تفسیر القرآن العظیم (سخاوی)

تفسیر القرآن العظیم اثر ابوالحسن علی بن محمد بن عبدالصمد علم‌الدین سخاوی مصری شافعی (642ق)، تفسیر قرآن کریم است که با تحقیق موسی علی موسی مسعود و اشرف محمد عبدالله قصاص، به چاپ رسیده است.

تفسیر القرآن العظیم
پدیدآوران	سخاوی، علی بن محمد (نویسنده) مسعود، موسی علی موسی (محقق) قصاص، اشرف محمد (محقق)
ناشر	دار النشر للجامعات
مکان نشر	مصر - قاهره
سال نشر	1430ق. = 2009م.
چاپ	چاپ یکم
شابک	‎977-316-280-x
زبان	عربی
تعداد جلد	2
کد کنگره	‏/س2ت7 / 95 BP

تفسیر حاضر را اگر نخستین تفسیر تراثی این مفسر مصری ندانیم، لااقل باید آن را یکی از اولین تفاسیر وی، (بهتر است اشاره‌ای به تفاسیر دیگر وی داشته باشید)ذکر کنیم. این تفسیر، از جمله تفاسیر لغوی اثری(کلمه اثری به نظر زاید می‌آید) است که برخی از ویژگی‌های آن را می‌توان در امور زیر، مورد بحث و بررسی قرار داد:

1. اهتمام خاص و ویژه سخاوی به:
   1. جنبه‌های لغوی و نحوی و استفاده بسیار از شواهد شعری؛
   2. تفسیر به مأثور (تفسیر قرآن با قرآن، حدیث و اقوال و آثار صحابه و تابعین)؛
   3. اشاره به اسباب نزول آیات و سوره‌ها؛
   4. پرداختن به مسائل فقهی، کلامی و بلاغتی به صورت سؤال و جواب
2. جمع اقوال در تفسیر آیات؛
3. بررسی اقوال مطرح شده و ترجیح قول برتر؛
4. اعتنا و توجه خاص به قرائات قرآنی و توجیه آنها؛
5. اشاره به مکی یا مدنی بودن سوره‌ها؛
6. استفاده از منابع و مصادر متعدد و متنوع؛
7. استفاده فراوان از اشعار و دقت در صحت انتساب آنها؛
8. پرهیز از اسرائیلیات (مگر در موارد بسیار اندک)
9. رد زمخشری در آراء اعتزالی.

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.