تفسير ابن رجب الحنبلي: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'زبان =عربي ' به 'زبان =عربی ') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[ابو معاذ، طارق بن عوض الله]] (گردآورنده) | [[ابو معاذ، طارق بن عوض الله]] (گردآورنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =/ح9ر9 / 95/5 BP | | کد کنگره =/ح9ر9 / 95/5 BP | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد =2 | | تعداد جلد =2 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =21830 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =00493-14164 | | کد پدیدآور =00493-14164 | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''روائع التفسير؛ تفسير ابن رجب الحنبلي،''' اثر [[ابن رجب، عبدالرحمن بن احمد|ابوالفرج عبدالرحمن بن رجب حنبلی]]، تفسیر قرآن مأثور (قرآن به قرآن و قرآن به سنت) می‌باشد با تحقیق [[ابو معاذ، طارق بن عوض الله|ابومعاذ طارق بن عوض‌الله بن محمد]]. | |||
محقق در مقدمه خود، اهمیت کتاب حاضر را در این امور دانسته: تأویلات بدیع و تفسیرهای نیکوی آن و نیز علاقه و اهتمام ویژه [[ابن رجب، عبدالرحمن بن احمد|ابن رجب]] به اینکه قرآن را در چارچوب آنچه سزاوار است قرآن با آن تفسیر شود، تفسیر نموده است؛ درحالی‌که او عالمی بااطلاعات وسیع بوده و می‌توانسته در خارج از آن چارچوب مباحث زیادی را مطرح نماید. وی بااین‌وجود و باآنکه اطلاعات وسیعی مخصوصا پیرامون مکاتب تفسیری داشته، اما به تفسیر قرآن به مأثور اکتفا نموده و در این رابطه فقط از قرآن، سنت صحیح و اقوال صحابه و تابعین و ائمه متبوع آنها، در تفسیر قرآن، بهره برده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص7</ref>. | |||
ویژگی تفسیری [[ابن رجب، عبدالرحمن بن احمد|ابن رجب]] چنین است که در تفسیر آیات قرآن، ابتدا به خود قرآن مراجعه نموده و در صورت نیافتن مطلبی در تفسیر آن آیه، به روایات صحیح نبوی و پس از آن، به اقوال صحابه رجوع نموده و بر طبق همین سلسله مراتب، عمل نموده است. زمانی که وی تفسیری برای آیات، از قرآن، سنت و صحابه، نیافته، از اقوال تابعینی همچون [[قرشی مخزومی، مجاهد بن جبر|مجاهد بن جبر]]، [[سعید بن جبیر]]، عکرمه مولی ابن عباس، عطاء بن ابی‌رباح، [[بصری، حسن|حسن بصری]]، مسورق بن اجدع، سعید بن مسیب، ابی‌عالیه، ربیع بن انس، قتاده، ضحاک بن مزاحم و سایر تابعین، بهره برده و به‌هیچ‌وجه، از تفسیر به رأی، استفاده نکرده است<ref>ر.ک: همان، ص8-9</ref>. | |||
ویژگی تفسیری ابن رجب چنین است که در تفسیر آیات قرآن، ابتدا به خود قرآن مراجعه نموده و در صورت نیافتن مطلبی در تفسیر آن آیه، به روایات صحیح نبوی و پس از آن، به اقوال صحابه رجوع نموده و بر طبق همین سلسله مراتب، عمل نموده است. زمانی که وی تفسیری برای آیات، از قرآن، سنت و صحابه، نیافته، از اقوال تابعینی همچون مجاهد بن | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۴: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: تفسیر]] | |||
[[رده:متون تفاسیر]] | |||
[[رده:مقالات خرداد 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات خرداد 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۳
| تفسير ابن رجب الحنبلي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن رجب، عبدالرحمن بن احمد (نویسنده) ابو معاذ، طارق بن عوض الله (گردآورنده) |
| عنوان‌های دیگر | روائع التفسير الجامع لتفسير الامام ابن رجب الحنبلي |
| ناشر | دار العاصمة |
| مکان نشر | عربستان - رياض |
| سال نشر | 1422ق. = 2001م. |
| چاپ | چاپ يکم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /ح9ر9 / 95/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
روائع التفسير؛ تفسير ابن رجب الحنبلي، اثر ابوالفرج عبدالرحمن بن رجب حنبلی، تفسیر قرآن مأثور (قرآن به قرآن و قرآن به سنت) می‌باشد با تحقیق ابومعاذ طارق بن عوض‌الله بن محمد.
محقق در مقدمه خود، اهمیت کتاب حاضر را در این امور دانسته: تأویلات بدیع و تفسیرهای نیکوی آن و نیز علاقه و اهتمام ویژه ابن رجب به اینکه قرآن را در چارچوب آنچه سزاوار است قرآن با آن تفسیر شود، تفسیر نموده است؛ درحالی‌که او عالمی بااطلاعات وسیع بوده و می‌توانسته در خارج از آن چارچوب مباحث زیادی را مطرح نماید. وی بااین‌وجود و باآنکه اطلاعات وسیعی مخصوصا پیرامون مکاتب تفسیری داشته، اما به تفسیر قرآن به مأثور اکتفا نموده و در این رابطه فقط از قرآن، سنت صحیح و اقوال صحابه و تابعین و ائمه متبوع آنها، در تفسیر قرآن، بهره برده است[۱].
ویژگی تفسیری ابن رجب چنین است که در تفسیر آیات قرآن، ابتدا به خود قرآن مراجعه نموده و در صورت نیافتن مطلبی در تفسیر آن آیه، به روایات صحیح نبوی و پس از آن، به اقوال صحابه رجوع نموده و بر طبق همین سلسله مراتب، عمل نموده است. زمانی که وی تفسیری برای آیات، از قرآن، سنت و صحابه، نیافته، از اقوال تابعینی همچون مجاهد بن جبر، سعید بن جبیر، عکرمه مولی ابن عباس، عطاء بن ابی‌رباح، حسن بصری، مسورق بن اجدع، سعید بن مسیب، ابی‌عالیه، ربیع بن انس، قتاده، ضحاک بن مزاحم و سایر تابعین، بهره برده و به‌هیچ‌وجه، از تفسیر به رأی، استفاده نکرده است[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.