ترکه اصفهانی، علی بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - ' {{' به '{{')
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۶: خط ۶:
|-
|-
|نام‎های دیگر  
|نام‎های دیگر  
| data-type="authorOtherNames" | ت‍رک‍ه‌، ع‍ل‍ی ‌ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د
| data-type="authorOtherNames" | ت‍رک‍ه‌، ع‍ل‍ی ‌ب‍ن م‍ح‍م‍د


ص‍در ت‍رک‍ه‌، ص‍ای‍ن‌‌ال‍دی‍ن‌ ع‍ل‍ی ‌ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د
ص‍در ت‍رک‍ه‌، ص‍ای‍ن‌ال‍دی‍ن ع‍ل‍ی ‌ب‍ن م‍ح‍م‍د


صائن‌الدين بن تركه اصفهانى
صائن‌الدين بن تركه اصفهانى
خط ۳۵: خط ۳۵:
|- class="articleCode"
|- class="articleCode"
|کد مؤلف  
|کد مؤلف  
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE3397AUTHORCODE
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE03397AUTHORCODE
|}
|}
</div>
</div>
'''صائن‌الدين على بن محمد''' (770-835 ق)، حكيم و عارف و فقيه و شاعر و اديب سده هشتم و نهم است.  
 
'''علی بن محمد بن افضل‌الدّین محمد بن حبیب‌الله ترکه خجندی اصفهانی''' (770-835 ق)،  ملقب به صائن‌الدّین و مکنی به ابومحمّد، حكيم و عارف و فقيه و شاعر و اديب، از معروف‌ترین افراد آل ترکه و از دانشمندان قرن نهم هجری در اصفهان است. وی جامع معقول و منقول بود و در کلام و تصوف و علم جفر و علم اعداد و علم حروف و دیگر علوم غریبه و حکمت و فلسفه تبحر داشت.  


كنيه او را ابومحمد ذكر كرده و نام وى را به‌صورت ابن تركه، تركه خجندى، صائن‌الدين، صائن‌الدين تركه، صائن‌الدين تركه خجندى و صائن‌الدين خجندى نيز آورده‌اند.  
كنيه او را ابومحمد ذكر كرده و نام وى را به‌صورت ابن تركه، تركه خجندى، صائن‌الدين، صائن‌الدين تركه، صائن‌الدين تركه خجندى و صائن‌الدين خجندى نيز آورده‌اند.  


== ولادت ==
او نواده ابوحامد صدرالدين تركه اصفهانى بود. صائن‌الدين، مشهورترين و مهم‌ترين شخصيت اين خاندان به شمار مى‌آيد.  
او نواده ابوحامد صدرالدين تركه اصفهانى بود. صائن‌الدين، مشهورترين و مهم‌ترين شخصيت اين خاندان به شمار مى‌آيد.  


خط ۵۲: خط ۵۴:


== اساتید ==
== اساتید ==
شيخ سراج‌الدين بُلقينى، از جمله استادان صائن‌الدين بوده و صائن‌الدين در مصر از وى حديث مى‌شنيده است. صائن‌الدين به همراه جمعى از بزرگان معاصر خود با سيد حسين اَخلاطى ملاقات داشته و از او نيز مطالبى آموخته و احتمالاً از محضر [[فناری، محمد بن حمزه|شمس‌الدين محمد بن حمزه فَنارى]] (متوفى 834)، مؤلف «مصباح الانس»، نيز بهره برده است.
شيخ سراج‌الدين بُلقينى، از جمله استادان صائن‌الدين بوده و صائن‌الدين در مصر از وى حديث مى‌شنيده است. صائن‌الدين به همراه جمعى از بزرگان معاصر خود با سيد حسین اَخلاطى ملاقات داشته و از او نيز مطالبى آموخته و احتمالاً از محضر [[فناری، محمد بن حمزه|شمس‌الدين محمد بن حمزه فَنارى]] (متوفى 834)، مؤلف «مصباح الانس»، نيز بهره برده است.


== شاگردان ==
== شاگردان ==
خط ۵۹: خط ۶۱:
صائن‌الدين در آثارش، از جمله در «تحفه علائيه»، خود را شافعى خوانده و در «نفثة المصدور» در دفاع و ستايش از مشايخ صوفيه، آنان را اهل سنّت و جماعت دانسته و شيعه و معتزله و فلاسفه را دشمنان سنّت و جماعت ذكر كرده است، اما شوشترى، به استناد يك بيت شعر خطاب به [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] كه به صائن‌الدين نسبت داده شده، نام وى را در شمار عارفان شيعى آورده است.
صائن‌الدين در آثارش، از جمله در «تحفه علائيه»، خود را شافعى خوانده و در «نفثة المصدور» در دفاع و ستايش از مشايخ صوفيه، آنان را اهل سنّت و جماعت دانسته و شيعه و معتزله و فلاسفه را دشمنان سنّت و جماعت ذكر كرده است، اما شوشترى، به استناد يك بيت شعر خطاب به [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] كه به صائن‌الدين نسبت داده شده، نام وى را در شمار عارفان شيعى آورده است.


صائن‌الدين در آثار خود، مانند رساله شق قمر و ساعت (در شرح و تفسير آيه اول سوره قمر)، حضرت على و اهل بيت(ع) را بسيار ستوده و بيان حقيقت معناى انشقاق قمر و تفسير معناى ساعت و حساب و ميزان و حوض را مخصوص حضرت على و اولاد آن حضرت دانسته است.
صائن‌الدين در آثار خود، مانند رساله شق قمر و ساعت (در شرح و تفسير آيه اول سوره قمر)، حضرت على و اهل‌بيت(ع) را بسيار ستوده و بيان حقيقت معناى انشقاق قمر و تفسير معناى ساعت و حساب و ميزان و حوض را مخصوص حضرت على و اولاد آن حضرت دانسته است.


