حديث محمد بن عبدالله الأنصاري

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    حديث محمد بن عبدالله الأنصاري
    حديث محمد بن عبدالله الأنصاري
    پدیدآورانک‍ج‍ی‌، اب‍راه‍ی‍م‌ ب‍ن‌ ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ (نويسنده)

    اب‍ن‌ م‍اس‍ی‌، ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ب‍ن‌ اب‍راه‍ی‍م (نويسنده)

    سعدنی، مسعد عبد الحمید محمد ( محقق)
    عنوان‌های دیگرفوائد إبن ماسي عن شیوخه
    ناشرأضواء السلف
    مکان نشرعربستان - ریاض
    سال نشر1418ق - 1998م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /الف8ح4 118 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    حديث محمد بن عبدالله الأنصاري، مجموعه روایاتی از محدث و قاضی بصره و بغداد در قرن دوم و سوم هجری قمری، ابوعبدالله محمد بن عبدالله انصاری بصری (118-215ق) است که مباحث گوناگون اخلاقی و دینی را بیان می‌کند. این اثر را مفسر و محدث قرن سوم هجری قمری، ابومسلم ابراهیم بن عبدالله کجی بصری (200-292ق)، روایت کرده است. در پایان این اثر، رساله‌ای به نام «فوائد ابن ماسي»، از آثار محدث قرن چهارم هجری قمری، ابومحمد عبدالله بن ابراهیم بن ایوب بن ماسی بغدادی (متوفای 369ق) ضمیمه شده است. پژوهشگر معاصر، مسعد عبدالحمید محمد سعدنی این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و برای آن مقدمه‌ای روشمند و ارزنده نوشته و نویسنده و کتاب حاضر را شناسانده و همچنین پاورقی‌هایی بر آن افزوده و منابع و اسناد روایاتش را استخراج کرده است.

    هدف و روش

    ساختار و محتوا

    این اثر، به‌ترتیب از موارد ذیل تشکیل شده است:

    1. «حديث محمد بن عبدالله الأنصاري»، شامل 97 روایت[۳].
    2. «فوائد ابن ماسي»، شامل 37 روایت[۴].

    نمونه مباحث

    • با سند از پیامبر(ص) نقل کرده است که «ويل للذي يحدث ليضحك به القوم فيكذب»[۵]؛ یعنی: وای بر کسی که برای خنداندن مردم، سخن دروغ می‌گوید.
    • با سند از انس بن مالک نقل کرده است که: «ارتقی رسولُ‌الله(ص) المنبرَ فقال: «آمين». ثمّ ارتقی ثانية فقال: «آمين». ثمّ استوی عليه فقال: «آمين». فقال أصحابه: علی ما أمَّنْتَ؟ یا رسول‌الله! فقال أتاني جبريل، فقال: يا محمد رَغِمَ أنفُ امرئٍ ذُكرْتَ عنده فلم يصَلِّ عليك، فقلتُ: آمين. ثمّ قال: رَغِمَ أنفُ امرئٍ أدرك والديه أو أحدهما فلم يدخِلاه الجنةَ، فقلتُ: آمين. ثمّ قال: رَغِمَ أنفُ امرئٍ أدرك شهر رمضانَ فلم يغْفَرْ له، فقلتُ: آمِين»[۶]؛ یعنی: پیامبر(ص) روی پله اول منبر بالا رفت و گفت: آمین. آنگاه روی پله دوم رفت و گفت: آمین. سپس بر بالای منبر قرار گرفت و گفت: آمین. یارانش گفتند: ای رسول خدا برای چه آمین گفتی؟! پیامبر(ص) گفت: جبرئیل آمد و گفت: ای محمد! کسی که تو را در نزد او یاد کنند و صلوات بر تو نفرستد، خوار شود. من گفتم: خدایا مستجابش کن. بعد گفت: شخصی که پدر و مادر یا یکی از آن دو را درک کند و چنان احسان به آنان نکند که سزاوار بهشت شود، ذلیل گردد. من گفتم: خدایا چنین باد. سپس گفت: انسانی که ماه رمضان را دریابد، ولی به‌سوی خدا بازنگردد و آمرزیده نگردد، بیچاره شود. من گفتم: خدایا! این دعا را بپذیر.
    • با سند از پیامبر(ص) نقل کرده است که:«لا يردّ الدعاء بين الأذان و الإقامة»[۷]؛ یعنی: دعای بین اذان و اقامه، مستجاب است و مردود نمی‌شود.
    • با سند از پیامبر(ص) نقل کرده است که: برترین دعا این است که انسان از خدا، عفو و عافیت در دنیا و آخرت را بطلبد...[۸].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ص3
    2. ر.ک: همان، ص7
    3. ر.ک: متن کتاب، ص78
    4. ر.ک: همان، ص102
    5. ر.ک: همان، ص24
    6. ر.ک: همان، ص81
    7. ر.ک: همان، ص96
    8. ر.ک: همان، ص84

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها