پرش به محتوا

جامع المقال فيما یتعلق بأحوال الحديث و الرجال: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ]]' به ']]'
جز (جایگزینی متن - '| تعداد جلد =1 | کد پدیدآور =' به '| تعداد جلد =1 | کتابخانۀ دیجیتال نور = | کد پدیدآور =')
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]')
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۶: خط ۶:
[[طریحی، محمدکاظم]] (محقق)
[[طریحی، محمدکاظم]] (محقق)


[[طریحی، فخرالدین بن محمد]] (نویسنده)
[[طریحی، فخرالدین بن محمدعلی]] (نویسنده)
| زبان =عربی
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏114‎‏ ‎‏/‎‏ط‎‏4‎‏ج‎‏2
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏114‎‏ ‎‏/‎‏ط‎‏4‎‏ج‎‏2
خط ۲۳: خط ۲۳:
| چاپ =1
| چاپ =1
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =  
| کتابخانۀ دیجیتال نور =18133
| کتابخوان همراه نور =18133
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
خط ۲۹: خط ۳۰:
}}
}}


'''جامع المقال في ما يتعلق بأحوال الحديث و الرجال'''، اثر [[طریحی، فخرالدین بن محمد|شيخ فخرالدين طريحى]]، با تحقيق و تعليقه‌نگارى محمدكاظم طريحى، رساله‌اى است مختصر در تميز مشتركات يا بازشناختن راويانى كه در نام، كنيه، لقب و يا نسب، مشترك هستند.
'''جامع المقال في ما يتعلق بأحوال الحديث و الرجال'''، اثر [[طریحی، فخرالدین بن محمدعلی |شيخ فخرالدين طريحى]]، با تحقيق و تعليقه‌نگارى محمدكاظم طريحى، رساله‌اى است مختصر در تميز مشتركات يا بازشناختن راويانى كه در نام، كنيه، لقب و يا نسب، مشترك هستند.


كتاب به زبان عربى بوده و كتابت آن، در سال 1053ق<ref>متن كتاب، ص198</ref>پايان پذيرفته است.
كتاب به زبان عربى بوده و كتابت آن، در سال 1053ق<ref>متن كتاب، ص198</ref>پايان پذيرفته است.
خط ۵۱: خط ۵۲:
در باب پنجم، چگونگى اخذ و استفاده از رواياتى كه از پيامبر(ص) به دست ما رسيده و شناخت عام و خاص، مطلق و مقيد و ناسخ و منسوخ توضيح داده شده<ref>همان، ص28-31</ref>و در باب ششم، كتبى كه از اصول اربعمائه شناخته مى‌شوند، نام برده شده است.<ref>همان، ص32-37</ref>
در باب پنجم، چگونگى اخذ و استفاده از رواياتى كه از پيامبر(ص) به دست ما رسيده و شناخت عام و خاص، مطلق و مقيد و ناسخ و منسوخ توضيح داده شده<ref>همان، ص28-31</ref>و در باب ششم، كتبى كه از اصول اربعمائه شناخته مى‌شوند، نام برده شده است.<ref>همان، ص32-37</ref>


در باب هفتم، شروط راوى در تحمل روايت كه عبارتند از: سماع از شيخ، قرائت بر شيخ، اجازه، مناوله، كتابت، اعلام و وجاده توضيح داده شده<ref>همان، ص38-41</ref>و در باب هشتم، كيفيت روايت و جواز نقل به معنى روايات. هرچند نویسنده حفظ الفاظ روايت را داراى اوليت زياد دانسته، اما نقل به معنى را نيز جايز دانسته است.<ref>همان، ص42-43</ref>
در باب هفتم، شروط راوى در تحمل روايت كه عبارتند از: سماع از شيخ، قرائت بر شيخ، اجازه، مناوله، كتابت، اعلام و وجاده توضيح داده شده<ref>همان، ص38-41</ref>و در باب هشتم، کیفیت روايت و جواز نقل به معنى روايات. هرچند نویسنده حفظ الفاظ روايت را داراى اوليت زياد دانسته، اما نقل به معنى را نيز جايز دانسته است.<ref>همان، ص42-43</ref>


