خصائص التراکيب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ']] ↵' به ' [[') |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[ابوموسی، محمد محمد]] (نويسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
{{کاربردهای دیگر| الخصائص (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر| الخصائص (ابهام زدایی)}} | ||
'''خصائص التراکیب'''، نوشته [[ابوموسی، محمد محمد|محمد محمد ابوموسی]](1937م) ادیب مصری که پژوهشی در بارۀ مسائل علم معانی است. نویسنده مسائل دانش معانی را آورده و توضیح داده است. | |||
معانی یا علم معانی یکی از شاخه‌های سه‌گانهٔ علوم بلاغی در ادبیات است که فایدهٔ آن آگهی بر اسرار بلاغت در نظم و نثر است. با این دانش، حالات لفظ عربی به هنگامی که لفظ به وسیله همین حالات با مقتضای حال مطابقت می‌کند، شناخته می‌شود. مباحثی مانند تعریف، تنکیر، ذکر، حذف، اظهار و اضمار از حالات لفظ شمرده می‌شوند. مصنف نام این حالات را خصایص، کیفیات یا هیئت‌ها گذارده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 75</ref> | |||
[[ابوموسی، محمد محمد|ابوموسی]] در مقدمه (تمهید) در بارۀ پیشینۀ علم بلاغت سخن گفته و مثال‌هایی از بزرگان این علم آورده است و جایگاه آن را در میان دانش زبان عربی بیان کرده است. مدعی است که کتاب‌های ادیبان گذشته، همچون [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتیبه]]، [[علی بن عبدالعزیز]]، [[آمدی (ابهام زدایی)|آمدی]]، [[ابن قدامه، عبدالله بن احمد|ابن قدامه]] و [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]] مسائل بلاغت را به نقد، نحو، لغت و مانند آن‌ها مخلوط کرده‌اند که به مرور، به دست کسانی همچون [[ابن معتذر]] در کتاب بدیع، [[عسکری، حسن بن عبدالله|ابوهلال]] در [[الصناعتین؛ الكتابة و الشعر|کتاب صناعتین]]، [[جرجانی، عبدالقاهر بن عبدالرحمان|عبدالقاهر]] در کتاب [[دلائل الإعجاز في علم المعاني|دلائل الاعجاز]] و [[أسرار البلاغة في علم البيان|اسرار البلاغه]] جداسازی انجام شده است و پژوهشگر می‌باید اصول بلاغت را از این بحث‌ها پیراسته گرداند. وی در این کتاب می‌خواهد به مرویاتی در صناعت شعر و ادب که [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و مانند او به آن‌ها توجه کرده‌اند، بپردازد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 46</ref> | |||
این اثر دارای سه مقدمه یک تمهید و پنج فصل است؛ فصاحت و بلاغت، احوال اسناد خبری، احوال مسندالیه، احوال مسند و احوال متعلقات فعل، محتوای فصل‌ها را تشکیل می‌دهد. | |||
منابع و فهرست محتوا در پایان کتاب آمده است. | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references/> | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۷: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | |||
[[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]] | [[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۱
خصائص التراکیب، نوشته محمد محمد ابوموسی(1937م) ادیب مصری که پژوهشی در بارۀ مسائل علم معانی است. نویسنده مسائل دانش معانی را آورده و توضیح داده است.
| خصائص التراکيب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابوموسی، محمد محمد (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | دراسة تحليلية لمسائل علم المعاني |
| ناشر | مکتبة وهبة |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1416ق - 1996م |
| چاپ | 4 |
| شابک | - |
| موضوع | زبان عربی - معانی و بیان |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2خ6 6161 PJ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
معانی یا علم معانی یکی از شاخه‌های سه‌گانهٔ علوم بلاغی در ادبیات است که فایدهٔ آن آگهی بر اسرار بلاغت در نظم و نثر است. با این دانش، حالات لفظ عربی به هنگامی که لفظ به وسیله همین حالات با مقتضای حال مطابقت می‌کند، شناخته می‌شود. مباحثی مانند تعریف، تنکیر، ذکر، حذف، اظهار و اضمار از حالات لفظ شمرده می‌شوند. مصنف نام این حالات را خصایص، کیفیات یا هیئت‌ها گذارده است.[۱]
ابوموسی در مقدمه (تمهید) در بارۀ پیشینۀ علم بلاغت سخن گفته و مثال‌هایی از بزرگان این علم آورده است و جایگاه آن را در میان دانش زبان عربی بیان کرده است. مدعی است که کتاب‌های ادیبان گذشته، همچون جاحظ، ابن قتیبه، علی بن عبدالعزیز، آمدی، ابن قدامه و مبرد مسائل بلاغت را به نقد، نحو، لغت و مانند آن‌ها مخلوط کرده‌اند که به مرور، به دست کسانی همچون ابن معتذر در کتاب بدیع، ابوهلال در کتاب صناعتین، عبدالقاهر در کتاب دلائل الاعجاز و اسرار البلاغه جداسازی انجام شده است و پژوهشگر می‌باید اصول بلاغت را از این بحث‌ها پیراسته گرداند. وی در این کتاب می‌خواهد به مرویاتی در صناعت شعر و ادب که جاحظ و مانند او به آن‌ها توجه کرده‌اند، بپردازد.[۲]
این اثر دارای سه مقدمه یک تمهید و پنج فصل است؛ فصاحت و بلاغت، احوال اسناد خبری، احوال مسندالیه، احوال مسند و احوال متعلقات فعل، محتوای فصل‌ها را تشکیل می‌دهد.
منابع و فهرست محتوا در پایان کتاب آمده است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.