تولی و تبری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

در درس سوم و چهارم، ولاء محبت، توضيح داده شده است. حضور يهود در ميان مسلمانان در صدر اسلام و زمان‌هاى بعد از آن، اقتضا مى‌كرد كه براى حفظ مرزهاى فكرى و تربيتى، مقررات و قوانين خاصّى وضع گردد تا مسلمان‌ها زندگى آرام و مستقلى داشته باشند و از وابستگى سياسى فرهنگى در امان بمانند. به همين منظور، خداوند در آيه 51 سوره ''' مائده (يايُّهَا الَّذينَ ءامَنوا لا تَتَّخِذوا اليَهودَ والنَّصرَى اولِياءَ بَعضُهُم اولِياءُ بَعض و...) '''، به‌طور مستقيم به مؤمنان دستور مى‌دهد كه با اهل كتاب رابطه دوستانه برقرار نكنند و اسرار خود را پيش آنها باز نگويند<ref>همان، ص30</ref>

به اعتقاد نویسنده، مقصود از ولايت كه مورد نهى واقع شده، «ولاء محبّت» است نه ولاء نصرت، به دليل جمله ''' «بَعْضُهُم اوْلِياءُ بَعْضٍ» '''؛ زيرا ولايتى كه وحدت را ميان يهود و نصارا به وجود مى‌آورد، ولايت محبت، تعصّب قومى يا پيوندهاى مذهبى و دينى است، نه ولايت به معناى هم سوگند شدن<ref>همان</ref>