خواجویی، اسماعیل بن محمدحسین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'فاضل هندى' به 'فاضل هندى'
جز (جایگزینی متن - ' ابو ' به ' ابو')
جز (جایگزینی متن - 'فاضل هندى' به 'فاضل هندى')
خط ۴۲: خط ۴۲:




«ملا محمد اسماعيل خواجوئى» يكى از بزرگترين دانشوران قرن دوازدهم هجرى است. وى مازندرانى بود اما در اصفهان به تحصيل پرداخت. از اساتيد او اطلاع دقيقى در دست نيست. وى ظاهرا نزد بهاء الدين محمد اصفهانى مشهور به «فاضل هندى» و ملا محمد تنكابنى مشهور به «فاضل سراب» تحصيل مى‌كرده است. اواسط زندگى خواجوئى مقارن با حمله افغانها و محاصره اصفهان است.
«ملا محمد اسماعيل خواجوئى» يكى از بزرگترين دانشوران قرن دوازدهم هجرى است. وى مازندرانى بود اما در اصفهان به تحصيل پرداخت. از اساتيد او اطلاع دقيقى در دست نيست. وى ظاهرا نزد بهاء الدين محمد اصفهانى مشهور به «[[فاضل هندی، محمد بن حسن|فاضل هندى]]» و ملا محمد تنكابنى مشهور به «فاضل سراب» تحصيل مى‌كرده است. اواسط زندگى خواجوئى مقارن با حمله افغانها و محاصره اصفهان است.


در اين سالها (1134-1137) ه‍. ق بسيارى از مردم شهر در اثر قحطى جان سپردند و عده ديگرى به دست مهاجمان افغان كشته شدند. سقوط سلسله صفويه و بروز قحطى و هرج و مرج و آشفتگى و اوضاع و نابسامانى وضع معيشتى مردم موجب از هم گسيختگى حوزۀ بزرگ علمى، ادبى و هنرى اصفهان شد. پس از فرار افغانها از ايران و فروكش كردن آتش فتنه، آنچه باقى ماند خرابى و ويرانى شهر و از دست رفتن هزاران دانشمند و نابودى صدها كتابخانه و مركز علمى بود. ملا اسماعيل خواجوئى از معدود كسانى بود كه با همت والاى خود كمر به إحياى حوزۀ علمى اصفهان زد و با رونق بخشيدن به مدارس علميه و برپايى جلسات درس و تأليفات بسيار، بار ديگر از نابودى حتمى حوزۀ علميه اصفهان جلوگيرى كرد. خواجوئى در فقه، اصول كلام، حكمت، رياضى، هيئت و ادبيات مهارت به سزايى داشت و از كسانى بود كه فلسفه صدرايى (حكمت متعاليه) را به نسل‌هاى بعد انتقال داد. از او آثار علمى بسيارى به جاى مانده است كه از همه مهمتر «مفتاح الفلاح» در شرح دعاى صباح، «جامع الشتات»، «ابطال الزمان الموهوم، «رسالة سهو النبى» و «حاشيه بر اربعين» را مى‌توان نام برد. [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا محمد مهدى نراقى]]، آقا محمد بيد آبادى، ميرزا ابوالقاسم مدرس و ملا محراب گيلانى مشهورترين شاگردان خواجوئى به شمار مى‌روند. سرانجام وى در سال 1173 ه‍. ق به ديار باقى شتافت.
در اين سالها (1134-1137) ه‍. ق بسيارى از مردم شهر در اثر قحطى جان سپردند و عده ديگرى به دست مهاجمان افغان كشته شدند. سقوط سلسله صفويه و بروز قحطى و هرج و مرج و آشفتگى و اوضاع و نابسامانى وضع معيشتى مردم موجب از هم گسيختگى حوزۀ بزرگ علمى، ادبى و هنرى اصفهان شد. پس از فرار افغانها از ايران و فروكش كردن آتش فتنه، آنچه باقى ماند خرابى و ويرانى شهر و از دست رفتن هزاران دانشمند و نابودى صدها كتابخانه و مركز علمى بود. ملا اسماعيل خواجوئى از معدود كسانى بود كه با همت والاى خود كمر به إحياى حوزۀ علمى اصفهان زد و با رونق بخشيدن به مدارس علميه و برپايى جلسات درس و تأليفات بسيار، بار ديگر از نابودى حتمى حوزۀ علميه اصفهان جلوگيرى كرد. خواجوئى در فقه، اصول كلام، حكمت، رياضى، هيئت و ادبيات مهارت به سزايى داشت و از كسانى بود كه فلسفه صدرايى (حكمت متعاليه) را به نسل‌هاى بعد انتقال داد. از او آثار علمى بسيارى به جاى مانده است كه از همه مهمتر «مفتاح الفلاح» در شرح دعاى صباح، «جامع الشتات»، «ابطال الزمان الموهوم، «رسالة سهو النبى» و «حاشيه بر اربعين» را مى‌توان نام برد. [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا محمد مهدى نراقى]]، آقا محمد بيد آبادى، ميرزا ابوالقاسم مدرس و ملا محراب گيلانى مشهورترين شاگردان خواجوئى به شمار مى‌روند. سرانجام وى در سال 1173 ه‍. ق به ديار باقى شتافت.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش