۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - 'مى گويد' به 'می‌گوید') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد على بن ابيطالب حزين لاهيجى''' فرزند ابوطالب زاهد گيلانى فرزانه‌اى دانشمند مورخى ژرفكاو منجم متكلم و فيلسوف و شاعر و | '''محمد على بن ابيطالب حزين لاهيجى''' فرزند ابوطالب زاهد گيلانى فرزانه‌اى دانشمند مورخى ژرفكاو منجم متكلم و فيلسوف و شاعر و نویسنده چيره دست و نيز انديشمند سياستمدار شيعى عصر صفويه و افشاريه بود.پدر دانشمندش شيخ ابوطالب نيز از عالمان دين بود. | ||
حزين به سال 1103ق در اصفهان متولد شد و در سال 1181ق رخت از جهان بربست.حزين از نخستين علمايى است كه به زندگی‌نامه نويسى خود دست زد و زواياى مختلف حيات پرماجراى خويش را براى ديگران به تصوير مى كشد. سرگذشت حزين آكنده از حوادث تلخ و شيرين و عبرت انگيز است.حزين پس از درگذشت پدر زادگاه خود اصفهان را به قصد شيراز ترك كرد و پس از چندى ديگر بار به اصفهان باز گشت و در سال 1134ق نيز چند نوبت از اصفهان خارج شده و بار ديگر بدان جا بازگشت.در سال 1135ق محاصره افغانها را شكسته و با لباس مبدل در چهره روستایيان و در حال بيمارى اصفهان را ترك می‌گوید.ابتدا به خوانسار سپس به خرم آباد كوچ مى‌كند و در محل امنى پناه مى گيرد.مدتها در شهرهاى مختلف ايران آواره بود و چون با شاه طهماسب دوم صفوى ارتباط داشته از خشم نادر در امان نبوده است لذا به سال 1145ق با كشتى از طريق بندرعباس به جده هجرت كرده و به زيارت خانه خدا توفيق مى يابد.پس از اتمام حج به بحرين سفر مى‌كند و از آنجا بار ديگر به بندر عباس باز مى گردد. وى سپس به شهرهاى نجف كربلا و بغداد و سند و ملتان و لاهور و دهلى و بنارس هندوستان سفر مى‌كند و در همانجا بدرود حيات می‌گوید. | حزين به سال 1103ق در اصفهان متولد شد و در سال 1181ق رخت از جهان بربست.حزين از نخستين علمايى است كه به زندگی‌نامه نويسى خود دست زد و زواياى مختلف حيات پرماجراى خويش را براى ديگران به تصوير مى كشد. سرگذشت حزين آكنده از حوادث تلخ و شيرين و عبرت انگيز است.حزين پس از درگذشت پدر زادگاه خود اصفهان را به قصد شيراز ترك كرد و پس از چندى ديگر بار به اصفهان باز گشت و در سال 1134ق نيز چند نوبت از اصفهان خارج شده و بار ديگر بدان جا بازگشت.در سال 1135ق محاصره افغانها را شكسته و با لباس مبدل در چهره روستایيان و در حال بيمارى اصفهان را ترك می‌گوید.ابتدا به خوانسار سپس به خرم آباد كوچ مى‌كند و در محل امنى پناه مى گيرد.مدتها در شهرهاى مختلف ايران آواره بود و چون با شاه طهماسب دوم صفوى ارتباط داشته از خشم نادر در امان نبوده است لذا به سال 1145ق با كشتى از طريق بندرعباس به جده هجرت كرده و به زيارت خانه خدا توفيق مى يابد.پس از اتمام حج به بحرين سفر مى‌كند و از آنجا بار ديگر به بندر عباس باز مى گردد. وى سپس به شهرهاى نجف كربلا و بغداد و سند و ملتان و لاهور و دهلى و بنارس هندوستان سفر مى‌كند و در همانجا بدرود حيات می‌گوید. | ||