خلیلی، جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها

 

'''جعفر خلیلی''' (1904-1985م)، داستان‌نویس و روزنامه‌نگار عراقی ایرانی‌تبار. «موسوعة العتبات المقدسة» از آثار اوست.

جعفر از چهار سالگی به کسب دانش روی آورد و با تدبیر پدرش به مدرسه علویه نجف، از مدارس مشهور آن روزگار پیوست. او در این مدرسه با زبان‌های انگلیسی و فرانسوی تا حدودی آشنا شد. جعفر علاوه بر خواندن و آموختن قرآن و کتاب‌های صرف و نحو و منطق، به مطالعه کتاب‌های [[كلیله و دمنه (بوستان کتاب)|کلیله و دمنه]] و هزارویک‌شب و نیز خواندن آثار شاعران فارسی‌زبان همچون حافظ و سعدی، اهتمام بسیار ورزید. جعفر به اشعار بشار بن برد، ابوالعلاء معری، ابونواس و خیام علاقه بسیار داشت. او همچنین ترجمه فارسی داستان‌های دکامرون اثر بوکاتچو، نویسنده ایتالیایی را مطالعه می‌کرد. اشتیاق بسیار او به داستان‌های پیامبران در قرآن کریم و کتاب مقدس سبب پیدایش انگیزه و علاقه او به داستان‌نویسی و نگارش درباره فن داستان شد. خلیلی با مطالعه کتاب‌های ادبی و تاریخ و دیوان‌های شعری توان ادبی خود را افزایش داد. او از خردسالی به سرودن شعر پرداخت و پیش از آنکه به نثر روی آورد، طبع خود را در شعر آزمود. او برای شعر آزاد ارزش چندانی قائل نبود. در پیشرفت علمی و ادبی و رشد فکری جعفر، پدر و برادرش، عباس خلیلی بسیار مؤثر بودند.