى بهره برد؛ تعدادى از اين اساتيد و دروس تدريسى آن‌ها عبارت است از: ميرزا محمدباقر زنجانى ([[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]])، شيخ صدرآباد كوبه‌اى (كتاب‌هاى منظومه سبزوارى و شوارق الالهام)، ميرزا على‌آقا قاضى (اخلاق و عرفان)، سيّد ابوالحسن اصفهانى (خارج فقه)، آقا ضياءالدّين عراقى (خارج اصول)، آيت‌اللّه [[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خوئى]] (رسائل، مكاسب، [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|كفايه]] و خارج فقه و اصول)، شيخ محمدحسين غروى اصفهانى (كمپانى) عارف نامى (خارج اصول و فقه). | ||
وى در طول مدّتى كه نجف اشرف سكونت داشت، بيش از بيست بار پياده به كربلاى معلّا سفر نمود. در طول اقامت در نجف موفّق به دريافت اجازاتى از عالمان اين حوزه شد كه | وى در طول مدّتى كه نجف اشرف سكونت داشت، بيش از بيست بار پياده به كربلاى معلّا سفر نمود. در طول اقامت در نجف موفّق به دريافت اجازاتى از عالمان اين حوزه شد كه عبارتند از: | ||
1- در 25 سالگى موفّق به دريافت اجازه اجتهاد و نقل روايت از رئيس حوزه علميّه وقت نجف، آيت‌اللّه سيّد ابوالحسن اصفهانى شد. | 1- در 25 سالگى موفّق به دريافت اجازه اجتهاد و نقل روايت از رئيس حوزه علميّه وقت نجف، آيت‌اللّه سيّد ابوالحسن اصفهانى شد. | ||