== وفات ==
== وفات ==
خط ۷۱: خط ۷۳:
صائن‌الدين مهم‌ترين حلقه رابط ميان [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] و [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] و سهروردى و [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] و [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]] از يك‌سو و حوزه فلسفى اصفهان و حكمت متعاليه [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين شيرازى]] از سوى ديگر است. وى يكى از شخصيت‌هاى مؤثر و بانفوذى بود كه قبل از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] در صدد تلفيق حكمت اشراقى و مشائى و عرفانى برآمد.
صائن‌الدين مهم‌ترين حلقه رابط ميان [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] و [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] و سهروردى و [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] و [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]] از يك‌سو و حوزه فلسفى اصفهان و حكمت متعاليه [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين شيرازى]] از سوى ديگر است. وى يكى از شخصيت‌هاى مؤثر و بانفوذى بود كه قبل از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]] در صدد تلفيق حكمت اشراقى و مشائى و عرفانى برآمد.


صائن‌الدين برخى آثار خود را به عربى و برخى ديگر را به فارسى نوشته است. به نوشته [[بهار، محمدتقی|ملك الشعراى بهار]]، نثر وى ادبى و فنى و به شيوه عطاملك جوينى و قدرى بليغ‌تر و بى‌تكلف‌تر از آن است. وى نخستين دانشمندى است كه حقايق علمى و فلسفى و عرفانى را به سبک ادبى بيان كرده است. آثار فارسى صائن‌الدين عبارتند از:
صائن‌الدين برخى آثار خود را به عربى و برخى ديگر را به فارسى نوشته است. به نوشته [[بهار، محمدتقی|ملك الشعراى بهار]]، نثر وى ادبى و فنى و به شيوه عطاملك جوينى و قدرى بليغ‌تر و بى‌تكلف‌تر از آن است. وى نخستين دانشمندى است كه حقايق علمى و فلسفى و عرفانى را به سبک ادبى بيان كرده است. آثار فارسى صائن‌الدين عبارتند از:


#رساله ضوء اللمعات (در شرح لمعات عراقى در عرفان)؛
#رساله ضوء اللمعات (در شرح لمعات عراقى در عرفان)؛
خط ۱۰۴: خط ۱۰۶:
#تمهيد القواعد (در عرفان نظرى)؛
#تمهيد القواعد (در عرفان نظرى)؛
#المناهج في المنطق (در منطق به روش مشائيان)؛
#المناهج في المنطق (در منطق به روش مشائيان)؛
#انزاليه (در نزول كتاب الهى و كيفيت و مراتب آن)؛
#انزاليه (در نزول كتاب الهى و کیفیت و مراتب آن)؛
#اجازه روايت كتاب المصابيح (كه اجازه‌اى براى يكى از فضلاى عصر به نام يونس است)؛
#اجازه روايت كتاب المصابيح (كه اجازه‌اى براى يكى از فضلاى عصر به نام يونس است)؛
#الاربعينية (در شرح حديث «مَنْ حَفِظَ على اُمّتى أَربَعين حديثاً ينتَفِعونَ بها بَعَثهُ اللّه تعالى يَوم القيامة فقيهاً عالماً» و خصوصيات عدد اربعين و اهميت آن در علم حروف)؛
#الاربعينية (در شرح حديث «مَنْ حَفِظَ على اُمّتى أَربَعين حديثاً ينتَفِعونَ بها بَعَثهُ اللّه تعالى يَوم القيامة فقيهاً عالماً» و خصوصيات عدد اربعين و اهميت آن در علم حروف)؛
خط ۱۲۴: خط ۱۲۶:


== منابع مقاله ==
== منابع مقاله ==
دانش‌نامه جهان اسلام، ج 7، ص169-171، سيد على موسوى بهبهانى و محمد زارع.




دانش‌نامه جهان اسلام، ج 7، ص169-171، سيد على موسوى بهبهانى و محمد زارع.
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


[[شرح فصوص الحکم (ابن تركه)]]


== وابسته‌ها =={{وابسته‌ها}}
[[تمهید القواعد]]
[[شرح فصوص الحکم (ابن تركه)]]  


[[تمهید القواعد]]  
[[تمهيد القواعد (تحقیق حسن‌زاده آملی)]]  


[[شرح نظم الدر (شرح قصیده تاییه ابن فارض)]]  
[[شرح نظم الدر (شرح قصیده تاییه ابن فارض)]]  


[[التمهید فی شرح قواعد التوحید (ترجمه و شرح)]]  
[[التمهید فی شرح قواعد التوحید (ترجمه و شرح)]]  
[[ترجمه و شرح التمهيد في شرح قواعد التوحيد]]


[[شرح گلشن راز (ابن تركه)]]  
[[شرح گلشن راز (ابن تركه)]]  
خط ۱۴۲: خط ۱۴۸:
[[عقل و عشق یا مناظرات خمس]]  
[[عقل و عشق یا مناظرات خمس]]  


[[چهارده رساله فارسی]]  
[[چهارده رساله فارسی]]
 
[[التمهید القواعد فی شرح التوحید]]
 
[[تمهيد القواعد]]


[[التمهید فی شرح قواعد التوحید]]  
[[التمهید فی شرح قواعد التوحید]]  
خط ۱۵۲: خط ۱۵۴:


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:25 اسفند الی 24 فروردین]]