۸۱٬۶۹۴
ویرایش
←وابسته‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02532.jpg|بندانگشتی|خواجوی کرمانی، محمود بن علی]] | [[پرونده:NUR02532.jpg|بندانگشتی|خواجوی کرمانی، محمود بن علی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |خواجوی کرمانی، محمود بن علی | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |علی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |669ش | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |کرمان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |753 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[مجموعه رسائل عوارف المعارف]] | ||
[[ | [[غزلیات خواجوی کرمانی]] | ||
[[تحفه کرمان: شعر خواجو در جلوه‌های هنر خط و | [[تحفه کرمان: شعر خواجو در جلوه‌های هنر خط و خوشنویسی]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02532AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|کرمانی (ابهام زدایی)}} | |||
'''كمال‌الدين ابوالعطا محمود بن على بن محمود''' (689-753ق)، ملقب به «نخلبند شعرا»، معروف به «خواجوى کرمانى»، و تخلص او خواجو، شاعر غزل‌سرا، سبک عراقی، عارف بزرگ و برجسته ايرانى سده هشتم | |||
== ولادت == | |||
در تاريخ سوم دى ماه سال 669ش، مطابق با 20 ذى‌الحجه سال 689ق در کرمان به دنيا آمد. او را نخلبند شعرا، خلاق المعانى و ملك الفضلا ناميده‌اند. | |||
هنوز پسر بچه‌اى بيش نبود كه شايستگى خود را با سرودن قصيده تاريخ حمام يزد نشان داد. اين قصيده بر ديوارهاى اين بنا نقش شد و براى هميشه باقى ماند. | هنوز پسر بچه‌اى بيش نبود كه شايستگى خود را با سرودن قصيده تاريخ حمام يزد نشان داد. اين قصيده بر ديوارهاى اين بنا نقش شد و براى هميشه باقى ماند.وى كه از خانواده‌اى سرشناس بود، | ||
== مسافرتها == | |||
دوران كودكى را در کرمان گذرانيد و سپس سفرهاى طولانى به حجاز، شام، بيت‌المقدس، عراق، مصر و بعضى از بندرهاى خليج فارس كرد و در اين سفرها، توشه‌ها از دانش و تحقيق اندوخت. خواجو چندگاهى در بغداد اقامت گزيد و در سال 732ق مثنوى هماى و همايون را بنام سلطان ابوسعيد و وزيرش غياث‌الدين محمد در آن شهر به انجام رسانيد و در سال736ق به ايران بازگشت اما چون ابوسعيد بهادرخان را مقتول يافت و غياث‌الدين محمد هم مدتى، پس از ورود خواجو به دست مخالفانش به قتل رسيد و خواجو به قول خود سلطانيه بى‌سلطان را لايق اقامت نديده و به اصفهان رفت و پس از چندى اقامت، از آنجا به کرمان و فارس سفر كرد و در پناه خاندان اينجو على‌الخصوص در ظل عنايت شاه شيخ ابواسحق درآمد. | |||
از ميان معاصران خواجو، حافظ از همه مشهورتر است. خواجو، كه به سال و تجربت شاعرى بر حافظ تقدم داشت، در مدتى كه مقيم شيراز بود، مانند دوستى كه سمت رهبر داشته باشد، بر انديشه حافظ پرتو تعليم افگنده بود و به همين سبب است كه در ديوان خواجه شيراز بيت‌هاى بسيارى را مى‌بينيم كه به تقليد يا به استقبال از غزل‌هاى خواجو ساخته و يا گاه معنى و لفظى از او اقتباس كرده است. | از ميان معاصران خواجو، حافظ از همه مشهورتر است. خواجو، كه به سال و تجربت شاعرى بر حافظ تقدم داشت، در مدتى كه مقيم شيراز بود، مانند دوستى كه سمت رهبر داشته باشد، بر انديشه حافظ پرتو تعليم افگنده بود و به همين سبب است كه در ديوان خواجه شيراز بيت‌هاى بسيارى را مى‌بينيم كه به تقليد يا به استقبال از غزل‌هاى خواجو ساخته و يا گاه معنى و لفظى از او اقتباس كرده است. | ||
خواجو را به دليل هنرنمايى‌هايش در عالم شعر، «نخلبند شاعران» لقب داده‌اند. ديوان او داراى وجه‌هاى ممتاز است كه شامل نغز و معما هم هست و به علاوه، قصيده‌هاى زيادى در نعت ائمه(ع) و بالاخص [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] سروده است. وى در غزلياتش از | خواجو را به دليل هنرنمايى‌هايش در عالم شعر، «نخلبند شاعران» لقب داده‌اند. ديوان او داراى وجه‌هاى ممتاز است كه شامل نغز و معما هم هست و به علاوه، قصيده‌هاى زيادى در نعت ائمه(ع) و بالاخص [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] سروده است. وى در غزلياتش از سبک عراقى و سعدى پيروى كرده است. | ||
== | == وفات == | ||
خواجوی کرمانی به سال 753ق، در شيراز بدرود حيات گفت. آرامگاه خواجو در شمال شیراز، در دامنه كوه صبوی و در ابتدای جاده شیراز - اصفهان، در تنگ الله اكبر قرار گرفته است. قبر وی مشرف بر دروازه قرآن می‌باشد. آب چشمه معروف ركناباد نیز از كنار مقبره خواجو می‌گذرد. | |||
== آثار== | |||
# ديوان اشعار | |||
# شش مثنوى در وزن‌هاى گوناگون با اين نام‌ها: سام‌نامه، هماى و همايون، گل و نوروز، روضة الانوار، كمال‌نامه و گوهرنامه. پنج مثنوى اخير بر روى هم خمسه خواجو را تشكيل مى‌دهد. | |||
# رساله‌ی البادیه | |||
# رساله‌ی سبع المثانی | |||
# رساله‌ی مناظره شمس و سحاب | |||
{{شعر و شاعری}} | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[مجموعه رسائل عوارف المعارف]] | |||
[[دیوان اشعار خواجو کرمانی]] | |||
[[غزلیات خواجوی کرمانی]] | |||
[[خمسه خواجوی کرمانی]] | |||
[[ | [[رسائل خواجو]] | ||
[[ | [[همای و همایون]] | ||
[[تحفه کرمان: شعر خواجو در | [[تحفه کرمان: شعر خواجو در جلوه‌های هنر خط و خوشنویسی]] | ||
[[روضة الأنوار]] | [[روضة الأنوار]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:شاعران]] | |||