۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جواهر الفقه و تليه رسالتان (العقائد الجعفرية و خمسون مسألة اعتقاديه) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۵۸
، ۱ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - 'سيد مرتضى' به 'سيد مرتضى'
جز (جایگزینی متن - 'محمد سماوى' به 'محمد سماوى') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد مرتضى' به 'سيد مرتضى') |
||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
علت نام‌گذارى كتاب به «جواهر الفقه» در خطبۀ كتاب اين گونه بيان شده است: سميته به «كتاب جواهر الفقه» لأنني اعتمدت فيه ذكر المسائل المستحسنة و الأجوبة المؤخرة المنتخبة. <ref>صفحۀ 4 خطبۀ كتاب</ref>. | علت نام‌گذارى كتاب به «جواهر الفقه» در خطبۀ كتاب اين گونه بيان شده است: سميته به «كتاب جواهر الفقه» لأنني اعتمدت فيه ذكر المسائل المستحسنة و الأجوبة المؤخرة المنتخبة. <ref>صفحۀ 4 خطبۀ كتاب</ref>. | ||
از آنجا كه ابن براج از شاگردان مبرز و ممتاز سيد مرتضى (م 436 ق) و از همدرسى‌هاى شيخ طوسى (قده) (م 460 ق) است مى‌توان با تعمق در مطالب كتاب به بسيارى از مبانى و نظريات آنان دست يافت. <ref>مستدركات أعيان الشيعة ج 89/1</ref>. | از آنجا كه ابن براج از شاگردان مبرز و ممتاز [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] (م 436 ق) و از همدرسى‌هاى شيخ طوسى (قده) (م 460 ق) است مى‌توان با تعمق در مطالب كتاب به بسيارى از مبانى و نظريات آنان دست يافت. <ref>مستدركات أعيان الشيعة ج 89/1</ref>. | ||
در مستدركات أعيان الشيعة آمده است: فهو اقتفى خطوات شيخ الطائفة من حيث التبويب و التفريع. <ref>مستدركات أعيان الشيعة 87/1</ref>. | در مستدركات أعيان الشيعة آمده است: فهو اقتفى خطوات شيخ الطائفة من حيث التبويب و التفريع. <ref>مستدركات أعيان الشيعة 87/1</ref>. | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
با توجه به اين كه مؤلف در سال 467 اشتغال به نوشتن كتاب اجاره از المهذب داشته است <ref>حاشيۀ صفحات 6 و 185 الجواهر، كتاب المهذب ج 18/1</ref>، كتاب قبل از اين تاريخ تأليف شده است. | با توجه به اين كه مؤلف در سال 467 اشتغال به نوشتن كتاب اجاره از المهذب داشته است <ref>حاشيۀ صفحات 6 و 185 الجواهر، كتاب المهذب ج 18/1</ref>، كتاب قبل از اين تاريخ تأليف شده است. | ||
از طرفى چون در همۀ مباحث كتاب از سيد مرتضى استادش اين گونه ياد مى‌كند: قد كان شيخنا المرتضى (قده) بنابراين كتاب پس از سال 436 تأليف شده است. | از طرفى چون در همۀ مباحث كتاب از [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] استادش اين گونه ياد مى‌كند: قد كان شيخنا المرتضى (قده) بنابراين كتاب پس از سال 436 تأليف شده است. | ||
در رابطه با شيخ طوسى گاهى با عبارت محمد بن الحسن الطوسى (ره) و گاهى نيز با عبارت الشيخ ابو جعفر الطوسى ياد مى‌كند كه نشان از اين دارد كه كتاب در اواخر عمر شيخ طوسى آغاز و پس از سال 460 ق و وفات او، پايان يافته است. | در رابطه با شيخ طوسى گاهى با عبارت محمد بن الحسن الطوسى (ره) و گاهى نيز با عبارت الشيخ ابو جعفر الطوسى ياد مى‌كند كه نشان از اين دارد كه كتاب در اواخر عمر شيخ طوسى آغاز و پس از سال 460 ق و وفات او، پايان يافته است. | ||
| خط ۱۲۱: | خط ۱۲۱: | ||
از مهم‌ترين ويژگى‌هاى كتاب اين كه مؤلف بر خلاف استادش سيد مرتضى به اجماعات و شهرت زياد استناد ننموده است بلكه از ادلۀ فقهى و آيات و روايات نيز استفاده كرده است. ولى در بسيارى از موارد به روايات اهل بيت (ع)، آيات قرآن كريم، و حتى اصول عمليه نيز استدلال نموده است. | از مهم‌ترين ويژگى‌هاى كتاب اين كه مؤلف بر خلاف استادش [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] به اجماعات و شهرت زياد استناد ننموده است بلكه از ادلۀ فقهى و آيات و روايات نيز استفاده كرده است. ولى در بسيارى از موارد به روايات اهل بيت (ع)، آيات قرآن كريم، و حتى اصول عمليه نيز استدلال نموده است. | ||
به عنوان نمونه در مسألۀ 87 از كتاب صلاة پس از بيان اين مطلب كه نصّى وجود ندارد اين گونه مى‌نويسد: لأن هذه الصلاة قد تعلقت بذمة المكلف فيجب عليه أن يؤديها بيقيين و إذا أعادها، فقد تيقن برائة ذمة منها. <ref>كتاب صلاة ص 27</ref>. | به عنوان نمونه در مسألۀ 87 از كتاب صلاة پس از بيان اين مطلب كه نصّى وجود ندارد اين گونه مى‌نويسد: لأن هذه الصلاة قد تعلقت بذمة المكلف فيجب عليه أن يؤديها بيقيين و إذا أعادها، فقد تيقن برائة ذمة منها. <ref>كتاب صلاة ص 27</ref>. | ||
از ديگر ويژگى‌هاى كتاب طرح نظريات استاد مؤلف سيد مرتضى (قده) و هم‌درسش شيخ طوسى (قده) است كه در مباحث مختلف كتاب ديده مى‌شود. | از ديگر ويژگى‌هاى كتاب طرح نظريات استاد مؤلف [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] (قده) و هم‌درسش شيخ طوسى (قده) است كه در مباحث مختلف كتاب ديده مى‌شود. | ||
مختصر و موجز نوشتن مباحث و دورى از تطويل و تفصيل بى‌مورد از خصوصيات اين كتاب مى‌باشد. به عنوان نمونه در پايان مسألۀ اول از كتاب طهارت مؤلف اين گونه مى‌نويسد: و لو لا أن سائلا سأل في أن نبسط الكلام في هذه المسألة بعض البسط، لما انتبهنا فيه إلى هذا الحد، لأن المقصود في هذا الكتاب غيره. <ref>كتاب طهارت ص 7</ref>. | مختصر و موجز نوشتن مباحث و دورى از تطويل و تفصيل بى‌مورد از خصوصيات اين كتاب مى‌باشد. به عنوان نمونه در پايان مسألۀ اول از كتاب طهارت مؤلف اين گونه مى‌نويسد: و لو لا أن سائلا سأل في أن نبسط الكلام في هذه المسألة بعض البسط، لما انتبهنا فيه إلى هذا الحد، لأن المقصود في هذا الكتاب غيره. <ref>كتاب طهارت ص 7</ref>. | ||