باب نهم، به بيان طرق مختلف اسناد در روايت اختصاص يافته<ref>همان، ص44-46</ref>و باب دهم، به علوم و امورى كه آگاهى به آن در علوم حديث، لازم و ضرورى است. برخى از اين امور عبارتند از: علم به ناسخ و منسوخ آيات قرآن و شناخت رواياتى كه دربردارنده احكام مى‌باشند<ref>همان، ص47-49</ref>
باب نهم، به بيان طرق مختلف اسناد در روايت اختصاص يافته<ref>همان، ص44-46</ref>و باب دهم، به علوم و امورى كه آگاهى به آن در علوم حديث، لازم و ضرورى است. برخى از اين امور عبارتند از: علم به ناسخ و منسوخ آيات قرآن و شناخت رواياتى كه دربردارنده احكام مى‌باشند<ref>همان، ص47-49</ref>


در باب يازدهم، دو مسئله مختصر در مورد كيفيت كتابت حديث و تدريس آن مطرح شده است.<ref>همان، ص50</ref>
در باب يازدهم، دو مسئله مختصر در مورد کیفیت كتابت حديث و تدريس آن مطرح شده است.<ref>همان، ص50</ref>


در باب دوازدهم، كه مهم‌ترين و مفصل‌ترين باب كتاب مى‌باشد، به اسامى رجال و طبقات آن‌ها پرداخته شده است. در اين باب، در اين زمينه، دوازده فايده به شرح زير، ذكر شده است:
در باب دوازدهم، كه مهم‌ترين و مفصل‌ترين باب كتاب مى‌باشد، به اسامى رجال و طبقات آن‌ها پرداخته شده است. در اين باب، در اين زمينه، دوازده فايده به شرح زير، ذكر شده است:
خط ۶۱: خط ۶۲:
در فايده اول، كه به نظر نویسنده، مهم‌ترين فايده‌اى است كه علم رجال براى محدث دارد، در سه قسم، به چگونگى شناخت افرادى پرداخته شده است كه در اسم، كنيه، لقب يا بعضى از انساب، با يكديگر مشترك مى‌باشند:
در فايده اول، كه به نظر نویسنده، مهم‌ترين فايده‌اى است كه علم رجال براى محدث دارد، در سه قسم، به چگونگى شناخت افرادى پرداخته شده است كه در اسم، كنيه، لقب يا بعضى از انساب، با يكديگر مشترك مى‌باشند:


در قسم اول، اسامى كسانى كه فقط در اسم مشترك مى‌باشند، نام برده شده است. برخى از اين اسامى، عبارتند از: آدم، ابان، ابراهيم، احمد، ادريس و..<ref>همان، ص51-95</ref>
در قسم اول، اسامى كسانى كه فقط در اسم مشترك مى‌باشند، نام برده شده است. برخى از اين اسامى، عبارتند از: آدم، ابان، ابراهیم، احمد، ادريس و..<ref>همان، ص51-95</ref>


قسم دوم، به كسانى اختصاص يافته كه در اسم و اسم پدر با هم، مشترك مى‌باشند. ابراهيم بن رجا، ابراهيم بن سليمان، ابراهيم بن صالح و ابراهيم بن عبدالله، از جمله اين اسامى مى‌باشد<ref>همان، ص95-132</ref>
قسم دوم، به كسانى اختصاص يافته كه در اسم و اسم پدر با هم، مشترك مى‌باشند. ابراهیم بن رجا، ابراهیم بن سليمان، ابراهیم بن صالح و ابراهیم بن عبدالله، از جمله اين اسامى مى‌باشد<ref>همان، ص95-132</ref>


قسم سوم، خود داراى سه باب و يك تذنيب بوده و در آن به ترتيب، كنيه، انساب و القاب مشترك، بررسى و سپس اسامى رجالى كه اسامى‌شان متشابه است، به ترتيب حروف الفبا، از الف تا عين، ذكر شده است.<ref>همان، ص132-154</ref>
قسم سوم، خود داراى سه باب و يك تذنيب بوده و در آن به ترتيب، كنيه، انساب و القاب مشترك، بررسى و سپس اسامى رجالى كه اسامى‌شان متشابه است، به ترتيب حروف الفبا، از الف تا عين، ذكر شده است.<ref>همان، ص132-154</ref>
خط ۷۷: خط ۷۸:


==پانويس ==
==پانويس ==
<references />
<references/>
== منابع مقاله ==
== منابع مقاله ==


مقدمه و متن كتاب.
مقدمه و متن كتاب.


==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
[[فائق المقال في الحدیث و الرجال]]