۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تفسير البيان في الموافقة بين الحديث و القرآن (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۵۸
، ۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۸جایگزینی متن - ')ك' به ') ک'
جز (جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - ')ك' به ') ک') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
در مقدمه، ضمن ذكر زندگى‌نامه مختصرى از نويسنده، به ويژگى‌هاى اثر وى اشاره شده است. | در مقدمه، ضمن ذكر زندگى‌نامه مختصرى از نويسنده، به ويژگى‌هاى اثر وى اشاره شده است. | ||
شكى نيست كه از جمله امور مشكل در امر تفسير، آن است كه مفسر بتواند ظواهر آيات و مفاد آنها را با رواياتى كه در تفسير آيات وارد شده، با توجه به كثرت و اختلافات موجود در آنها، تطبيق نمايد و اين دشوارى ناشى از آن است كه انجام چنين عملى، مستلزم امور متعددى از جمله: احاطه وسيع و عميق نويسنده در معارف قرآنى، شناخت و معرفت كامل وى به زبان مفسر اين آيات؛ يعنى رواياتى از معصومين(ع) | شكى نيست كه از جمله امور مشكل در امر تفسير، آن است كه مفسر بتواند ظواهر آيات و مفاد آنها را با رواياتى كه در تفسير آيات وارد شده، با توجه به كثرت و اختلافات موجود در آنها، تطبيق نمايد و اين دشوارى ناشى از آن است كه انجام چنين عملى، مستلزم امور متعددى از جمله: احاطه وسيع و عميق نويسنده در معارف قرآنى، شناخت و معرفت كامل وى به زبان مفسر اين آيات؛ يعنى رواياتى از معصومين(ع) که پيرامون آيات وارد شده است، قدرت تطبيق روايات و آيات بر يكديگر مى‌باشد كه اثر حاضر، توانسته است اين امر را به انجام رساند (ر.ك: مقدمه محقق، ص25). | ||
مؤلف نخست آيات را به شيوه تفسير قرآن به قرآن، تفسير نموده و مفهومى متكامل را استخراج كرده و سپس با تدبر در روايات، معنايى جالب را به دست آورده و سرانجام براى رسيدن به نظريه‌اى منفرد و بى‌نظير، معانى يادشده را با هم درآميخته است. البته وى خود را به بحث از اسانيد روايات و احوال رجال آنها و بيان قوت و ضعف آنان مشغول نداشته؛ چنان‌كه غرق در مباحث فلسفى و تاريخى و اخلاقى نشده، حتى به تفسير تك‌تك آيات نيز نپرداخته؛ چون هدف عمده وى جمع بين آيات و رواياتى كه در تفسير آن آيات صادر شده‌اند، بوده است. | مؤلف نخست آيات را به شيوه تفسير قرآن به قرآن، تفسير نموده و مفهومى متكامل را استخراج كرده و سپس با تدبر در روايات، معنايى جالب را به دست آورده و سرانجام براى رسيدن به نظريه‌اى منفرد و بى‌نظير، معانى يادشده را با هم درآميخته است. البته وى خود را به بحث از اسانيد روايات و احوال رجال آنها و بيان قوت و ضعف آنان مشغول نداشته؛ چنان‌كه غرق در مباحث فلسفى و تاريخى و اخلاقى نشده، حتى به تفسير تك‌تك آيات نيز نپرداخته؛ چون هدف عمده وى جمع بين آيات و رواياتى كه در تفسير آن آيات صادر شده‌اند، بوده است. | ||