۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جامع المقال فيما یتعلق بأحوال الحديث و الرجال (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۲۴
، ۱۰ نوامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[طریحی، محمدکاظم]] (محقق) | [[طریحی، محمدکاظم]] (محقق) | ||
[[طریحی، فخرالدین بن محمد]] ( | [[طریحی، فخرالدین بن محمد]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 114 /ط4ج2 | | کد کنگره =BP 114 /ط4ج2 | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
كتاب با دو مقدمه از محمدكاظم طريحى و مؤلف آغاز و مطالب در دوازده باب تنظيم شده است كه دوازدهمين باب، دوازده فايده و يك خاتمه دارد و فايده يكم در سه قسم و قسم سوم آن، در سه باب و يك تذنيب سامان يافته است. | كتاب با دو مقدمه از محمدكاظم طريحى و مؤلف آغاز و مطالب در دوازده باب تنظيم شده است كه دوازدهمين باب، دوازده فايده و يك خاتمه دارد و فايده يكم در سه قسم و قسم سوم آن، در سه باب و يك تذنيب سامان يافته است. | ||
نویسنده در ابواب ابتدايى، مطالبى پيرامون علوم حديث بيان كرده و سپس، به بررسى چگونگى استعلام راويانى كه در اسامى، القاب يا كنيه، مشترك مى‌باشند، پرداخته است. | |||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
در مقدمه محمدكاظم طريحى، زندگى‌نامه مختصرى از | در مقدمه محمدكاظم طريحى، زندگى‌نامه مختصرى از نویسنده، ارائه گرديده است.<ref>مقدمه، صح - يد</ref> | ||
در مقدمه مؤلف، به تعريف لغوى و اصطلاحى حديث پرداخته شده است.<ref>مقدمه مؤلف، ص1-2</ref> | در مقدمه مؤلف، به تعريف لغوى و اصطلاحى حديث پرداخته شده است.<ref>مقدمه مؤلف، ص1-2</ref> | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
در باب پنجم، چگونگى اخذ و استفاده از رواياتى كه از پيامبر(ص) به دست ما رسيده و شناخت عام و خاص، مطلق و مقيد و ناسخ و منسوخ توضيح داده شده<ref>همان، ص28-31</ref>و در باب ششم، كتبى كه از اصول اربعمائه شناخته مى‌شوند، نام برده شده است.<ref>همان، ص32-37</ref> | در باب پنجم، چگونگى اخذ و استفاده از رواياتى كه از پيامبر(ص) به دست ما رسيده و شناخت عام و خاص، مطلق و مقيد و ناسخ و منسوخ توضيح داده شده<ref>همان، ص28-31</ref>و در باب ششم، كتبى كه از اصول اربعمائه شناخته مى‌شوند، نام برده شده است.<ref>همان، ص32-37</ref> | ||
در باب هفتم، شروط راوى در تحمل روايت كه عبارتند از: سماع از شيخ، قرائت بر شيخ، اجازه، مناوله، كتابت، اعلام و وجاده توضيح داده شده<ref>همان، ص38-41</ref>و در باب هشتم، كيفيت روايت و جواز نقل به معنى روايات. هرچند | در باب هفتم، شروط راوى در تحمل روايت كه عبارتند از: سماع از شيخ، قرائت بر شيخ، اجازه، مناوله، كتابت، اعلام و وجاده توضيح داده شده<ref>همان، ص38-41</ref>و در باب هشتم، كيفيت روايت و جواز نقل به معنى روايات. هرچند نویسنده حفظ الفاظ روايت را داراى اوليت زياد دانسته، اما نقل به معنى را نيز جايز دانسته است.<ref>همان، ص42-43</ref> | ||
باب نهم، به بيان طرق مختلف اسناد در روايت اختصاص يافته<ref>همان، ص44-46</ref>و باب دهم، به علوم و امورى كه آگاهى به آن در علوم حديث، لازم و ضرورى است. برخى از اين امور عبارتند از: علم به ناسخ و منسوخ آيات قرآن و شناخت رواياتى كه دربردارنده احكام مى‌باشند<ref>همان، ص47-49</ref> | باب نهم، به بيان طرق مختلف اسناد در روايت اختصاص يافته<ref>همان، ص44-46</ref>و باب دهم، به علوم و امورى كه آگاهى به آن در علوم حديث، لازم و ضرورى است. برخى از اين امور عبارتند از: علم به ناسخ و منسوخ آيات قرآن و شناخت رواياتى كه دربردارنده احكام مى‌باشند<ref>همان، ص47-49</ref> | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
در باب دوازدهم، كه مهم‌ترين و مفصل‌ترين باب كتاب مى‌باشد، به اسامى رجال و طبقات آن‌ها پرداخته شده است. در اين باب، در اين زمينه، دوازده فايده به شرح زير، ذكر شده است: | در باب دوازدهم، كه مهم‌ترين و مفصل‌ترين باب كتاب مى‌باشد، به اسامى رجال و طبقات آن‌ها پرداخته شده است. در اين باب، در اين زمينه، دوازده فايده به شرح زير، ذكر شده است: | ||
در فايده اول، كه به نظر | در فايده اول، كه به نظر نویسنده، مهم‌ترين فايده‌اى است كه علم رجال براى محدث دارد، در سه قسم، به چگونگى شناخت افرادى پرداخته شده است كه در اسم، كنيه، لقب يا بعضى از انساب، با يكديگر مشترك مى‌باشند: | ||
در قسم اول، اسامى كسانى كه فقط در اسم مشترك مى‌باشند، نام برده شده است. برخى از اين اسامى، عبارتند از: آدم، ابان، ابراهيم، احمد، ادريس و..<ref>همان، ص51-95</ref> | در قسم اول، اسامى كسانى كه فقط در اسم مشترك مى‌باشند، نام برده شده است. برخى از اين اسامى، عبارتند از: آدم، ابان، ابراهيم، احمد، ادريس و..<ref>همان، ص51-95</ref> | ||